100 ΧΡΟΝΙΑ ΚΚΕ Συγκλονιστική η τρίτη συναυλία του Θάνου Μικρούτσικου στη Θεσσαλονίκη (VIDEO - ΦΩΤΟ)

Ξεσήκωσε τους χιλιάδες κόσμου της δουλειάς, που πλημμύρισαν απόψε το «Παλαί Ντε Σπορ» στη Θεσσαλονίκη, η μεγάλη συναυλία του Θάνου Μικρούτσικου, που ήταν αφιερωμένη στα 100 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ.

Στην ομιλία της η Θεανώ Καπέτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μεταξύ άλλων ανέφερε: «Εδώ βρίσκεται η δύναμη εκείνη και ο κόσμος εκείνος που πιστεύει ότι "το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο" είναι ο άνθρωπος "που τον μποδίζουν να βαδίσει", ο άνθρωπος "που τον αλυσοδένουνε", γι' αυτό και δουλεύει για την ενημέρωση και την οργάνωση του λαού μας, αξιοποιώντας κάθε βήμα και κάθε μετερίζι. Ο κόσμος που δεν κουράζεται να μπαίνει μπροστά για τη διεκδίκηση των εργατικών δικαιωμάτων μέσα στους τόπους δουλειάς και παντού, όπου ζει και κινείται ο λαός και η νεολαία, που  μοχθεί για να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα και ας είμαστε στην εποχή που "ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε" και ας μας λένε ότι "οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος". Εδώ είναι όλοι όσοι  ορθώνουν τ' ανάστημα και αποκαλύπτουν καθημερινά ότι η περιβόητη ανάπτυξη που προπαγανδίζει η κυβέρνηση και οι καπιταλιστές προϋποθέτει την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Τα ΜΑΤ του Τσίπρα είναι τα ΜΑΤ του Σαμαρά

 

Ο αφοπλισμός των ΜΑΤ και ο εκδημοκρατισμός των σωμάτων ασφαλείας που αποτελούσε την μόνιμη επωδό του ΣΥΡΙΖΑ πριν αναλάβει την κυβερνητική διαχείριση, λησμονήθηκαν όπως ακριβώς ξεχάστηκαν τα λογύδρια περί ρήξης με τους δανειστές-τοκογλύφους, περί της κατάργησης των μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο, όπως και οι ακατάσχετες ψευδολογίες περί κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ.

γράφει ο Χρήστος Μιάμης*

Η κυβερνητική οπερέτα που θρασύδειλα επαιρόταν πως ο κόσμος δεν διαμαρτύρεται γιατί συμφωνεί με την πολιτική της κυβέρνησης , δεν διστάζει να προχωρά στην  βίαιη καταστολή κάθε διαμαρτυρίας, ειδικά αν αυτή τραυματίζει την βιτρίνα του success story του Τσίπρα, που στην φτώχεια βλέπει ευκαιρίες ανάπτυξης και στην εξαθλίωση της εργασίας, μείωση της ανεργίας. Δεν είναι πολιτική μυωπία. Είναι η θέαση του καθεστώτος που πατώντας στα πτώματα του κόσμου της εργασίας ατενίζει έλλογα τον ορίζοντα, με αισιοδοξία.

ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ: «Το κόμμα έπρεπε να πεθάνει»

ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ: «Το κόμμα έπρεπε ναπεθάνει»

Από  atexnos

Γράφει ο Γιάννης Βεντούρας //

Εκατό χρόνια ζωής συμπληρώνει το ιστορικότερο κόμμα της χώρας, το ΚΚΕ. 

Λογικό και επόμενο όλα αυτά τα χρόνια η αστική προπαγάνδα να το χτυπάει από παντού. Τι γίνεται όμως όταν αυτά τα επιχειρήματα αρχίζουν να τα παπαγαλίζουν στελέχη του ΚΚΕ που εγκατέλειψαν τις γραμμές του και επανατροφοδοτούν την αστική προπαγάνδα;

Τότε όλοι αυτοί προσπαθούν να διαγράψουν τους ηρωικούς αγώνες του κόμματος, να τους ευνουχίσουν και να τους παρουσιάσουν σαν κάτι που έγινε μόνο του χωρίς καθοδήγηση ή σαν λάθη του ΚΚΕ.

Όταν αυτοί οι αποστάτες βρισκόντουσαν οι ίδιοι στην ηγεσία του κόμματος, τότε για όλα τα λάθη φταίει η ηγεσία του ΚΚΕ και ποτέ οι ίδιοι.

Πώς γίνεται όλες τις κατακτήσεις και όλα τα καλά που έγιναν για το λαό μας, να τα έκανε κάποια «Αριστερά» και ποτέ το ΚΚΕ;

Γιατί για την συμφωνία της Βάρκιζας φταίει το ΚΚΕ και όχι ο Παρτσαλίδης που την υπέγραψε, ενώ για τον εμφύλιο φταίει ο Ζαχαριάδης που ηγήθηκε;

Γιατί κανείς δεν μιλάει για τις ευθύνες του Παρτσαλίδη που διέγραψε τον Άρη τον Απρίλη του 1944 και όλοι τους κατηγορούν τον Ζαχαριάδη που δεν είχε επιστρέψει ακόμα από το Νταχάου;

Πώς γίνεται όταν η κριτική στρέφεται σε συγκεκριμένα πρόσωπα του ΚΚΕ, αυτά πάντα κατά τύχη να είναι αυτά που παρέμειναν στις γραμμές του κόμματος;

Άραγε γιατί όλοι αυτοί που κατά διαστήματα βρέθηκαν στην ηγεσία του ΚΚΕ και στην συνέχεια το εγκατέλειψαν, δεν έχουν ποτέ ευθύνες;

Παρακολουθήστε έναν από αυτούς τους αποστάτες, τον Λεωνίδα Τζεφρώνη (1920-2006), με τί εμπάθεια περιγράφει λαμπρές σελίδες του λαού μας και του ΚΚΕ. (Τα παρακάτω αποσπάσματα είναι από το βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου, «Μαρτυρίες για τον Εμφύλιο και την ελληνική Αριστερά», σελ. 545-573, ΕΣΤΙΑ 2005).

Το όνομά μου είναι Κανένας

Είμαι Σύρος πρόσφυγας και το όνομά μου είναι Κανένας.

Είμαι Σύρος πρόσφυγας. Δεν έχω οικογένεια. Χάθηκε στους βομβαρδισμούς. Πέρασα τα σύνορα χωρίς να καταλάβω πώς. Από την άλλη πλευρά μάς περίμενε μια καινούργια ωμότητα. Γύρω μας, μόνο συρματοπλέγματα. Μας έβαλαν σε μια σειρά και μας χτυπούσαν για να καταλάβουμε πού ακριβώς βρισκόμαστε και πώς οφείλαμε από δω και στο εξής να υπακούμε και να εκτελούμε διαταγές. Ζούσα την ίδια φρίκη όπως και στην εμπόλεμη Συρία. Κάποια στιγμή εμφανίστηκαν τρεις Τούρκοι που φώναζαν Μπόντρουμ.

 

Μας ρώτησαν στη γλώσσα μας αν κάποιοι από εμάς ήθελαν να πάνε μέχρι το Μπόντρουμ. Τους δώσαμε τα λεφτά μιας ζωής. Οσα κουβαλούσαμε πάνω μας. Στο Μπόντρουμ δεν φτάσαμε ποτέ. Μας πήγαν σε ένα ψαροχώρι. Υπήρχε μόνο ένα μικρό μαγαζί που πουλούσε φέτες ψωμιού. Ηταν κι άλλοι εκεί, που κοιμόνταν στο χώμα, βρώμικοι, εξαθλιωμένοι. Σε μια άκρη υπήρχε ένα μικρό φορτηγό γεμάτο σκουπίδια, μύριζαν, οι μύγες κολλούσαν πάνω μας, και προσπαθούσαμε με μαντίλια να προστατευτούμε από τις αναθυμιάσεις. Μας έδωσαν λιγοστό νερό.

 Δεν άργησαν και οι διάρροιες. Οι Τούρκοι φύλακες μας οδήγησαν, γαβγίζοντας, στην άκρη του μοναδικού δρόμου, σε ένα ερειπωμένο εργοστάσιο. Βρεθήκαμε σε έναν απέραντο χώρο γεμάτο περιττώματα και κάτουρα. Η ανάγκη μάς οδήγησε να ανακουφιστούμε όπως μπορούσαμε. Χωρίς καμία προφύλαξη, χωρίστηκαν οι γυναίκες από τους άντρες και αφοδεύαμε οι μεν απέναντι από τους δε. Ολοι μαζί, εκεί, μέσα στη βρωμιά. Στο υπόλοιπο της ζωής μου, που εύχομαι να είναι σύντομη, αυτή η εικόνα έβαλε τέλος σε ό,τι καλύτερο είχα μέσα μου. Δεν ήξερα πια τι να κάνω. Με έναν φυσικό τρόπο η γλώσσα μου δέθηκε, η ομιλία μου σταμάτησε, και τότε άρχισε μέσα μου η μόνη και μόνιμη συνομιλία.

 

Δεν θυμάμαι πώς έφτασα στην Ελλάδα. Θυμάμαι όμως το αυτοκίνητο που με μετέφερε σε ένα μεγάλο νοσοκομείο. Βγαίνω μια φορά τη μέρα στην αυλή, πάντα με συνοδεία. Είμαι Σύρος πρόσφυγας και το όνομά μου είναι Κανένας.

 

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

Ο λοχαγός Κορέλλι και ο ισραηλινός πράκτορας ψάχνουν φορολογικό παράδεισο

 

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ  

 

 

«Όποιος ελέγχει τους ιδεολογικούς μηχανισμούς εν τέλει αποκτά και το πλεονέκτημα αυτού που ονομάζεται πολιτική ηγεμονία. Δεν μπορεί η Ευρώπη να έχει πολιτική υπόσταση, να έχει πολιτική αυτοπεποίθηση, αν δεν έχει και πολιτιστική αυτοπεποίθηση, αν δεν έχει υπό τον στοιχειώδη έλεγχό της τους δικούς της ιδεολογικούς μηχανισμούς».

Το παραπάνω χωρίο δεν προέρχεται από  μαρξιστική ανάλυση για τον ρόλο των ιδεολογικών  μηχανισμών χειραγώγησης που αναπτύσσονται σε μια ταξική εκμεταλλευτική κοινωνία προκειμένου να εξασφαλίζει τη νομιμοποίηση και την αναπαραγωγή της. Το αντίθετο. Διατυπώθηκε από έναν ιδεολογικό και πολιτικό σύμμαχο μιας τέτοιας κοινωνίας, τον Ευάγγελο Βενιζέλο από το βήμα της συνόδου για τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο και τον οπτικοακουστικό τομέα που είχε πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη το 2003.

100 ΧΡΟΝΙΑ ΚΚΕ

Κυριακή 1η Απρίλη η τρίτη συναυλία του Θάνου Μικρούτσικου στη Θεσσαλονίκη

Η τρίτη συναυλία που αφιερώνει ο Θάνος Μικρούτσικος στα 100 χρόνια του ΚΚΕ θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 1η Απρίλη, στις 19.00, στη Θεσσαλονίκη, στο Παλαί Ντε Σπορ.

Θα μιλήσει η Θεανώ Καπέτη, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.

Η είσοδος γίνεται μόνο με προσκλήσεις από τις κατά τόπους Κομματικές Οργανώσεις. Για τη συναυλία της Θεσσαλονίκης λεωφορεία θα δρομολογήσει η ΚΟ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ (τηλ: 24610-40217).