Η επόμενη πράξη

 

Φωτό αρχείου

 

Δεν πέρασε ούτε μια βδομάδα από την ψήφιση του νόμου - έκτρωμα για τα Εργασιακά και η κυβέρνηση προχωράει στην επόμενη πράξη του αντιλαϊκού της σχεδιασμού, φέρνοντας άμεσα για συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή τα νομοσχέδια για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης και την «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών.

Και σε αυτήν την περίπτωση, τα δισ. ευρώ που περιμένουν με ανοιχτό το στόμα οι επιχειρηματικοί όμιλοι από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, λειτουργούν ως «επιταχυντής» αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που βρίσκονται ψηλά στη λίστα του κεφαλαίου.

Και μόνο το γεγονός ότι η κυβέρνηση χαρακτηρίζει «αναπτυξιακά» τα μέτρα για το Ασφαλιστικό, επιβεβαιώνει ότι προϋπόθεση για την καπιταλιστική ανάπτυξη είναι η σε βάθος επίθεση στα εργατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ανάγκες.

«Σύγχρονη» σαπίλα

«...επιτρέπει για τη μέση εργάσιμη μέρα 10 ώρες και συγκεκριμένα για τις πρώτες 5 μέρες της εβδομάδας 12 ώρες εργασίας (...) και 8 ώρες για το Σάββατο». Δεν πρόκειται για κάποια ανάλυση - παρουσίαση του αντεργατικού εκτρώματος που ψήφισε πρόσφατα η κυβέρνηση της ΝΔ, εμπλουτίζοντας προηγούμενους νόμους δικούς της, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ για τη διευθέτηση. Είναι απόσπασμα από τον πρώτο τόμο του «Κεφαλαίου», όπου ο Μαρξ παρουσιάζει τον «Factory Act» («νόμος για τα εργοστάσια») που ψηφίστηκε 171 χρόνια πριν, στην Αγγλία, το 1850! Είναι κι αυτό μια απόδειξη για το πόσο παλιό και σάπιο είναι το δήθεν «σύγχρονο» που πλασάρουν σήμερα όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Και κάτι ακόμα: Τότε, δύο αιώνες πριν, επιθεωρητής Εργασίας αναφέρει πως όταν διαπίστωναν παραβιάσεις ακόμα κι αυτού του εξαντλητικού ωραρίου, οι εργοδότες δικαιολογούνταν πως «οι εργάτες δεν θέλουν τάχα με κανέναν τρόπο να εγκαταλείψουν το εργοστάσιο και ότι χρειάζεται να ασκηθεί βία για να σταματήσουν τη δουλειά»! Πόσο, αλήθεια, διαφέρει το γελοίο τούτο επιχείρημα με το «σύγχρονο» επιχείρημα του υπουργού Εργασίας ότι ο εργαζόμενος θα ζητάει «οικειοθελώς» να δουλέψει παραπάνω χωρίς να πληρώνεται; Ο ...εκσυγχρονισμός σε όλο του το μεγαλείο!

“Σταματήστε τα ψέματα του Βελόπουλου” – Η Μ. Φύσσα απαντά στις ψεκασμένες συκοφαντίες περί κρατικής αποζημίωσης

 

23-06-2021

Μ. Φύσσα: “Τις τελευταίες βδομάδες ο κ. Κυριάκος Βελόπουλος, πρόεδρος του κόμματος «Ελληνική Λύση» υποστηρίζει στις τηλεοπτικές του εκπομπές και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι δήθεν έχω λάβει «αποζημίωση» 800.000 ευρώ από το ελληνικό Δημόσιο για τη δολοφονία του γιου μου.”

Κατιούσα

Ο Βελόπουλος της Ελληνικής Λύσης επιδίδεται στα αγαπημένα του ψέματα, συκοφαντώντας τη Μάγδα Φύσσα πως πήρε τάχα αποζημίωση 800 χιλιάδες ευρώ από το κράτος -που με αυτό τον τρόπο μάλιστα αποδεικνύει πως είναι… “μισελληνικό”.

Το ότι είναι μισελληνικό το νεοελληνικό κράτος της ΝΔ ΣΥΡΙΖΑ κιναλ αποδεικνύεται εύκολα: Γρηγορόπουλος: Αποζημίωση 252.000€(σωστά)
Μάνα Φύσσα: Αποζημίωση 800.000€(σωστά)
Μυρτώ: Αποζημίωση 0€(έγκλημα). Πείτε μου κάνουμε λάθος; @ellinikilisi

— Βελόπουλος Κυριάκος Πρόεδρος ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ (@velopky) April 29, 2021

Η Μάγδα Φύσσα απαντά στα χοντροκομμένα ψέματα με επιστολή στον Πρόεδρο της Βουλής.

Στο επίκεντρο η μοιρασιά της λείας - Γκρίνια από την ελληνική κυβέρνηση που «μένει εκτός»

 

ΣΗΜΕΡΑ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗ ΛΙΒΥΗ

 

 

Από την προηγούμενη σύσκεψη για τη Λιβύη (Φωτό αρχείου)

Πηγή: Associated Press

 

Νέα ώθηση στις ιμπεριαλιστικές διεργασίες και τα παζάρια για τη μοιρασιά της λείας στη Λιβύη αλλά και την ευρύτερη περιοχή αναμένεται να δώσει η νέα διεθνής Σύνοδος για τη Λιβύη που έχει προγραμματιστεί να γίνει σήμερα στο Βερολίνο.

Η μονοήμερη σύνοδος συνδιοργανώνεται από την κυβέρνηση της Γερμανίας και τα Ηνωμένα Έθνη. Θα συμμετάσχουν οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Τουρκία, η Αίγυπτος, τα ΗΑΕ και η μεταβατική κυβέρνηση.

Στους βασικούς σκοπούς της δεύτερης αυτής συνόδου του Βερολίνου συγκαταλέγεται το ζήτημα της αποχώρησης των ξένων στρατευμάτων από τη χώρα, κάτι που, παρότι συμφωνήθηκε στην πρώτη σύνοδο, τη 19η Ιανουαρίου 2020, δεν έχει συμβεί μέχρι σήμερα.

Κατά υπολογισμούς του ΟΗΕ, τον Δεκέμβρη του 2020 στη χώρα της βόρειας Αφρικής δρούσαν κάπου 20.000 ξένοι μισθοφόροι, αριθμός που δεν έχει μεταβληθεί σημαντικά. Παράλληλα, οι παραδόσεις όπλων στις αντίπαλες πλευρές επίσης δεν έχουν σταματήσει, παρά το διεθνές εμπάργκο.

Το καπάκι του υπονόμου

 

Το καπάκι του υπονόμου του σάπιου συστήματος τινάχτηκε για μια ακόμα φορά με αφορμή την αποτρόπαιη δολοφονία της 20χρονης στα Γλυκά Νερά, που δικαίως έχει συγκλονίσει το λαϊκό αίσθημα, έχει γεμίσει οργή και αγανάκτηση.

Κι αν ακόμα - όπως όλα δείχνουν - πολλά περισσότερα είναι στο σκοτάδι, η ίδια η «κορυφή του παγόβουνου» έχει την ίδια σάπια όψη με όσα βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια.

Απ' όλα έχει ο βούρκος τους τόσες μέρες τώρα:

«Πληροφορίες» και «διαρροές» με γερές δόσεις ρατσισμού, για τις «αδίστακτες συμμορίες των κακοποιών από την Ανατ. Ευρώπη», για «εγκλήματα που αποκλείεται να έχει κάνει Ελληνας», ενώ καταγγέλλονται έως και βασανιστήρια για «ομολογίες» σχετικά με την υπόθεση. Κι από κοντά μια βολική και σαν έτοιμη από καιρό συζήτηση για «κάμερες παντού», ακόμα και «δικαίωμα στην οπλοχρησία» και για «περισσότερη αστυνόμευση», για την αυστηροποίηση των ποινών και τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα.

Ξαναπαιγμένο έργο

 

Κάθε άλλο παρά καθησυχαστική είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης να «κρύψει» την πανδημία κάτω από το χαλί των αναγκαίων εμβολιασμών, που απέχουν πολύ ακόμα από την εξασφάλιση της ανοσίας στον γενικό πληθυσμό, χωρίς να παίρνει κανένα άλλο μέτρο πρόληψης και προστασίας, ενώ χαλαρώνει και τους όποιους περιορισμούς ισχύουν για τους επισκέπτες από το εξωτερικό.

«Ενα το κρατούμενο» για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα και το υγειονομικό προσωπικό παραμένει το γεγονός ότι ενάμιση χρόνο από το ξέσπασμα της πανδημίας στην Ελλάδα και με τη σφοδρότητα ειδικά του τελευταίου κύματος να είναι ακόμα νωπή, δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο ενίσχυσης των υγειονομικών μονάδων, της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας, των νοσοκομείων και των ΜΕΘ.

Στον αντίποδα, δεν περνάει μέρα που να μην καταγράφονται νέες ελλείψεις, δυσκολίες λειτουργίας σε νοσοκομεία και άλλες μονάδες, τόσο στα αστικά κέντρα όσο και σε περιοχές που θα επιβαρυνθούν τους επόμενους μήνες λόγω του τουρισμού, κι ενώ ήδη κάνουν ουρά τα περιστατικά που έμειναν αποκλεισμένα από το σύστημα της μιας νόσου όλο το προηγούμενο διάστημα.

Η κυβέρνηση όμως αξιοποιεί ως αποκλειστικό κριτήριο τις ημερήσιες εισαγωγές, τους διασωληνωμένους και την αποκλιμάκωση του αριθμού των νεκρών, για να τεκμηριώσει την «επιστροφή στην κανονικότητα», κρύβοντας τη μεγάλη εικόνα των πραγματικών αναγκών και της τεράστιας πίεσης που συνεχίζει να δέχεται το αποδεκατισμένο δημόσιο σύστημα Υγείας.