Παίρνει μπρος ο μηχανισμός για νέες μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις

ΥΠΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ Ν. 4387/2016

Παίρνει μπρος ο μηχανισμός για νέες μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, οι μειώσεις θα αφορούν πάνω από 200.000 συνταξιούχους και το ύψος τους μπορεί να φτάνει και το 1/3 της σημερινής επικουρικής σύνταξης

Χιλιάδες συνταξιούχοι θα δουν το εισόδημά τους να μειώνεται, από την εφαρμογή των νέων περικοπών στις επικουρικές συντάξεις

Με την έκδοση δύο νέων υπουργικών αποφάσεων, το υπουργείο Εργασίας κλιμακώνει το χαράτσωμα παλιών και νέων συνταξιούχων κατ' εφαρμογή του νέου αντιασφαλιστικού νόμου 4387/2016. Οι αποφάσεις επιβάλλουν πρόσθετες μειώσεις στις ήδη κουτσουρεμένες επικουρικές του ΕΤΕΑ και στα εφάπαξ των Ταμείων Πρόνοιας και προστίθενται στις πρόσφατες περικοπές στο ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων και στα μερίσματα των πολιτικών υπαλλήλων του Δημοσίου.Ταυτόχρονα, θέτουν σε εφαρμογή την πρόβλεψη του ίδιου νόμου για επανυπολογισμό όλων των κύριων συντάξεων που αποδίδονται μέχρι τώρα, μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2017, σύμφωνα με τους νέους χαμηλότερους συντελεστές, κρατώντας ανοιχτή την πόρτα για παραπέρα μειώσεις στο μέλλον, σε εξάρτηση από την οικονομική κατάσταση του ΕΦΚΑ, με δεδομένη τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προς αυτόν.

Η νέα μείωση των επικουρικών έχει αναδρομική ισχύ από τις συντάξεις του Ιούνη και θα αποτυπωθεί στις συντάξεις του Αυγούστου ή του Σεπτέμβρη. Ετσι, για τους δύο ή τρεις μήνες που θα έχουν ήδη παρέλθει, οι περικοπές θα παρακρατηθούν σε ισόποσες δόσεις από τις συντάξεις που θα καταβληθούν μέχρι το τέλος του χρόνου. Οι μειώσεις στις αποδιδόμενες επικουρικές συντάξεις, σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα αφορούν πάνω από 200.000 συνταξιούχους, ενώ το ύψος τους μπορεί να φτάνει και το 1/3 της σημερινής επικουρικής σύνταξης.

Επανυπολογισμός - λεπίδι

Ο νέος επανυπολογισμός των αποδιδόμενων επικουρικών συντάξεων θα γίνει με τον νέο μειωμένο συντελεστή 0,45% ανά έτος ασφάλισης, χωρίς μάλιστα να υπάρχει η προστασία των κατώτερων ορίων. Ετσι, το «μαχαίρι» θα αφορά όλες τις επικουρικές συντάξεις, ανεξάρτητα από το ύψος τους. Το ύψος της περικοπής εξαρτάται από το άθροισμα κύριων και επικουρικών, που σύμφωνα με τον νόμο ορίζεται αθροιστικά στο ποσό των 1.300 ευρώ. Ετσι θα δεχτούν άμεση μείωση στην επικουρική τους σύνταξη, όσοι συνταξιούχοι έχουν άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης άνω του ποσού των 1.300 ευρώ.

Η Βενεζουέλα και η οπορτουνιστική θεωρία του «Σοσιαλισμού του 21ου αιώνα»

Γράφει ο Νίκος Μόττας* // Στο Ατέχνως

Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών στη Βενεζουέλα είναι καταιγιστικές. Από την εκλογική νίκη της δεξιάς-αντιδραστικής αντιπολίτευσης τον περασμένο Δεκέμβρη, μέχρι την πρόσφατη δολοφονία του πρώην διοικητή της μπολιβαριανής πολιτοφυλακής παρατηρούμε μια σειρά γεγονότων που οδηγούν στην αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης Μαδούρο. Δεκαοχτώ χρόνια από τον ερχομό του Ούγκο Τσάβες στην εξουσία το 1998, η λεγόμενη «μπολιβαριανή Επανάσταση» τρίζει επικίνδυνα, με την συντηρητική αντιπολίτευση να έχει περάσει στην αντεπίθεση και μια σειρά εξωτερικών παραγόντων (ΗΠΑ, γειτονικές κυβερνήσεις, Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών κλπ.) να επιχειρούν ποικιλοτρόπως παρέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας.

Η κρίση στη Βενεζουέλα έχει δύο όψεις:  Η μια όψη είναι ότι η κυβέρνηση και ο λαός της χώρας δέχονται μια πολυπλόκαμη επίθεση από ιμπεριαλιστικά κέντρα, με σκοπό την όξυνση της κατάστασης σε τέτοιο βαθμό που να δικαιολογεί πιθανή στρατιωτική επέμβαση. Η επίθεση στη Βενεζουέλα εντάσσεται στο πλαίσιο ευρύτερων ενδοιμπεριαλιστικών-ενδοαστικών συγκρούσεων και ανταγωνισμών που, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, λαμβάνουν χώρα στη Λατινική Αμερική. Αυτό προκύπτει και από τις εξελίξεις στη Βραζιλία (7η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο) όπου η ενδοαστική «φαγωμάρα» και το όργιο σκανδαλολογίας οδήγησε στην αποπομπή της προέδρου Ντ.Ρούσεφ.

Η δεύτερη- και εξόχως σημαντική- όψη της κρίσης της Βενεζουέλας σχετίζεται με τον ίδιο το χαρακτήρα της «μπολιβαριανής επανάστασης» αλλά και ευρύτερα των αριστερών-προοδευτικών κινημάτων που αναδύθηκαν στη Λατινική Αμερική τις τελευταίες δεκαετίες. Τίθενται, λοιπόν, αυτόματα ορισμένα ερωτήματα: Τι ταξικό πρόσημο είχε η μπολιβαριανή διαδικασία αλλά και ριζοσπαστικά, αριστερά ρεύματα σε χώρες όπως η Βολιβία του Μοράλες;  Πως διαχειρίστηκαν οι δυνάμεις αυτές τα ερείπια της φτώχειας και της εξαθλίωσης που άφησαν πίσω τους δεκαετίες δεξιών-συντηρητικών κυβερνήσεων; Προς τα που οδηγήθηκε πολιτικά και οικονομικά το ριζοσπαστικό κίνημα που αναδείχθηκε στη Λατινική Αμερική στα τέλη του 20ου αιώνα;