Προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον και πολύ μεγάλη έκπληξη η ταχύτητα και η ενορχήστρωση με την οποία οι δυνάμεις της αστικής τάξης στην Ελλάδα έστησαν τον προπαγανδιστικό τους μηχανισμό με το που εμφανίστηκε η κρίση
Με την έναρξη της κρίσης στην ελληνική επικράτεια, το 2010 περίπου, οι πολιτικές δυνάμεις της ελληνικής αστικής τάξης διέβλεψαν σχεδόν ακαριαία τρία βασικά πράγματα.
Πρώτα απ από όλα αντιλήφθηκαν έγκαιρα το προφανές, πως δηλαδή αυτή η κρίση είναι μια παγκόσμια καπιταλιστική κρίση.
Δεύτερη πρώιμη διαπίστωση των αστών ήταν πως λόγω αυτής της παρατεταμένης και βαθιάς κρίσης θα αμφισβητηθεί το καπιταλιστικό σύστημα από ευρύτερα λαϊκά στρώματα και από οικονομικές τάξεις, πέραν της εργατικής, οι οποίες έως τώρα στην Ελλάδα τουλάχιστον δεν τον αμφισβητούσαν, όπως πχ μικροαστοί κτλ.
Τρίτη έγκαιρη διαπίστωση των αστών είναι πως πολύ νωρίς έλαβαν υπ όψιν την πιθανότητα όλη αυτή η αμφισβήτηση του καπιταλιστικού συστήματος στο σύνολό του να βρει τον σοσιαλισμό ως εναλλακτική διέξοδο.
Φοβούμενη λοιπόν το τελευταίο και τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που μπορεί να προκαλέσει μια σοσιαλιστική διέξοδος από την καπιταλιστική κρίση τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκόσμια το επικοινωνιακό επιτελείο των αστών από τις πρώτες κιόλας μέρες της εμφάνισης της κρίσης στην Ελλάδα επινόησαν την θεωρία της ελληνικής σοβιετίας.
Τι υποστηρίζει πάνω κάτω αυτή η προπαγανδιστική θεωρία που η αλήθεια είναι πως έως ένα βαθμό βρίσκει απήχηση μεγάλο τμήμα του κόσμου; Αυτή λοιπόν η θεωρία υποστηρίζει πως η κρίση στην Ελλάδα είναι ένα ιδιαίτερο οικονομικό φαινόμενο το οποίο δεν σχετίζεται με την κρίση στην υπόλοιπη Ευρώπη αλλά οφείλεται σε ενδογενείς αιτίες.
