Ο εφιάλτης στο δρόμο με τους… φόρους!

Τι πλήρωσαν (μέχρι τώρα) μισθωτοί και ελεύθεροι επαγγελματίες στην εποχή των μνημονίων

Ο εφιάλτης στο δρόμο με τους… φόρους!

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ • 2 Απριλιου 2016,

«Αν ήθελα να βάλω έναν τίτλο στη φορολογική ιστορία της χώρας, θα ήταν: τέλειωσαν τα άσχημα- έρχονται τα χειρότερα»! Αυτή η εύστοχη δήλωση έγινε πριν από δέκα περίπου μέρες (18 Μαρτίου) από τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών, Τρύφωνα Αλεξιάδη, στη Βουλή. Όπως ήταν φυσικό αυτή η διαπίστωση έστρεψε τα φώτα των μέσων ενημέρωσης στο πρόσωπο του υφυπουργού, όχι γιατί είπε ψέματα, αλλά γιατί προσδιόρισε και το τι μας περιμένει…

Από το κακό στο.. χειρότερο

Ο κ. Αλεξιάδης, ο οποίος κατά τη συνήθη πρακτική προέβη σε διορθωτικές δηλώσεις, θα μπορούσε να διεκδικήσει το βραβείο ειλικρίνειας, και μάλιστα ως μέλος μιας κυβέρνησης, η οποία δεν διακρίνεται καθόλου γι αυτή την αρετή. Το θέμα όμως είναι ότι ο κ. Αλεξιάδης δεν έγινε υπουργός για να κάνει διαπιστώσεις, αλλά για να αλλάζει τα κακώς κείμενα που εντοπίζει. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για όλα τα μέλη της κυβέρνησης.

Πράγματι, αν ανατρέξει κανείς στην πρόσφατη (την μετά το πρώτο μνημόνιο) φορολογική ιστορία της χώρας, θα καταλήξει στη διαπίστωση ότι το «κάθε χρόνος και χειρότερα» ισχύει απολύτως για τη συντριπτική πλειοψηφία των φορολογουμένων.

«Αποκλεισμένοι» σε ένα απάνθρωπο σύστημα

Οι μάσκες της ΕΕ, αλλά και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έπεσαν. Οι χτεσινοί υπερασπιστές «των ανοιχτών συνόρων» τα βρήκαν με όσους ανοιχτά κηρύσσουν τον ρατσισμό εν ονόματι του «ισλαμικού κινδύνου». Παραβιάζουν τις διεθνείς συνθήκες και εγκλωβίζουν χιλιάδες ανθρώπους στην Ελλάδα. Αυτό ήταν δεδομένο εξαρχής, από τις συμφωνίες του φθινοπώρου περί hotspots (για όσους ξέρουν απλή ανάγνωση). Το μόνο που απέμενε ήταν να λυθούν οι «κόμποι» που εμπόδιζαν την εφαρμογή αυτών των συμφωνιών και που είχαν να κάνουν με ποικίλους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και με το ιμπεριαλιστικό παιχνίδι στη Συρία και στη Μέση Ανατολή, ανάμεσα σε ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία και στις περιφερειακές δυνάμεις.

Όπως συμβαίνει με κάθε ιμπεριαλιστική συμφωνία, κανείς δεν εγγυάται ότι οι «κόμποι» λύθηκαν ή ότι δεν θα εμφανιστούν νέοι. Η μοίρα όμως όσων βρίσκονται στον δρόμο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης δεν είναι το επίμαχο σημείο τέτοιων συμφωνιών και είναι προδιαγεγραμμένη: ξεδιάλεγμα, κυνήγι, ρατσισμός, εκμετάλλευση.

Είτε η «πόρτα» της μετανάστευσης είναι κλειστή είτε μισάνοιχτη, «παράθυρα», «πίσω πόρτες» και «χαραμάδες» όλο και θα βρίσκονται. Οι λόγοι πολλοί: τα κύματα των απελπισμένων από τον πόλεμο και την εξαθλίωση σε όλο τον κόσμο μεγαλώνουν, μεγαλώνει η ζήτηση για φτηνά ή και «μαύρα» εργατικά χέρια από σημαντικά τμήματα του κεφαλαίου, ενώ τα κυκλώματα εκμετάλλευσης προσφύγων και μεταναστών έχουν μυριστεί στο ίδιο το φαινόμενο της μετακίνησής τους μια νέα προσοδοφόρα «αγορά».

Το καίριο ζήτημα είναι: τι στ’ αλήθεια υπάρχει πίσω από αυτές τις πόρτες-φράχτες που χωρίζουν τους απελπισμένους από τον προηγμένο καπιταλιστικό κόσμο; Μήπως αυτό που υπάρχει πίσω από την «πόρτα» εξηγεί τη μοίρα που τους επιφυλάσσεται;