ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΕΣ ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ : Κλείνουν το μάτι στην αστική τάξη ζητώντας τη στήριξή της

Τη στήριξη του κεφαλαίου και του αστικού κράτους ζητούν οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ προκειμένου πιο αποτελεσματικά να παίξουν το ρόλο του «κοινωνικού εταίρου», να χτυπήσουν το εργατικό κίνημα και τους αγώνες του, καλλιεργώντας τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας.

Το περιεχόμενο των συμφωνιών που έχουν κάνει με το κεφάλαιο, η απόφαση που λήφθηκε -και τυπικά- στη σημερινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής (ΕΕ) της ΓΣΕΕ να κηρύξουν απεργία με την ΑΔΕΔΥ στις 30 Μάη στη βάση αυτών των συμφωνιών, επιβεβαιώνει τα παραπάνω κι ενώ δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς, παραμονές της οποίας συνήλθαν σε «κοινωνική συμμαχία» μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και χωρίς να γίνεται λόγος για το ζήτημα της αναπλήρωσης των μισθών, των συντάξεων, των απωλειών εργαζομένων και συνταξιούχων, χωρίς να αναφέρεται κουβέντα για κατάργηση των αντιλαϊκών νόμων και μέτρων.

Συγκοινωνούντα δοχεία επιχειρηματικά σχέδια και εμπλοκή

Ο Τζ. Πάιατ στο πρόσφατο συνέδριο για την Ενέργεια

Μια «γλαφυρή» εικόνα για το πώς η όλο και πιο βαθιά εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς - με επίδικο τον έλεγχο πηγών και δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων - αποτελεί την «άλλη όψη» των αντεργατικών μέτρων για την «αναζωογόνηση» της καπιταλιστικής οικονομίας έδωσε τις προηγούμενες μέρες ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, με τις παρεμβάσεις του σε συγκέντρωση αποφοίτων αμερικανικών πανεπιστημίων στη Θεσσαλονίκη, καθώς και σε διεθνές ενεργειακό συνέδριο στην Αθήνα με τίτλο «Ενεργειακή Μετάβαση - Ευρωπαϊκές και Διεθνείς Προοπτικές».

Αλλωστε, η αποστροφή του ότι «η οικονομική επιτυχία της Ελλάδας θα εξαρτηθεί, σε τελευταία ανάλυση, όχι μόνο από τις πράξεις που κάνετε εδώ, αλλά από την οικονομική ευρωστία της ευρύτερης γειτονιάς» δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών για το πώς οι στόχοι της αστικής τάξης για τη «γεωστρατηγική αναβάθμισή» της στην περιοχή και τη μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό κόμβο περνάνε μέσα από την υπηρέτηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών και τους ρόλους σημαιοφόρου που επιζητεί η κυβέρνηση σε αυτούς.

Ποιος ανέβασε τους Ναζί στην εξουσία;

Ποιος ανέβασε τους Ναζίστην εξουσία;

Από atexnos   Ιστορία

 

Η αστική τάξη της Γερμανίας ήθελε να ξανασταθεί στα πόδια της (μετά την ατιμωτική ήττα που υπέστη στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο), να αντιμετωπίσει «δραστικά» το εργατικό κίνημα της χώρας και να διεκδικήσει ξανά το μερίδιό της στην παγκόσμια αγορά.

Είναι εξαιρετικά ενδεικτικό ότι το 1932 μια ομάδα βιομηχάνων είχε επιδώσει στον Πρόεδρο της Γερμανίας έγγραφη απαίτηση 160 διευθυντών μεγάλων εταιρειών για να δοθεί εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Χίτλερ, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των γερμανικών επιχειρηματικών κολοσσών ήταν βασικοί χορηγοί της πολεμικής μηχανής της φασιστικής Γερμανίας και του ναζιστικού κόμματος, κάτι που αποδεικνύεται και από τα πρακτικά της Δίκης της Νυρεμβέργης.

Αποξηραμένο μαγιάτικο στεφάνι

 

Η εργατική Πρωτομαγιά μετά την πρώτη, τη δεύτερη, και τώρα την εκλογικής φοράς αριστερά, μοιάζει με φιέστα χρεοκοπημένου αριστερού πρακτορείου δεξιών ταξιδιών….

 

Λιάνα Κανέλλη

 

Πρωτομαγιά στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ θέλει το άγαλμα του Τρούμαν πιο τσιμεντωμένο κι απ’ το δόγμα του, καλά φυλαγμένο από αστυνομικούς, σε σύμπραξη ανοχής με τη μαύρη κουκούλα του χρήσιμου ακροδεξιού παρακράτους.

Η συριζανέλικη Πρωτομαγιά θέλει ν’ ανθίζουνε κι οι βάσεις του θανάτου της ευρωαντλαντικής ολοκλήρωσης και της στρατηγικής συνεργασίας. Και να γεμίζει ο ελληνικός μπαξές, και να ευωδιάζει πετρέλαιο, σάπιο χρήμα, ιμπεριαλιστική ξετσιπωσιά απ’ τη Σούδα και τη Λάρισα ως τον Άραξο, την Αλεξανδρούπολη και τη Σύρο. Θέλει ν’ αντιμετωπίζεται με ευγένεια γαλατική η ναζιστική εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, καθώς επιδίδεται σε πατριδοκάπηλα οργώματα για μια σοδειά πενιχρής εξουσίας, σαν κι αυτή που αποκτούν οι νοικάρηδες σε υποθηκευμένη για 100 χρόνια γη.

Εξοπλισμοί: Ενταγμένοι στα επικίνδυνα για το λαό σχέδια ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – κεφαλαίου

Η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην αναβάθμιση 85 «F-16» του ελληνικού στόλου που αποφασίστηκε και τυπικά στο ΚΥΣΕΑ του περασμένου Σαββάτου, όπως και συνολικά τα σχέδια των εξοπλισμών που βλέπουν τελευταία το φως της δημοσιότητας επιβεβαιώνουν ότι αυτοί δεν αφορούν βασικά την άμυνα της χώρας όπως επισήμως παρουσιάζονται, αλλά κυρίως τους ρόλους που θέλει να παίξει η ντόπια αστική τάξη στην ευρύτερη ζώνη της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων - το «ζωτικό» τους χώρο όπως λένε χαρακτηριστικά - προς γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων μέσα από την υλοποίηση επικίνδυνων σχεδιασμών του ευρωατλαντικού άξονα στην περιοχή, στην κόντρα με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Αλλωστε, στο συνολικό πλαίσιο, η Ελλάδα παραμένει ένα από τα κράτη που δαπανούν τα μεγαλύτερα ποσά στις λεγόμενες αμυντικές δαπάνες, προσανατολισμένες όπως είναι σταθερά στα ΝΑΤΟικά προαπαιτούμενα και στόχους, κάτι που αποδείχτηκε και στην ετήσια έκθεση - απολογισμό της λυκοσυμμαχίας για το 2017, όπως δημοσιοποιήθηκε το Μάρτη.

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΣΙΑ

«Συμπίεση» των αναγκών του παιδιού για να «κοστίζει» λιγότερο

 

 

Η αντιπρονοιακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κεντρική ιδέα της οποίας σε ό,τι αφορά το ευαίσθητο θέμα της παιδικής προστασίας είναι η σταδιακή αποποίηση της ευθύνης του κράτους και η ανάθεσή της σε παντός είδους ιδιώτες, αποτυπώνεται στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Μέτρα για την Προώθηση των Θεσμών της Αναδοχής και της Υιοθεσίας», το οποίο συζητήθηκε και ψηφίστηκε επί της αρχής την περασμένη Τετάρτη στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και αναμένεται να ψηφιστεί την ερχόμενη Τρίτη 8 Μάη και στην Ολομέλεια της Βουλής.

 Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Μ. Συντυχάκης, με τις παρεμβάσεις του κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, ανέδειξε αυτό το πραγματικό ζητούμενο του νομοσχεδίου, σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να μετατοπίσει «την ευθύνη για την παιδική προστασία από το κράτος, τις δημόσιες δομές και υπηρεσίες του, στην οικογένεια, φυσική, θετή ή και ανάδοχη, στο άτομο - γονέα, στον ιδιωτικό τομέα», με ένα νομοσχέδιο που είναι ενταγμένο στη στρατηγική και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, τη «συμπίεση των αναγκών του παιδιού προκειμένου να "κοστίζει" λιγότερο στο κράτος».

«Αντιμετωπίζουν, δηλαδή, την τεκνοποιία και την τεκνοθεσία ως ατομική υπόθεση και όχι ως ζήτημα κοινωνικό, που πρέπει να διασφαλίζεται πλήρως μέσω του κράτους και των υπηρεσιών του». Οπως εξάλλου φαίνεται από τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, «αυτό που κυρίως ενδιαφέρει την κυβέρνηση δεν είναι η ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών, αλλά το πώς θα προωθήσει τη βασική πολιτική κατεύθυνση της ΕΕ για κλείσιμο των δομών προστασίας του παιδιού».