Ανάπτυξη (με φτώχεια) από τα Lidl
Αν ήθελε κάποιος να συνοψίσει σε μια φράση την οικονομική κατάσταση των
ευρωπαϊκών χωρών, θα μπορούσε να πει, σχεδόν δίχως υπερβολή, πως η
ευρωπαϊκή περιφέρεια μετατρέπεται σταδιακά σε περιοχή χαμηλού εργατικού
κόστους, με τους πολίτες να μετατρέπονται σε σκλάβους, προς όφελος
κυρίως των γερμανικών επιχειρήσεων. Όσο κι αν κάτι τέτοιο ακούγεται
τραβηγμένο ή δογματικό, η αλήθεια είναι πως απεικονίζει την
πραγματικότητα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αδήριτης πραγματικότητας συνιστά η αγαπημένη χώρα τής τρόικας, η Πορτογαλία. Η συνέπεια με την οποία οι πορτογαλικές κυβερνήσεις εφάρμοσαν το "πρόγραμμα διάσωσης" έγινε παροιμιώδης: καρατόμησαν χωρίς δεύτερη κουβέντα τις δημόσιες δαπάνες και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, μείωσαν δίχως την παραμικρή αντίρρηση τους μισθούς και τις συντάξεις στο ύψος που τους ζητήθηκε, αύξησαν κατακόρυφα την φορολόγηση των πολιτών, απορρύθμισαν πλήρως την αγορά εργασίας ώστε οι εργοδότες να μπορούν να κάνουν περίπου ό,τι θέλουν, αναμόρφωσαν επί το λίαν αυστηρότερον τους εισπρακτικούς μηχανισμούς δίχως ψευτοτερτίπια προστατευτισμού των ιδιαίτερα αδύναμων και -κυρίως- τήρησαν πιστά το συμφωνημένο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων μέσω του οποίου ξεπουλήθηκε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τής δημόσιας περιουσίας. Όλα έγιναν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Άλλωστε, έτσι εξηγείται και το ότι ο στρυφνός, ξινός και αντιπαθητικός γερμανός υπουργός οικονομικών έσταζε μέλι όποτε μιλούσε για την Πορτογαλία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αδήριτης πραγματικότητας συνιστά η αγαπημένη χώρα τής τρόικας, η Πορτογαλία. Η συνέπεια με την οποία οι πορτογαλικές κυβερνήσεις εφάρμοσαν το "πρόγραμμα διάσωσης" έγινε παροιμιώδης: καρατόμησαν χωρίς δεύτερη κουβέντα τις δημόσιες δαπάνες και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, μείωσαν δίχως την παραμικρή αντίρρηση τους μισθούς και τις συντάξεις στο ύψος που τους ζητήθηκε, αύξησαν κατακόρυφα την φορολόγηση των πολιτών, απορρύθμισαν πλήρως την αγορά εργασίας ώστε οι εργοδότες να μπορούν να κάνουν περίπου ό,τι θέλουν, αναμόρφωσαν επί το λίαν αυστηρότερον τους εισπρακτικούς μηχανισμούς δίχως ψευτοτερτίπια προστατευτισμού των ιδιαίτερα αδύναμων και -κυρίως- τήρησαν πιστά το συμφωνημένο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων μέσω του οποίου ξεπουλήθηκε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τής δημόσιας περιουσίας. Όλα έγιναν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Άλλωστε, έτσι εξηγείται και το ότι ο στρυφνός, ξινός και αντιπαθητικός γερμανός υπουργός οικονομικών έσταζε μέλι όποτε μιλούσε για την Πορτογαλία.