Αν βγει ο Κούλης… την βάψαμε – Καζαμίας Πολιτικών εξελίξεων και δεξιών κυβερνήσεων

17-01-2019

Δεν είναι αστείο και μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε. Αν βγει ο Κυριάκος καήκαμε. Καταστραφήκαμε. Άντε πάλι από την αρχή. Λιτότητα, εκμετάλλευση, υποτέλεια, αστυνομοκρατία, αντικομουνισμό κι όλα τα άλλα που κάνουν πάντα όλοι οι δεξιοί.

Μάνος Δούκας

 

Δεν είναι αστείο και μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε. Αν βγει ο Κυριάκος καήκαμε. Καταστραφήκαμε. Άντε πάλι από την αρχή. Λιτότητα, εκμετάλλευση, υποτέλεια, αστυνομοκρατία, αντικομουνισμό κι όλα τα άλλα που κάνουν πάντα όλοι οι δεξιοί.

«Δεν είναι πρόοδος να συντάσσεσαι με το δολοφονικό χέρι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού» (VIDEO)

Οι σκηνές απείρου κάλλους που ζούμε στη Βουλή, η σκληρή αντιπαράθεση, οι ακραίες εκφράσεις, η «κατάντια» του Κοινοβουλίου, τα παζάρια, οι πολιτικοί «γάμοι», τα «συναινετικά διαζύγια», οι μεταγραφές βουλευτών δεν είναι κάτι καινούργιο στο αστικό πολιτικό σύστημα, σημείωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, μιλώντας στη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

«Αυτό που πρέπει να αντιληφθεί ο λαός είναι ότι έτσι λειτουργούσε το αστικό σύστημα, και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό», είπε, καλώντας την εργατική τάξη, το λαό να αντιληφθούν ότι αυτή η αντιπαράθεση δεν αφορά τη ζωή τους, αλλά τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Τυφλή «εμπιστοσύνη»

Αν υπάρχει μια «ψήφος εμπιστοσύνης» που δεν αμφισβητήθηκε ούτε στιγμή τις τελευταίες μέρες, είναι αυτή που παρέχεται από τις ΗΠΑ προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (και μέχρι προχτές ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ). Το παραπάνω επιβεβαιώνεται περίτρανα και από την έκθεση του αμερικανικού ΥΠΕΞ, που είδε το φως της δημοσιότητας, σχετικά με τη δράση και τους στόχους της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα. Σε αυτή την έκθεση αποτυπώνεται, μεταξύ άλλων, η ικανοποίηση των ΗΠΑ για την υποχώρηση του «αντι-αμερικανισμού» στην περιοχή, για την «άριστη διμερή σχέση στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας», για το ότι η «Ελλάδα είναι αφοσιωμένος εταίρος στην προώθηση των συμφερόντων των ΗΠΑ εντός και εκτός Ελλάδας». Ικανοποίηση καταγράφεται επίσης για την «εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας», όπως και για το ότι το ελληνικό υπουργείο Αμυνας «προσέφερε επιπλέον τοποθεσίες εκτός του κόλπου της Σούδας για να υποστηρίξει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην περιοχή»! Προφανώς, αυτή η «ψήφος εμπιστοσύνης» δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, αφού όλοι τους προσκυνούν τον στόχο της ενίσχυσης του ΝΑΤΟ στην περιοχή, όπως και τους ρόλους που αναλαμβάνει η Ελλάδα ως αιχμή του δόρατος στους σχεδιασμούς του.

Δυσδιάκριτες διαχωριστικές γραμμές

Την τιμητική της έχει αυτές τις μέρες η λέξη «αποστάτης», στην αντιπαράθεση των αστικών κομμάτων, στον καβγά που στήνουν από τα κοινοβουλευτικά έδρανα και τα τηλεπαράθυρα. Δεν υπάρχει αρχηγός κόμματος (πλην ΚΚΕ) που να μην κατηγόρησε κάποιο πρώην μέλος του για «αποστασία» ή κάποιον από τους αντιπάλους του ότι του «έκλεψε» βουλευτές, ότι «πριμοδοτεί την προδοσία» κ.τ.λ.

Στην ουσία, αυτό που αποτυπώνεται πίσω από τις κοκορομαχίες, είναι οι αθρόες μετακινήσεις βουλευτών από κόμμα σε κόμμα και μια μεγάλη ευκολία στελεχών αυτών των κομμάτων να αλλάζουν πτέρυγα, να περνούν στα γειτονικά έδρανα, μένοντας ταυτόχρονα «αμετακίνητοι», όπως λένε οι ίδιοι, «στις ιδέες τους». Αν αυτό το σκηνικό της «κινούμενης άμμου» στο αστικό πολιτικό σύστημα δεν δείχνει τα δυσδιάκριτα όρια ανάμεσα στις δυνάμεις αυτές, δηλαδή τις ελάχιστες διαφορές που έχουν μεταξύ τους, τότε τι δείχνει;

Είναι μετακινήσεις που επιβεβαιώνουν ότι τα κόμματά τους μοιράζονται τις ίδιες «αγωνίες», υπηρετούν την ίδια αντιλαϊκή στρατηγική, που δεν είναι άλλη από τη θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, το φόρτωμα θυσιών διαρκείας στο λαό για να εξασφαλίζεται η σταθερότητα στην καπιταλιστική ανάπτυξη, η προσήλωση στους στόχους «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της αστικής τάξης, που μετατρέπει τη χώρα σε απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση.

Πάνω σ' αυτό το έδαφος, ο κοσμοπολίτης εύκολα συναντά τον εθνικιστή, ο «αντιμνημονιακός» γίνεται «μνημονιακός», οι ανακατατάξεις και οι μεταξύ τους μεταγραφές γίνονται πια συνήθεια.