Αποφάσεις - «φωτιά και λάβρα» για τους λαούς και αντιθέσεις στον «αφρό»

Copyright 2019 The Associated

«Φωτιά και λάβρα» είναι η Διακήρυξη της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, που ολοκληρώθηκε χτες στο Λονδίνο, η οποία στο φόντο μεγάλων αντιθέσεων και στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας σηματοδοτεί την επιτάχυνση των δολοφονικών σχεδιασμών του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

 Η Διακήρυξη της Συνόδου, από την οποία στα 70 χρόνια από την ίδρυση της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας δεν θα μπορούσε να λείπει ο αντικομμουνισμός με αναφορές περί «σιδηρού παραπετάσματος», ξεκαθαρίζει ότι τα κράτη - μέλη θα συνεχίσουν να αυξάνουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες, προσανατολισμένες ως είναι στις ανάγκες και τα προτάγματα του ΝΑΤΟ, με τα στοιχεία που παρουσίασε ο γγ της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας να καταγράφουν - ως ένδειξη κι αυτό της όξυνσης των ανταγωνισμών - ότι αυτές αυξάνονται τα τελευταία 5 χρόνια, με τους Ευρωπαίους και τους Καναδούς να έχουν προσθέσει πάνω από 130 δισ. δολάρια στον σχετικό προϋπολογισμό.

Μηχανισμός νέων ανατροπών

  Πηγή: Eurokinissi

Τα μέτρα που εξήγγειλε προχτές η υπουργός Παιδείας, όχι μόνο δεν λύνουν τα πολλά και οξυμένα προβλήματα των πανεπιστημίων, αλλά αντίθετα εντείνουν την πρόσδεσή τους στις μεγάλες επιχειρήσεις και υποτάσσουν ακόμα περισσότερο τη λειτουργία τους στις απαιτήσεις της αγοράς.

Αυτόν το στόχο υπηρετεί η σύνδεση της κρατικής χρηματοδότησης με την «αξιολόγηση» των ιδρυμάτων, που ανακοίνωσε η υπουργός, ως «πρώτη δόση» στη συνολικότερη μεταρρύθμιση που ετοιμάζει στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Η κυβέρνηση φτιάχνει έναν μόνιμο μηχανισμό πίεσης προς τα πανεπιστήμια, ώστε να προσαρμόζουν διαρκώς τη διδασκαλία, την έρευνα και όλες τους τις λειτουργίες στις απαιτήσεις της αγοράς, απειλώντας τα με οικονομική ασφυξία, με ό,τι αυτό σημαίνει για τις σπουδές.

Η εξέλιξη αυτή δεν είναι βέβαια «κεραυνός αν αιθρία». Στις εκθέσεις όλων των «αξιολογήσεων» που ολοκληρώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, φιγουράριζε παντού η απαίτηση για μεγαλύτερη σύνδεση των ιδρυμάτων με τις επιχειρήσεις.

Τα παραδείγματα είναι του τελευταίου μόνο μήνα:

• Η «απελευθέρωση» στην Ενέργεια και η ανάπτυξη των κερδών των «πράσινων» επιχειρηματικών ομίλων, η «προσαρμογή της ΔΕΗ στον ανταγωνισμό» σημαίνουν κάπου 4.000 «εθελούσιες» απολύσεις από τη ΔΕΗ, σάρωμα δικαιωμάτων στην επιχείρηση, αλλά και συνολικότερα στον κλάδο, με παγίωση των «ευέλικτων» και άθλιων εργασιακών σχέσεων, εγκατάλειψη ενός πολύτιμου και φτηνού ενεργειακού πόρου, ακόμα μεγαλύτερη ενεργειακή φτώχεια για το λαό, αλλά και ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση του περιβάλλοντος από τα «δάση» των ανεμογεννητριών και των φωτοβολταϊκών που αποψιλώνουν ήδη τα κανονικά δάση.
• Η «απελευθέρωση» των τραπεζικών ομίλων από τα «βαρίδια» των «κόκκινων» δανείων, για να τροφοδοτήσουν με φτηνό χρήμα και δάνεια τον νέο γύρο καπιταλιστικής κερδοφορίας, σημαίνει παράλληλα την... απελευθέρωσή τους από εκατοντάδες τραπεζοϋπαλλήλους και τα δικαιώματά τους. Και βέβαια, ανελέητο κυνηγητό από funds και τράπεζες στα σπίτια των λαϊκών οικογενειών, με πλειστηριασμούς και κάθε είδους εκβιασμούς.

Κανένας εφησυχασμός για τις τουρκικές κινήσεις στην ΑΟΖ

Χάρτης της ελληνικής ΑΟΖ (έντονο γκρι) με βάση τα ισχύοντα στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας

Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας ορίζει ότι τα παράκτια κράτη έχουν γενικά υφαλοκρηπίδα και μπορούν να ανακηρύξουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) έως 200 ν.μ. από την ακτογραμμή τους. Το ίδιο ισχύει και για τα νησιά, με εξαίρεση τους βράχους που δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση ή δική τους οικονομική ζωή.

 

Αν οι ακτογραμμές δύο κρατών είναι η μία απέναντι της άλλης σε απόσταση μικρότερη των 400 ν.μ. ή συνορεύουν, όπως στη λεκάνη της Μεσογείου, οριοθετούν την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ γενικά στη μέση γραμμή. Το παράκτιο κράτος ασκεί πλήρη κυριαρχία στα εδάφη του, στη χωρική του θάλασσα, που μπορεί να είναι μέχρι 12 ν.μ. από τις ακτογραμμές του, καθώς και στον εναέριο χώρο που εκτείνεται πάνω από τα εδάφη του και τη χωρική του θάλασσα.

Στην υφαλοκρηπίδα (θαλάσσιο βυθό και υπέδαφός του) και στην ΑΟΖ, το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα που αποσκοπούν βασικά στην εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πόρων. Ιδίως έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να επιτρέπει και να ρυθμίζει τις γεωτρήσεις στην υφαλοκρηπίδα για όλους τους σκοπούς.