ΔΝΤ: “Η Ελλάδα έπεσε στα σκατά” (1ο)

 Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

 Το «κήτος» έκανε... «λάθος»

H εγχώρια πλουτοκρατία και το εγχώριο πολιτικό σύστημα για να αποσείσουν τις εγκληματικές ευθύνες τους για τα δεινά του ελληνικού λαού θεωρούν «περίτεχνη» τακτική να ρίχνουν την ευθύνη στους «έξω». Λες και οι «έξω» δεν είναι σύμμαχοί τους. Λες και οι «έξω» δεν είναι εταίροι τους. Λες και δεν είναι οι ντόπιοι που έφεραν «μέσα» τους «έξω», που τους κρατάνε εδώ, που «διαπραγματεύονται» και συναποφασίζουν μαζί τους.

    Έτσι διανύουμε και πάλι τη φάση που ως βασικός υπεύθυνος για την κλιµάκωση και τη γενίκευση της αντιλαϊκής επίθεσης αναγορεύεται το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο, με την κυβέρνηση να παριστάνει την ηρωική Μπουμπουλίνα που του αντιστέκεται...

   Πρόκειται για θαυμάσια εξέλιξη, με την έννοια ότι μετά την ανακάλυψη της πυρίτιδας, μετά την ανακάλυψη της Αμερικής, τώρα έχουμε και μια νέα συγκλονιστική ανακάλυψη: Η καλή μας κυβέρνηση, η ίδια που αμέσως μετά τις εκλογές του Γενάρη 2015 χαριεντιζότανε με το ΔΝΤ, που ο κ.Τσίπρας το επισκεπτόταν το 2013 για να μας πει πόσο «λογικότερο» ήταν σε σχέση με την ΕΕ, τώρα ανακάλυψε ότι το ΔΝΤ… είναι κακό, είναι… μπαμπέσικο, είναι και… εκβιαστικό!

   

 Κατά τα λοιπά, τόσο η κυβέρνηση όσο και η μνημονιακή αντιπολίτευση - αυτή που χαριεντιζότανε με το ΔΝΤ πριν από τον ΣΥΡΙΖΑ -  συνεχίζουν να αναζητούν επικοινωνιακά ερείσματα για την προώθηση μιας πολιτικής που για το σερβίρισμά της χρειάζεται την επίκληση άλλοτε του «καλού» κι άλλοτε του «κακού μπάτσου», με το ΔΝΤ και τον Τόμσεν, από την μια μεριά, την ΕΕ και τον Σόιμπλε, από την άλλη μεριά, να εναλλάσσονται και στους δυο ρόλους.   

  

  Φυσικά ο κανιβαλικός ρόλος του ΔΝΤ είναι δεδομένος και αδιαμφισβήτητος. Τόσο δεδομένος και τόσο αδιαμφισβήτητος (όπως θα επιχειρήσουμε να υπενθυμίσουμε στο σημερινό και στα επόμενα σημειώματα της στήλης) που μόνο κάποιος εντελώς γελοίος ή κάποιος εντελώς πολιτικός απατεώνας μπορεί να καμώνεται ότι μόλις σήμερα το αντιλήφθηκε.

Πίσω από τα παλλόμενα τσουτσούνια του Φαμπρ

 

Πίσω από τα παλλόμενα τσουτσούνια του Φαμπρ

Γράφει ο Οικοδόμος // Στο Ατέχνως

Περισσότερο από τα παλλόμενα τσουτσούνια του Βέλγου καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών Γιαν Φαμπρ (πρώην  πια, αφού παραιτήθηκε το Σάββατο 2/4), προκαλεί ο στρουθοκαμηλισμός πολλών από αυτούς που διαμαρτύρονται για την επιλογή  του η σκηνή του Φεστιβάλ να κατακλυστεί από βελγικές παραγωγές, αφήνοντας ουσιαστικά τους Έλληνες καλλιτέχνες έξω από τον κορυφαίο πολιτιστικό θεσμό της χώρας τους. Πολλοί, λοιπόν, καλλιτέχνες ενώ βρίσκουν εύκολα την αφορμή (και αυτή είναι μια σοβαρή αφορμή) για ν’ ανέβουν στα κάγκελα, δυσκολεύονται τα μάλα ή δεν θέλουν να διακρίνουν τις αιτίες για την αρρωστημένη κατάσταση που επικρατεί στον πολιτισμό και γενικότερα στην κοινωνία· την καλπάζουσα  γάγγραινα που μολύνει κάθε  δημιουργική δραστηριότητα και σκέψη και τείνει ν’ αλώσει και τις τελευταίες εστίες υγιούς αντίστασης.
 
Σοκαρίστηκαν από τις «πρωτοποριές» του Βέλγου, ένιωσαν προσβεβλημένοι που θα ’βγαζε στη βιτρίνα του ελληνικού φεστιβάλ Βέλγους  καλλιτέχνες και βγήκαν στα κανάλια και στο διαδίκτυο για να διαμαρτυρηθούν. Καλά έκαναν. Απορίας άξιον είναι αν και πόσο προσβάλλονται όταν πάνε στο σουπερμάρκετ και αγοράζουν βελγικές ντομάτες, λεμόνια Τουρκίας, πατάτες Αιγύπτου και σκόρδα απ’ την Κίνα. Γιατί κάνουν τους κινέζους μπροστά στις πολιτικές  που, προσχεδιασμένα, εδώ και δεκαετίες εκπορεύονται από τα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σταδιακά, όλο και πιο βίαια και, μεταξύ άλλων, ανοίγουν δρόμους στην ελεύθερη μετακίνηση κάθε αγαθού που δύναται να προσφέρει κέρδος στους βιομήχανους και τους επιχειρηματικούς ομίλους, και μισούν  και καταστρέφουν κάθε τι που δεν συμφέρει ή αντιτάσσεται στην οικονομική εξουσία  τους;