Ρήγας Βελεστινλής (Φεραίος) – Τα Δίκαια του Ανθρώπου.

ΡΗΓΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗΣ (ΦΕΡΑΙΟΣ): Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ. 

ΑΡΘΡΑ 35

Απόσπασμα από το επαναστατικό του κείμενο «Δίκαια του Ανθρώπου», που περιλαμβάνεται στο κείμενο που εκδόθηκε στη Βιέννη στα 1797 με τίτλο “Νέα Πολιτική Διοίκηση των κατοίκων της Ρούμελης, της Μικράς Ασίας, των Μεσογείων Νήσων και της Βλαχομπογδανίας”

Η επιμέλεια και η γλωσσική προσαρμογή έγινε από τον Γιώργο Πρίμπα

Το ίδιο κείμενο σε μορφή pdf    κλικ εδώ 

Ρήγας Βελεστινλής (Φεραίος) – Τα Δίκαια του Ανθρώπου.

Άρθρον 1. Ο σκοπός όπου απ’ αρχής κόσμου οι άνθρωποι συμμαζώχτηκαν από τα δάση την πρώτη φορά, δια να κατοικήσουν όλοι μαζί κτίζοντας χώρες και πόλεις, ήταν για να αλληλοβοηθιούνται και να ζούνε ευτυχισμένοι, και όχι να αλληλοτρώγονται ή να ρουφά το αίμα τους ένας. Τότε έκαμαν βασιλέα για να αγρυπνεί για τα συμφέροντά τους, για να είναι βέβαιοι στην απόλαυση των φυσικών δικαίων, τα όποια δεν έχει την άδεια να τους τα αφαιρέσει κανένας επί της γης.

Άρθρον 2. Αυτά τα φυσικά δίκαια είναι: πρώτον το να είμαστε όλοι ίσοι και όχι ο ένας ανώτερος από τον άλλο˙ δεύτερο να είμαστε ελεύθεροι, και όχι ο ένας σκλάβος του άλλου˙ τρίτο να είμαστε σίγουροι στη ζωή μας και κανένας να μη μπορεί να μας την πάρει άδικα και κατά τη φαντασία του˙ και τέταρτον την περιουσία που κατέχουμε κανένας να μη μπορεί να μας την αγγίξει, αλλά να είναι δική μας και των κληρονόμων μας.

Κάλεσμα ετοιμότητας και συσπείρωσης στα σωματεία

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΙΚΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «Η ΕΝΟΤΗΤΑ» Αριστοτέλους 32 & Ολύμπου 77   Τ.Κ. 546 31     ΕΚΘ  Τηλέφ: 2310 237694   www.syntaxio.blogspot.com       -------      e-mail: suntax.ika@gmail.com

Κάλεσμα  ετοιμότητας και συσπείρωσης στα σωματεία

Συναδέλφισσες  - συνάδελφοι συνταξιούχοι

Η επίθεση εναντίον μας κλιμακώνεται. Η προσωπική διαφορά σε κύριες και επικουρικές συντάξεις θα ισοπεδώσει και τους παλιούς συνταξιούχους.

Η διαπραγμάτευση για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης θα σημαίνει ότι πρέπει να πληρώσουμε ξανά βαρύ τίμημα, εμείς και τα παιδιά μας, για να αυγατίσουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ), άλλο ένα εργαλείο άσκησης της αντιασφαλιστικής – αντιλαϊκής πολιτικής, καταργεί στην ουσία την κοινωνική ασφάλιση.

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ  

 

Την έλεγαν «Γιουγκοσλαβία»…

  
 Ήταν 24 Μάρτη 1999, πριν από δεκαοκτώ χρόνια, όταν άρχιζε το μακελειό που κράτησε 78 μέρες. Ήταν η αρχή του τέλους για την Γιουγκοσλαβία. Μια χώρα που ο λαός της όρθωσε το ανάστημά του στις μεραρχίες του Χίτλερ, δεν υπάρχει πια. Τη διέλυσε το ΝΑΤΟ σε συνεργασία με την ΕΕ.

   Οι χειροκροτητές της θηριωδίας των χιλιάδων νεκρών, των «παράπλευρων απωλειών», των ΝΑΤΟικών «λαθών», των εκτελέσεων αμάχων, του βομβαρδισμού νοσοκομείων, σχολείων, ΜΜΕ και νεκροταφείων (!), αυτοί που κόβουν και ράβουν στα μέτρα τους το Διεθνές Δίκαιο, υποστήριζαν τότε ότι τα αμερικανικά «Στελθ» αποτελούσαν προάγγελο της «δημοκρατίας» και της «ειρήνης» στα Βαλκάνια και τον κόσμο.

Σενάρια...

«Είναι καιρός να αποχαιρετήσουμε την ιδέα ότι στην Ευρώπη δεν φέρουμε οι ίδιοι την ευθύνη για την ασφάλειά μας. Είναι σωστή η παρατήρηση ότι η Ευρώπη πρέπει επιτέλους να ξυπνήσει. Η συνεργασία με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της διατλαντικής κοινότητας. Η Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει, όμως, να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει μόνη της κρίσεις και διενέξεις στη γειτονιά μας». Αυτά έγραφε, ανάμεσα σε άλλα, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στα «Νέα», ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Ζ. Γκάμπριελ, ενόψει της αυριανής Συνόδου της Ρώμης, λέγοντας παράλληλα πως «η πορεία προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι η σωστή και η μοναδική», αφού «καμία χώρα της Ευρώπης, ούτε και η Γερμανία, μπορεί πλέον να τα καταφέρει μόνη της». Επιβεβαιώνει, δηλαδή, ότι το ζήτημα της στρατιωτικής ενίσχυσης της Ενωσης για τη διασφάλιση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, στον ανταγωνισμό της με άλλα ιμπεριαλιστικά κράτη και κέντρα, είναι κεντρικό στοιχείο σε όλα τα πιθανά - κι εν μέρει ανταγωνιστικά - σχέδια για το μέλλον της ιμπεριαλιστικής ένωσης, ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες «προτιμήσεις» τμημάτων του κεφαλαίου για το πώς θα γίνει κάτι τέτοιο. Το ίδιο, άλλωστε, έδειξε και το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, που ζητάει τη δημιουργία «μάχιμων μονάδων» για τους ταραγμένους καιρούς που βλέπουν στον ορίζοντα οι καπιταλιστές.