Οι επιτυχίες των αθλητών μας στην Ολυμπιάδα του Παρισιού μάς κάνουν να χαμογελάμε. Ανάμεσα στις πολλές διακρίσεις, χρυσός Ολυμπιονίκης αναδείχτηκε για 2η συνεχόμενη φορά στο άλμα εις μήκος ο Μίλτος, το χάλκινο μετάλλιο με άλμα στα 5,90 μ. πήρε στο επί κοντώ ο «Μανόλο». Δεν είναι όμως μόνο οι διακρίσεις και τα μετάλλια. Αυτό που ξεχωρίζει είναι να βλέπεις νέα παιδιά, νέους αθλητές να πρωταγωνιστούν σε μεγάλες διοργανώσεις και ταυτόχρονα να είναι «γειωμένοι» στη δύσκολη πραγματικότητα που ζουν όσοι χαίρονται με τις επιτυχίες τους πίσω στην Ελλάδα. Αλλωστε, την ίδια πραγματικότητα βιώνουν η πλειοψηφία αυτών των αθλητών και οι οικογένειές τους...
«Δεν θεωρώ ότι αυτό που κάνω είναι πιο δύσκολο συγκριτικά με κάποιον που δουλεύει οκτάωρο στην οικοδομή. Αυτό που κάνει ένας οικοδόμος ίσως είναι πιο δύσκολο από αυτό που κάνω εγώ, άρα γιατί να το παίξω κάποιος; Ο κολλητός μου δουλεύει σε φούρνο, στα Γρεβενά. Ξέρω ότι είναι δύσκολη δουλειά, όλες οι δουλειές είναι δύσκολες. Σέβομαι όποιον προσπαθεί και δεν θέλω να το παίξω ιστορία», είχε δηλώσει λίγους μήνες πριν ο δις χρυσός Ολυμπιονίκης, Μίλτος Τεντόγλου.
«Ηταν πολύ δύσκολη χρονιά για εμένα, μέχρι τον Φλεβάρη δούλευα για να μπορέσω να στηρίξω την αθλητική μου καριέρα, οπότε μου μένει ένα "εάν" για το πώς θα ήμουν σήμερα εδώ εάν έκανα ολόκληρη τη χρονιά όπως έκανα μετά τον Φλεβάρη. Θα είχα κάτι παραπάνω να δώσω; Οπότε θέλω και ελπίζω να μπορέσω να το κάνω την επόμενη χρονιά», δήλωσε η Ελληνίδα αθλήτρια του ύψους Τατιάνα Γκούσιν, μετά την επιτυχία της να συμμετάσχει στον τελικό του αγωνίσματος στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
«Τώρα που ηρέμησα, σκέφτομαι ό,τι έχω περάσει ως αθλητής, ως άνθρωπος. Τις δυσκολίες, την κατάθλιψη, τον ρατσισμό, τους τραυματισμούς. Μπορώ να πω ότι όλα αυτά με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι τώρα. Δυνατό, με αυτοπεποίθηση, έναν τρίτο Ολυμπιονίκη», είπε ο Καραλής μετά τον αγώνα.
