ΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ • 24 Αυγουστου 2016 

Καχυποψία

Τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της ταχύτατης εξέλιξης των τεχνικών της «φαρμακοδιέγερσης» των αθλητών και της αλληλοτροφοδοτούμενης σχέσης μεταξύ «εργαστηρίων» και αθλητικών αρχών, έχει εγκατασταθεί πάνω από όλες τις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις ένα νέφος καχυποψίας. Με λίγα λόγια, οι φίλαθλοι παρακολουθούν τους αγώνες και τις προσπάθειες των αθλητών και αναρωτιούνται αν αυτό που βλέπουν είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας του ανθρώπου να ξεπεράσει τα όρια του, στηριγμένου στις δικές του δυνάμεις (σωματικές και ψυχικές), ή στις «ουσίες». Έτσι το ντόπινγκ έγινε το δηλητήριο που δεν σκοτώνει μόνο τους αθλητές, αλλά και την απόλαυση ενός μεγάλου αθλητικού γεγονότος, τη χαρά του παιχνιδιού. Αυτό, φυσικά, ίσχυσε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο.

 

 

Η ιστορική αλήθεια για το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ

Γράφει ο Νίκος Μόττας* //

Σαν σήμερα, 23 Αυγούστου, υπογράφτηκε το 1939 στη Μόσχα το σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Γερμανίας, που έμεινε γνωστό στην ιστορία ως Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ. Στο πλαίσιο της μεταπολεμικής αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, η εν λόγω συμφωνία έγινε σημαία κατασυκοφάντησης της ΕΣΣΔ και του Σοσιαλισμού από τους κάθε λογής απολογητές του ιμπεριαλισμού. Ένα ευρύ και ετερόκλητο ιδεολογικά φάσμα συκοφαντών της ΕΣΣΔ (τροτσκιστές, σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι κλπ.) διαστρεβλώνει κατά το δοκούν την ιστορική πραγματικότητα, παρουσιάζοντας το σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ ως μέσο επεκτατικής πολιτικής της Σοβιετικής Ένωσης στην Ευρώπη. Έτσι, ο Στάλιν παρουσιάζεται ως… «σύμμαχος του Χίτλερ» και η ΕΣΣΔ ως στήριγμα της ναζιστικής επιθετικότητας.

Πρόκειται, ασφαλώς, για χυδαία διαστρέβλωση της Ιστορίας η οποία αποσκοπεί σε δύο πράγματα: Πρώτον, στην εξίσωση Κομμουνισμού-Ναζισμού, στο πλαίσιο της ανιστόρητης προπαγανδιστικής πολιτικής της Ε.Ε. περί «ολοκληρωτικών καθεστώτων» και δεύτερον, στην εκμηδένιση της καθοριστικής συμβολής της ΕΣΣΔ στην αντιφασιστική νίκη των λαών και στην ήττα των δυνάμεων του Άξονα. Σε αυτό το πλαίσιο, η αστική ιστοριογραφία έχει βαλθεί να κάνει το άσπρο-μαύρο, να προβάλει ψέματα αναμεμειγμένα με μισές αλήθειες, να ξαναγράψει την Ιστορία από την σκοπιά των συμφερόντων του Κεφαλαίου.

Οι «σύμμαχοι»

 

 

«Εγγυήσεις» προς τους εργαζόμενους μοιράζει απλόχερα ο Γ. Κατρούγκαλος, ενόψει της διαπραγμάτευσης για τα Εργασιακά, ότι η κυβέρνηση διαθέτει «κόκκινες γραμμές» και ότι έχει συγκροτήσει συμμαχίες μέσα κι έξω από τη χώρα, προκειμένου να διεξαγάγει με αξιώσεις τη διαπραγμάτευση.

Ποιοι είναι οι σύμμαχοί της; Οι ηγέτες των άλλων κρατών - μελών της ΕΕ, που στις χώρες τους τσακίζουν κι αυτοί τα εναπομείναντα εργασιακά και άλλα δικαιώματα. Για παράδειγμα, «σύμμαχος» της κυβέρνησης είναι ο Πρόεδρος της Γαλλίας, που στη χώρα του πέρασε έναν από τους πιο άγριους αντεργατικούς νόμους («Ελ Κομρί»), επικαλούμενος μάλιστα κι αυτός τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ.

Σύμμαχός της είναι και η κυβέρνηση της Γερμανίας, η οποία πρωταγωνιστεί στην ευελιξία της αγοράς εργασίας, προκειμένου να αυξήσει την απασχόληση σε «ιστορικά» (όπως πανηγύριζε προχτές) επίπεδα, καθώς δεν έχει εξαντληθεί ακόμα η αντεργατική δυναμική των νόμων Χαρτζ, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, όπως συμπληρώθηκαν στη συνέχεια.