Τεχνίτες

«Πενία τέχνας κατεργάζεται», λέει το αρχαίο ρητό και επιβεβαιώνεται πλήρως από τον τρόπο με τον οποίο η ΕΡΤ και η πλειοψηφία των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών κάλυψαν τις χτεσινές Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις. Καθώς λοιπόν στις συγκεντρώσεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού ήταν κυριολεκτικά «τρεις κι ο κούκος», και επομένως τα πλάνα δεν τους έβγαιναν, είπαν να «ντύσουν» τα ρεπορτάζ γι' αυτές τις άμαζες συγκεντρώσεις με πλάνα από τις μαζικές Πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ! Κάπως έτσι, άκουγες στην τηλεόραση τον τάδε εργατοπατέρα να πετάει τις κορόνες του και την ίδια ώρα έβλεπες χιλιάδες να διαδηλώνουν με τις σημαίες του ΠΑΜΕ, ενώ στη συγκέντρωση των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - ΕΚΑ δεν πάτησαν παρά μια χούφτα νοματαίοι, όσο κι αν τα κανάλια προσπαθούσαν να την παρουσιάσουν ως τη «συγκέντρωση των συνδικάτων». Η ΕΡΤ, μάλιστα, το απογείωσε κανονικά, αφού δεν αρκέστηκε στο να μπερδέψει πλάνα και δηλώσεις, όπως οι άλλοι, αλλά παρουσίασε και την κατάθεση στεφάνων από το ΠΑΜΕ στην Καισαριανή ως δραστηριότητα της ΓΣΕΕ! Και όχι μόνο αυτό, αλλά την ώρα που στο απογευματινό δελτίο ειδήσεων μετέδιδε τη δήλωση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ από το Σύνταγμα, τα πλάνα έδειχναν τους λιγοστούς διαδηλωτές της ΛΑΕ να περιφέρονται στο κέντρο της Αθήνας. Είπαμε, η τέχνη του μοντάζ κάνει θαύματα. Αλλά αυτά που είδαμε χτες στα κανάλια ξεπερνούν και τα καλύτερα έργα επιστημονικής φαντασίας.

Οι «έχιδνες», οι φρεγάτες και η υποναύαρχος

 

02-05-2018

Η ελπίδα ότι από τα ερείπια των γειτόνων μπορεί να βγει κάποιο κέρδος και για τον ελληνικό καπιταλισμό έχει γίνει έμμονη ιδέα που παραμερίζει κάθε λογική και κάθε σκέψη πάνω στο πραγματικό πρόβλημα: την υπεράσπιση δηλαδή της εθνικής επικράτειας.

 

Γιώργος Μαργαρίτης

 

Την προηγούμενη εβδομάδα, στο περιθώριο των πληθωρικών διαβεβαιώσεων ότι η Ελλάδα βγαίνει οσονούπω από την πολύχρονη κρίση, λήφθηκαν τα κατάλληλα αποφασιστικά μέτρα για την υπεράσπιση του πατρώου εδάφους, δηλαδή της εθνικής επικράτειας.

Το πρώτο μέτρο είχε δυσθεώρητη συμβολική σημασία. Το Τμήμα «Σταδιοδρομίας και εξέλιξης»(!) του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ), απένειμε στην Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα τον βαθμό του Υποναυάρχου επί τιμή, τον Πολεμικό Σταυρό Α’ Τάξεως και το Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων. Υποθέτουμε ότι, καθώς κλιμακώνονται οι τουρκικές διεκδικήσεις και πλησιάζουν οι εορτασμοί για τα διακόσια χρόνια από την Επανάσταση του 1821, επίκειται η απονομή του βαθμού του ναυάρχου, στρατηγού, ίσως και πτεράρχου σε πλήθη αγωνιστών του εικοσιένα με προσφορά ανάλογη με εκείνη της ηρωικής (ειδικά στην «ειδική» δραστηριότητά της στην άλωση της Τριπολιτσάς…) Μπουμπουλίνας. Ήδη από την επαύριο του 1821, η χώρα είχε δημιουργήσει μια ειδική «παράδοση» που μόνο σε κράτη της Λατινικής Αμερικής συναντιέται. Οι «στρατηγοί» -και πλέον και οι «στρατηγίνες»- ήταν σαφώς περισσότεροι ακόμα και των απλών στρατιωτών. Το ΓΕΕΘΑ ακολουθεί την πεπατημένη επιχειρώντας ίσως να εξορκίσει τον από την ανατολή κίνδυνο τυφλώνοντάς τον με την επιβλητική λάμψη διακριτικών και μεταλλίων. Οπωσδήποτε πρόκειται για εξαιρετικά εφευρετικό σχέδιο.

Το αίμα τους η κόκκινη γραμμή, το όριο που χωρίζει δύο κόσμους

Αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, την Κυριακή στην Καισαριανή

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Εδώ στην Καισαριανή, στον ιερό αυτό χώρο, στο Θυσιαστήριο της Λευτεριάς, την Πρωτομαγιά του 1944 γράφτηκε μία από τις πιο λαμπρές και πιο ηρωικές σελίδες στην ιστορία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος.

Για δύο ολόκληρες ώρες τα πολυβόλα των κατακτητών σκορπούσαν το θάνατο.
Διακόσιοι πρωτοπόροι αγωνιστές, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, για δύο ολόκληρες ώρες πάλευαν με το θάνατο, τραγουδώντας.
 Επεσαν έως τον τελευταίο, με το κεφάλι ψηλά.

Κι ύστερα, ποτάμι το αίμα έτρεχε στους δρόμους της Καισαριανής, καθώς τους μεταφέρανε στο νεκροταφείο με τα φορτηγά του δήμου.
Μια κόκκινη, αιμάτινη γραμμή χάραζε όλη τη διαδρομή.
Αυτή η γραμμή, χαραγμένη με το αίμα και τη θυσία των 200 κομμουνιστών και χιλιάδων άλλων αγωνιστών, ήταν και παραμένει ένα δείγμα γραφής:
Το όριο που ξεχωρίζει δύο διαφορετικούς κόσμους.

Ξεχωρίζει τον κόσμο της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, που γεννά το φασισμό και τον πόλεμο και δεν διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα...
...Και τον κόσμο που παλεύει για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες, δίχως πόλεμο και εκμεταλλευτές, δίνοντας ό,τι καλύτερο έχει, ακόμα και τη ζωή του, για να υπερασπίσει τη ζωή, τα δικαιώματα και τη λευτεριά του λαού.

Ως πότε παλικάρια;

 

Πηγή: Eurokinissi

Του Νίκου Γελαδά*

Πρόσφατα ο μεγαλομέτοχος και πρόεδρος της Καλαθοσφαιριστικής Ανώνυμης Εταιρείας «Πανιώνιος» προσέλαβε για προπονητή τέως επώνυμο καλαθοσφαιριστή, τον οποίο ευθύς αμέσως απέλυσε, ύστερα από την μήνιν και απαίτηση των φιλάθλων. Του πρόσαψαν ότι είναι φασιστικής ιδεολογίας και πρακτικής. Ο προπονητής της μιας νυκτός, επιβεβαιώνοντας την ορθότητα της στάσης των φιλάθλων, μεταξύ άλλων, δήλωσε την επαύριον:

«Τι σημαίνει "δεν δεχόμαστε φασίστες στον Πανιώνιο"; Τι είναι αυτό; Είπαν ότι υποστηρίζω την Χρυσή Αυγή... Φυσικά και είμαι φασίστας! Ο αθλητισμός είναι φασισμός. Κάθε αθλητικός χώρος έχει φασισμό. Οι προπονητές δηλαδή τι είναι; Δημοκράτες; Υπάρχει κανένας αθλητής που ψηφίζει για να παίξει βασικός ή όχι; Κάθε προπονητής και κυρίως οι μεγάλοι, …δεν έχουν δημοκρατικές αρχές. Έτσι είναι, τι να κάνουμε;».

Ψάχνοντας... τις συγκεντρώσεις των εργατοπατέρων

Eurokinissi

«Συγκέντρωση» ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - ΕΚΑ: Οι εργατοπατέρες φανέρωσαν για μια ακόμα φορά τη «γύμνια» τους...

Μόλις μερικές δεκάδες συνδικαλιστικά στελέχη κατάφεραν να κινητοποιήσουν για άλλη μια Πρωτομαγιάτικη απεργία οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - ΕΚΑ και οι λοιπές δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού στην Αττική, στη... «συγκέντρωση» που καλούσαν στην πλατεία Κλαυθμώνος.

 Αντίστοιχα, στη Θεσσαλονίκη, ούτε καν ο μηχανισμός του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι εκπρόσωποί τους στα σωματεία όπου πλειοψηφούν με νόθους συσχετισμούς, δεν παρευρέθηκαν στην Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου...

Ανάλογη εικόνα παρουσίασαν και στην υπόλοιπη χώρα, οργανώνοντας τις περισσότερες φορές... «μνημόσυνα» σε κλειστό κύκλο, «συνεπείς» με την πρόσφατη προκλητική δήλωση του προέδρου της ΓΣΕΕ ότι «η απεργία έφαγε τα ψωμιά της» ή με τις δηλώσεις που έκανε μόλις προχτές ο πρόεδρος του ΕΚΘ ότι το κίνημα είναι καταδικασμένο...

Την ίδια ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωναν με τις σημαίες του ταξικού κινήματος, οι εργατοπατέρες φανέρωσαν για μια ακόμα φορά τη «γύμνια» τους, την οποία επιχειρούν να κρύψουν πίσω από φιέστες κοινωνικοεταιρισμού, όπως η περιβόητη «μέρα πανεθνικής δράσης» που έχουν εξαγγείλει.

Αντίστοιχο περιεχόμενο, αποπροσανατολισμού και υποταγής στα συμφέροντα των μονοπωλίων, είχαν και οι ομιλίες τους και τα συνθήματά τους στις χτεσινές... «συνάξεις», μιλώντας για «αντίσταση» την ώρα που κάνουν πλάτες στην αντεργατική επίθεση της κυβέρνησης και υπογράφουν το «εθνικό σχέδιο» του κεφαλαίου, ή αναμασώντας συνθήματα για «δημοκρατία, δικαιοσύνη και ισότητα», την ίδια ώρα που και δημόσια πλέον... δίνουν συμβουλές για την «αποτελεσματική λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας», για το σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης που τσακίζει τους εργάτες.

• Συγκέντρωση στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε χτες και στο Μουσείο, από πρωτοβάθμια σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους κ.ά.

Ριζοσπάστης

Μοιρασμένοι ρόλοι

 

Πηγή: Eurokinissi

Με ανυπόκριτο θαυμασμό, το ένα πίσω από το άλλο, τα στελέχη των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, από τον πρόεδρο της Κομισιόν μέχρι τον γγ του ΟΟΣΑ, Α. Γκουρία, που επισκέφτηκαν τις προηγούμενες μέρες την Αθήνα, όπως και οι υπόλοιποι «θεσμοί» στο πρόσφατο Γιούρογκρουπ, δίνουν τα συγχαρητήριά τους στην κυβέρνηση.

Οχι άδικα, αφού, όπως είπε και ο πρωθυπουργός, πρόκειται για κυβέρνηση που έχει αναδειχτεί σε «πρωταθλήτρια» στις «μεταρρυθμίσεις», τις αναδιαρθρώσεις και τα αντιλαϊκά μέτρα που ήρθαν να σαρώσουν κατακτήσεις και δικαιώματα και να «χτίσουν» πάνω στους εκατοντάδες προηγούμενους νόμους τις «επιτυχίες» σε ό,τι αφορά την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και τη «βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος» για την προσέλκυση επενδύσεων.

Την ίδια ώρα, βέβαια, τόσο τα στελέχη των ιμπεριαλιστικών «θεσμών», των εργοδοτικών οργανώσεων, όσο και τα κυβερνητικά στελέχη δεν σταματάνε να σημειώνουν ότι η ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος δεν είναι το τέλος των μεταρρυθμίσεων, αφού, όπως λένε χαρακτηριστικά, αυτές «δεν τελειώνουν ποτέ».