Νίκος Ξυλούρης

Ανώγεια Ρεθύμνου, 7 Ιουλίου 1936 – Πειραιάς, 8 Φεβρουαρίου 1980.
Γνωστός και με το παρατσούκλι Ψαρονίκος ή τον τιμητικό χαρακτηρισμό Αρχάγγελος της Κρήτης

Δύο κόσμοι

«Ρόθτσιλντ», «Λορεάλ», «Βολτέρος» κ.ο.κ. Οι μεν καταγγέλλονται για προσωπικές συναντήσεις με μεγάλα μονοπώλια και ισχυρούς τραπεζικούς οίκους στη Γαλλία και οι δε για αγορά ιστορικών ακινήτων, επίσης στη Γαλλία, αξίας εκατομμυρίων ευρώ. Και όσο οι εργαζόμενοι αηδιάζουν με αυτή τη γραφική κοκορομαχία, με φόντο κέρδη, πλούτη και χλιδή, τόσο φτύνουν αίμα για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Οσο ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τσακώνονταν για το ποιος είναι περισσότερο βουτηγμένος στην «αμαρτία», μερικές εκατοντάδες εξαθλιωμένοι περίμεναν για ώρες μέσα στη βροχή, μπας και πάρουν τα 200 ευρώ του περιβόητου κοινωνικού επιδόματος αλληλεγγύης. Και δοκιμάζοντας την απόλυτη απόγνωση, άκουσαν την ανακοίνωση ότι το «ηλεκτρονικό σύστημα έπεσε», άρα δεν θα εξυπηρετηθεί κανείς! Δύο κόσμοι, λοιπόν, ολότελα αντίθετοι και σε καθημερινή σύγκρουση, που δεν συναντιούνται πουθενά. Η ανατροπή του πρώτου, του κόσμου που υπάρχει για το κυνήγι του επιχειρηματικού κέρδους, είναι όρος για να πάψει η φτώχεια και η εξαθλίωση του δεύτερου. Γιατί όσο η ελπίδα επαφίεται στις «επενδύσεις που θα φέρει» το αστικό πολιτικό προσωπικό, τόσο περισσότερο θα μεγεθύνεται η ανέχεια του λαού.

ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ)

 

Το Ισλάμ και ο Δίκαιος Πόλεμος

Αν προσπαθούσε κανείς να προσδιορίσει την κατ’ εξοχήν διαφορά που διαχωρίζει τον κόσμο της Αραβικής Ανατολής από την Δύση είναι ότι η δεύτερη απαιτεί η πρώτη ενεργειακή ύλη, το πετρέλαιο να βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια της. Η σημερινή βαθειά παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, χωρίς ακόμα να δείχνει με ποιο τρόπο μπορεί να ξεπεραστεί, αυξάνει τον ρόλο του πετρελαίου στην παγκόσμια οικονομία καθώς και τον αναπόφευκτο ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσίας-Κίνας μα και περιφερειακών δυνάμεων: Τουρκία, Ισραήλ, Ινδία.
Ωστόσο στην οδυνηρή και βάρβαρη ιστορική εξέλιξη της ανθρωπότητας η λεγόμενη Δύση, τον Ύστερο Μεσαίωνα, άνοιξε τον δρόμο της προς την πρόοδο και τον πολιτισμό, με το κοσμοθεωρητικό στερεότυπο Δύση-Ανατολή. Η «Ευρώπη» απέκτησε αρχικά συνειδητή οντότητα μέσα από την σύγκρουση της  με την  Ανατολή!

Στην Ανατολή τοποθετούσαν βέβαια τους μωαμεθανούς Άραβες, τους Ιουδαίους μα και τους ορθοδόξους Έλληνες και Σλάβους.

Ο απόλυτος ηγεμονισμός της καθολικής εκκλησίας είχε επιβάλει μια ολοκληρωτική ιδεολογία η οποία πρέσβευε πως η Ανατολή ήταν κόσμος αντίχριστων και άθεων. Από αυτήν την θρησκευτική γελοιότητα πηγάζει η έννοια του «δίκαιου» πολέμου του «Bellum iustum», αναγκαίο παρεπόμενο μιας ιδεολογίας που χαρακτηρίζει από τότε τη Δύση.

Ο πρώτος «δίκαιος πόλεμος» ήταν οι  Σταυροφορίες μεταξύ 1095 και 1270, στο όνομα του Θεού της αγίας ρωμαϊκής και καθολικής Εκκλησιάς και με τελικό στόχο την «απελευθέρωση» του τόπου γέννησης του Χριστού, της Παλαιστίνης, από τους «απίστους».

Οι παπάδες υποσχέθηκαν σε όσους έπεφταν πολεμώντας τους απίστους άμεση είσοδο στον παράδεισο. Με τα τέσσερα  ευαγγέλια ανά χείρας (οι πιστοί χριστιανοί πιστεύουν ότι είναι 12!!) οι σταυροφόροι ξεχύθηκαν…Ήταν θέλημα Θεού ο πόλεμος και γι αυτό ιερός και δίκαιος.

«Δωδεκάλογος» από τον ΣΕΒ για την Παιδεία

« Παθογένειες» από τη σκοπιά των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου εντοπίζει ο ΣΕΒ στο δημόσιο σχολείο, σε έκθεση που δημοσιοποίησε για την Παιδεία, ζητώντας να προωθηθούν μια σειρά μεταρρυθμίσεις. Η έκθεση έχει τίτλο «Η έξοδος από την κρίση ξεκινάει στα θρανία» και καταλήγει σε 12 προτάσεις πολιτικής, που δεν ακούγονται βέβαια πρώτη φορά, αλλά τις συναντά κανείς στα κείμενα στρατηγικής του ΟΟΣΑ και της ΕΕ που αφορούν την Εκπαίδευση.

Η έκθεση καταπιάνεται με το πώς θα συμβάλλει η Εκπαίδευση στην κερδοφορία των επιχειρήσεων και ποιες είναι οι επιλογές που πρέπει να γίνουν από τις αστικές κυβερνήσεις. Ο ΣΕΒ αποτελεί και επίσημο συνομιλητή τόσο των προηγούμενων όσο και της τωρινής κυβέρνησης στη χάραξη εκπαιδευτικής πολιτικής, αφού συμπεριλαμβάνεται και στη σύνθεση του Εθνικού Συμβουλίου Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού που συστήνεται με το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας που συζητιέται αυτό το διάστημα στη Βουλή. Μεταξύ άλλων, στην έκθεση του ΣΕΒ διαπιστώνεται «υπερβολικός συγκεντρωτισμός», εκτίμηση που ευθέως παραπέμπει στις οδηγίες του ΟΟΣΑ για «αποκέντρωση» της διοίκησης της Εκπαίδευσης και «αυτονομία» σχολικών μονάδων. Σε αυτή τη λογική, ο ΣΕΒ θεωρεί ως «στοίχημα να ανεβάσουμε τα δημόσια σχολεία στο επίπεδο των καλών ιδιωτικών και πρότυπων δημόσιων σχολείων και όχι το αντίστροφο».

Ταλέντα στη διαστρέβλωση

Με ένα καθαρά προπαγανδιστικό οκτασέλιδο, η εφημερίδα «Αυγή» ανέλαβε να μας πείσει την προηγούμενη Κυριακή ότι με την πολιτική της κυβέρνησης επέρχεται κοσμογονία στην αγορά εργασίας. Στο οκτασέλιδο ξεδιπλώνεται το ανεξάντλητο υποκριτικό ταλέντο των στελεχών της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, ο γγ του υπουργείου Εργασίας, Ανδ. Νεφελούδης, προβάλλει τον ισχυρισμό ότι «η απασχόληση επιστρέφει» (!) και κομπορρημονεί για τις επιπλέον θέσεις εργασίας, ενώ κατηγορεί τις προηγούμενες κυβερνήσεις για τη γενίκευση των ευέλικτων, ελαστικών μορφών εργασίας.

Προσπαθεί, δηλαδή, ως κυβέρνηση να πιστωθεί το αποτέλεσμα της οριακής μείωσης της ανεργίας, αλλά να μη χρεωθεί μία από τις βασικές αιτίες της, τη ραγδαία άνοδο των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι μια θέση πλήρους απασχόλησης μοιράζεται σε δύο και τρεις ανέργους (και μάλιστα προσωρινά), με αποτέλεσμα οι άνεργοι να ανακυκλώνονται και να καταγράφεται οριακή μείωση της επίσημης ανεργίας. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει, άλλωστε, ότι η «κυβέρνηση της Αριστεράς» διατηρεί στο ακέραιο τους αντεργατικούς νόμους που κάνουν λάστιχο τη ζωή των εργατών. Ακόμα περισσότερο, εμπλουτίζει το αντεργατικό οπλοστάσιο της εργοδοσίας, όπως έκανε πρόσφατα, με την ψήφιση τροπολογίας για την ενίσχυση των γραφείων ευρέσεως εργασίας, την ενίσχυση δηλαδή του «δουλεμπορίου» μέσω των εταιρειών «ενοικίασης».