Οι ναζί ξανάρχονται

Οι ναζί ξανάρχονται. Ντυμένοι Ευρωπαίοι, επιστήμονες, προστάτες της κοινωνίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της κοινωνικής γαλήνης, με εμπλουτισμένο τεχνολογικά οπλοστάσιο και χολιγουντιανών προδιαγραφών εφέ που μακιγιάρουν τη βαρβαρότητα, σκηνοθετούν, παράγουν και υλοποιούν το δυστοπικό σενάριο των κουστουμαρισμένων ναζί του 21ου αιώνα.

Ρίχνοντας μια ματιά στην ευρωπαϊκή επικαιρότητα, έξω από τη σκόπιμα καλλιεργημένη θαυματουργή συριζανέλικη μιζέρια, βλέπει κανείς πως στη χιτλερική φωλιά του φιδιού που τυπικά λέγεται Βαυαρία, χωρίς να χρειάζεται η... μπυραρία, επωάζεται και κανακεύεται το φίδι, εκτοξεύοντας στην αστική ευρωπαϊκή «νομιμότητα» το δηλητήριό του. 

Την Τετάρτη 18 Απρίλη, ο πρωθυπουργός του κρατιδίου της Βαυαρίας στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, ο Μάρκους Ζέντερ από την CSU - αδερφό κόμμα της Μέρκελ και συγκυβερνών με τους σοσιαλδημοκράτες - πέρασε από την αρμόδια επιτροπή έναν νόμο που επιτρέπει στο σκελετό του Μέγκελε να ανασταίνεται, αναφωνώντας «δικαιώθηκα». Εχοντας απόλυτη πλειοψηφία ο Ζέντερ, στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τη ναζιστική και σε άνοδο AfD, τη γερμανική εκδοχή της Χρυσής Αυγής, βγαίνει απ' τα ακροδεξιά της ακροδεξιάς με ναζιστικού τύπου νομοθέτημα, κυριολεκτικά ναζιστίζοντας μετ' ευτελείας.

Να δεις… τι σού 'χουν για την «μεταμνημονιακή εποχή»

 

Σκίτσο του Ι. Βάη από τον «Ριζοσπάστη» της Παρασκευής 20 Απρίλη 2018

Της Κάλι Καρά

Τι σημαίνει αυτή η περιβόητη -κατά τον πρωθυπουργό- μεταμνημονιακή εποχή, που την σεργιανάει απ’ άκρη σε άκρη στη χώρα;

Σημαίνει ότι θα καταργηθούν εκατοντάδες μνημονιακοί αντεργατικοί - αντιλαϊκοί νόμοι που έχουν βυθίσει τους Έλληνες, τις Ελληνίδες και τα παιδιά τους στη φτώχεια και μεγάλο μέρος τους στην εξαθλίωση;

Σημαίνει ότι θα επιστραφούν τα 11 δισ. ευρώ στους συνταξιούχους που τους άρπαξαν από την τσέπη από το 2010 και θα φτάσουν με τις νέες παρεμβάσεις τα 20 δις ευρώ;

Θα επιστρέψει ο 13ος και ο 14ος μισθός και όλα τα οικογενειακά και τα κοινωνικά επιδόματα;

Θα επανέλθουν οι Συλλογικές Συμβάσεις εργασίας;

Θα σταματήσει η αρπαγή της λαϊκής κατοικίας με τους πλειστηριασμούς;

Θα καταργηθούν τα εμπόδια στην προκήρυξη εργατικών απεργιών που στόχο έχουν την απαγόρευση της απεργίας;

Ενας ακόμη κρίκος στην εγκληματική πολιτική «απελευθέρωσης» της ηλεκτρικής ενέργειας

Νέα πεδία κερδοφορίας για τα μονοπώλια της Ενέργειας, ένταση της επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα

Ενα ακόμα βήμα στην «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με την κατάθεση την Τετάρτη 18/4 του νομοσχεδίου του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για την πώληση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ σε Φλώρινα και Μεγαλόπολη. Το νομοσχέδιο συζητιέται από την Παρασκευή στη Βουλή.

 Η διαδικασία θα «τρέξει» με ταχύτατους ρυθμούς, καθώς ο διαγωνισμός πρέπει να προκηρυχθεί μέσα στο Μάη και πριν το τέλος του χρόνου να έχουν υπογραφεί οι συμβάσεις με τους νέους επενδυτές.

Το νέο αυτό βήμα επιβάλλεται από τη στρατηγική ΕΕ - κεφαλαίου και αποτελεί συνέχεια των νόμων που ψήφισαν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις. Η διασφάλιση όρων ανταγωνισμού στην «απελευθερωμένη» αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας απαιτεί την παραχώρηση ηλεκτροπαραγωγής από λιγνίτη στους ανταγωνιστές της ΔΕΗ, δηλαδή απαιτεί την ιδιωτικοποίηση. Γι' αυτό «απελευθέρωση» και πώληση λιγνιτικών μονάδων πάνε πακέτο.

Παράλληλα με την «αποεπένδυση», όπως βαφτίστηκε η πώληση της λειτουργούσας μονάδας 1 του ΑΗΣ Μελίτης, της αδειοδοτημένης μονάδας Μελίτη 2 και των μονάδων 3 και 4 της Μεγαλόπολης, με τα αναγκαία ορυχεία, «τρέχει» και η υλοποίηση του σχεδιασμού για περιορισμό του λιγνίτη στην παραγωγή και τη στήριξη της κερδοφορίας μονοπωλιακών ομίλων σε άλλες μορφές (φυσικό αέριο, ΑΠΕ).

ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΚΑΙ ΜΠΑΛΩΜΑΤΑ

 

 

 

 

 

 

 

 

Από τη μια η δικαιοσύνη, το εφετείο Θεσσαλονίκης που καταδικάζει τον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Σ. Ζαριανόπουλο, γιατί το 2012 αποκάλεσε νοσταλγούς του Χίτλερ τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Από την άλλη η κοινή γνώμη, όπως εκφράζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που βρήκε ευκαιρία, με τη δήλωση του Π. Κωστόπουλου πως «ξεβλάχεψε» ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που έψαχνε την Ευρώπη, να  εκφράσει ειρωνεία, χλευασμό με εξυπνακιαδίστικες ατάκες. Κι είναι δυο περιστατικά που αν μοιάζουν ανόμοια και χωρίς σχέση μεταξύ τους είναι όμως στην πραγματικότητα απότοκα του ίδιου αξιακού συστήματος και πολιτικής αντίληψης που ευνοεί, αν δεν κατευθύνει,  τη συνύπαρξη του ηδονικού ατομικισμού του lifestyle  με την αναθεώρηση της ιστορίας και την απαξίωση του αγωνιστικού φρονήματος.