Λούης Τίκας, ο Έλληνας άξιος γιος της εργατικής τάξης των ΗΠΑ

                                               Ο Λούης Τίκας δεύτερος από δεξιά.

101 χρόνια από τη «Σφαγή του Λάντλοου» (20 Απρίλη 1914)

Γράφει ο Οικοδόμος 

 

Όταν το 1906 ο νεαρός Ηλίας Σπαντιδάκης αποβιβαζόταν στο «Έλις Άιλαντ» της Νέας Υόρκης δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μια από τις ηρωικότερες σελίδες του αμερικανικού και παγκόσμιου εργατικού κινήματος θα γραφόταν και με το δικό του αίμα. Όπως χιλιάδες άλλοι συνομήλικοί του απ’ όλη την Ελλάδα, εγκατέλειψε το Ρέθυμνο με προορισμό την αμερικανική «γη της επαγγελίας», για να βρει την «τύχη» του στα ανθρακωρυχεία ή στις φάμπρικες. Εκεί όπου, ως Λούης Τίκας, θα γινόταν ο ήρωας της εργατικής τάξης της πολιτείας του Κολοράντο και σύμβολο των εργατικών αγώνων στις ΗΠΑ.

Ηλίας Σπαντιδάκης (Λούης Τίκας), 1884-1914

Το όνομα του Λούη Τίκα συνδέθηκε με τον ηρωισμό και την τραγική κατάληξη της μεγάλης απεργίας των ανθρακωρύχων στα ορυχεία της εταιρείας CFI (ιδιοκτησίας Ροκφέλερ) στο Λάντλοου του νότιου Κολοράντο, που έμεινε στην ιστορία ως η «Σφαγή του Λάντλοου». Εκεί, μέσα σε άθλιες συνθήκες που γεννούσε η απάνθρωπη καταπίεση, τον Σεπτέμβρη του 1913 ξεσηκώθηκαν δώδεκα χιλιάδες ανθρακωρύχοι (ανάμεσά τους και περίπου οχτακόσιοι Έλληνες) διεκδικώντας μια σειρά από αιτήματα όπως η καθιέρωση του οκτάωρου, αύξηση στο μεροκάματο, αναγνώριση των συνδικαλιστικών τους δικαιωμάτων και άλλων ελευθεριών που η εργοδοσία καταπατούσε κάνοντας τη ζωή των εργατών και των οικογενειών τους κανονική κόλαση.
Μερικά μόνο στοιχεία ενδεικτικά των συνθηκών που βίωναν οι εργάτες των ορυχείων του Κολοράντο και οι οικογένειές τους: Ζούσαν περιορισμένοι σε άθλιους καταυλισμούς γύρω από τα ορυχεία, που φρουρούσαν οπλισμένοι μπράβοι της εργοδοσίας, χωρίς να έχουν δικαίωμα μετακίνησης αλλού εκτός από τις στοές των ορυχείων τις ώρες δουλειάς. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες δούλευαν χαρακτηρίζονταν από την πλήρη απουσία μέτρων ασφάλειας. Ακόμα και τα εργαλεία της δουλειάς δεν τα χορηγούσε η εργοδοσία, αντίθετα οι εργάτες ήταν αναγκασμένοι να τα αγοράζουν με δικά τους έξοδα, από συγκεκριμένα μαγαζιά της περιοχής, ιδιοκτησίας ―και αυτά― της εργοδοσίας! Όσο για την υγιεινή, τα ποσοστά θνησιμότητας των εργατών στην περιοχή έφταναν μέχρι και στο διπλάσιο του μέσου όρου στις ΗΠΑ…