Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος (‘Η οι καπιταλιστές και ο πρωθυπουργός)

 

Ο  Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος  (‘Η οι καπιταλιστές και ο πρωθυπουργός)

 

Από Ατέχνως

Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //

Ο  Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος είναι ένα ιταλικό Σπαγκέτι Γουέστερν παραγωγής 1966, σκηνοθετημένο από τον Σέρτζιο Λεόνε, με πρωταγωνιστές τον Κλιντ Ίστγουντ, τον Λι Βαν Κλιφ και τον Ίλαϊ Γουάλας στους αντίστοιχους ρόλους και με την ξεχωριστή μουσική του Ενιο Μορικόνε. Μία ταινία που σίγουρα συγκίνησε και συγκινεί και δικαιολογημένα ακόμη.

Θαυμαστής της φαίνεται πως είναι ο σημερινός πρωθυπουργός της χώρας μας. Πώς να εξηγηθεί άλλωστε ότι για παράδειγμα ξεχωρίζει τους καπιταλιστές σε «καλούς» και «κακούς» και προσπαθεί μάλιστα μαζί με την κυβέρνηση του να μας πείσει γι’ αυτό;

Και φυσικά «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο»… – του Νίκου Μπογιόπουλου

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ  

 

 

   Η Ελλάδα, η μεγαλύτερη εφοπλιστική δύναμη στον κόσμο, η χώρα με τους «οικειοθελώς» φορολογούμενους εφοπλιστές, που η διασωστική της υποδομή σε ό,τι αφορά ναυτικά ατυχήματα εκείνο που κυρίως έχει να επιδείξει είναι η αυτοθυσία, ο αλτρουισμός και η γενναιότητα των παιδιών που συμμετέχουν ως πληρώματα και ως διασώστες σε τέτοιες επιχειρήσεις, παρακολουθεί μια ακόμα καταστροφή γαρνιρισμένη με την γελοιότητα των πολιτικών προϊσταμένων.

ΧΙΛΙΟΕΙΠΩΜΕΝΑ

 Χρησιμοποιώντας τους κλασικούς συμβολισμούς, Παρθενώνα, Πνύκα κλπ. ο γάλλος πρόεδρος  Ε. Μακρόν κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα εξωράισε την  προώθηση  των οικονομικών συμφερόντων ομίλων της χώρας του. Στη ΔΕΘ ο δικός μας πρωθυπουργός με λογοπαίγνια –Grexit, Grinvest- θέλει να πείσει για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας που επιμένει ότι γίνεται σε ένα περιβάλλον ισονομίας, ισότητας, αξιοκρατίας και άλλα ηχηρά, τα οποία χρησιμοποιεί δυόμιση χρόνια το κόμμα που κυβερνά και  διακηρύττει πως είναι αριστερό, με την υπουργό  του Έφη  Αχτσιόγλου  να υποστηρίζει την άποψη για τη θετική δυναμική της οικονομίας, πριν λίγες μέρες κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα εργασιακά, δηλώνοντας  πως είναι με τον κόσμο της εργασίας και μιλώντας για σταθερή μείωση της ανεργίας, αν και παραμένει υψηλή.

Μιλάνε τα στοιχεία

Το γνωστό ανούσιο καβγά έστησαν κυβέρνηση και ΝΔ με αφορμή τα νέα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» για την απασχόληση. Εξανίσταται η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας και κατηγορεί τη ΝΔ για επιλεκτική χρήση των στοιχείων, για να καταλήξει στο γνωστό τροπάρι, ότι επί ΣΥΡΙΖΑ - κόντρα στα επίσημα στοιχεία και την κοινή λογική - μειώνεται η ανεργία και «μπαίνει φρένο» στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης. Τι κρύβει η υπουργός (όπως το έκρυβε χτες και η ΝΔ); Οτι η ευελιξία στην αγορά εργασίας διαρκώς αυξάνεται. Οτι η όποια στατιστική μείωση της ανεργίας οφείλεται κυρίως στην επέκταση αυτής της ευελιξίας, αλλά και στη μείωση των εργατικών μισθών. Ετσι, σύμφωνα με την «Εργάνη», προκύπτει ότι το 2013, η πλήρης απασχόληση στις νέες συμβάσεις ήταν μόνο 53,85%, ενώ οι υπόλοιπες συμβάσεις ήταν μερικής απασχόλησης και «εκ περιτροπής» εργασίας. Το 2014, η πλήρης απασχόληση στις νέες συμβάσεις μειώθηκε στο 49,5%, το 2015 - επί ΣΥΡΙΖΑ - μειώθηκε παραπέρα στο 46,95% και το 2016 υποχώρησε στο 45,26%. Κατά συνέπεια, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα ήταν στην κυβέρνηση, η τάση μείωσης της πλήρους απασχόλησης είναι συνεχής, με δεδομένο ότι ο ένας δίνει τη σκυτάλη στον άλλο σε ό,τι αφορά τη θωράκιση και επέκταση του θεσμικού πλαισίου της ευελιξίας, που είναι «βάλσαμο» για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.