Ορισμένα διδακτικά στοιχεία από την παρέμβαση που έκανε ο αστικός Τύπος στην εσωκομματική κρίση και τη διάσπαση το 1991
Η στάση του αστικού Τύπου απέναντι στο ΚΚΕ παρουσιάζει προσαρμογές. Η παρέμβαση των αστικών επιτελείων την περίοδο λίγο πριν και κατά τη διάρκεια του 13ου Συνεδρίου είναι πιο ύπουλη, πιο ραφιναρισμένη. Αξιοποιούνται βεβαίως τα αντεπαναστατικά γεγονότα στην ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που έχουν προηγηθεί ή εξελίσσονταν εκείνη την περίοδο. Γίνεται πιο επιθετική και πιο ωμή την περίοδο που κρίνεται στην πράξη η ίδια η ύπαρξη του ΚΚΕ και απογειώνεται όταν το ΚΚΕ βγαίνει λαβωμένο μεν, όρθιο δε απ' την κρίση και προχωρά προς την ανασυγκρότησή του.
Την περίοδο πριν και κατά τη διάρκεια του 13ου Συνεδρίου είναι χαρακτηριστική η υπερπροβολή των στελεχών που ανήκαν στην οπορτουνιστική ομάδα και των ατομικών τους απόψεων, που δεν δίσταζαν να διατυπώνουν με άρθρα και συνεντεύξεις στις φιλόξενες σελίδες του αστικού Τύπου, καθώς και της δραστηριότητας του Συνασπισμού και των στελεχών του. Η «εικόνα» που διαμορφώνεται στον αστικό Τύπο είναι η εξής: Απ' τη μια ήταν οι «συντηρητικοί» που μάχονταν για τις καρέκλες και για να μην αλλάξει τίποτα και από την άλλη οι «ανανεωτές» που θα έφερναν τάχα νέο «αέρα» και εκσυγχρονισμό στο «παλαιολιθικό» ΚΚΕ.