27-08-2019
Δυο Γερμανοί συγγραφείς αποτύπωσαν στις σημειώσεις και το φακό τους
μια ξεχασμένη σήμερα σοβιετική μορφή τέχνης σε δημόσια και ιδιωτικά
κτίρια.
Συνήθως όταν κανείς ακούει για σοσιαλιστική αρχιτεκτονική, θα σκεφτεί
μνημειώδεις κατασκευές κρατικών κτιρίων ή μεγάλες πολυόροφες
πολυκατοικίες σε χαρακτηριστική ομοιομορφία, την οποία τόσο σατίρισε η
Δύση, όπου ως γνωστόν οι πολυκατοικίες συνήθως είναι χάρμα οφθαλμών.
Πολύ λιγότερ0, καθόλου τυχαία, προβάλλεται μια άλλη “πολύχρωμη” εκδοχή
του αστικού τοπίου στον υπαρκτό, που αφορά την εκτεταμένη χρήση μωσαϊκών
σε προσόψεις κτιρίων σε όλη την επικράτεια της τέως ΕΣΣΔ. Τέτοια ήταν η
δημοφιλία τους, που κάποια συνέχισαν να κατασκευάζονται στην ίδια
τεχνοτροπία και τη μετασοβιετική εποχή, όπως για παράδειγμα το μωσαϊκό
της προσωποποιημένης Δικαιοσύνης στο δικαστικό μέγαρο Ντουσάνμπε στο
Τατζικιστάν.