Είναι
προφανές ότι η κόντρα ΕΕ - ΔΝΤ, με αφορμή τη διαπραγμάτευση για τη
δεύτερη «αξιολόγηση», δεν αφορά - κυρίως - αυτή καθαυτή τη δεύτερη
«αξιολόγηση» του ελληνικού προγράμματος (αναλυτικά βλέπε στήλη
«ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ» σελ. 24). Ομως, έχει μια σημασία να δούμε ένα από τα
επιχειρήματα που χρησιμοποιεί τμήμα των δανειστών, που λέει: «Το
αφορολόγητο στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλό και εξαιρεί τους μισούς Ελληνες
από τη φορολογία» και ότι «οι συντάξεις είναι πολύ υψηλές...», ζητώντας
δηλαδή μείωση του αφορολόγητου ορίου και μείωση των συντάξεων. Ενώ άλλο
τμήμα των δανειστών αντιπροτείνει πως χρειάζονται άλλες μεταρρυθμίσεις,
όπως για παράδειγμα όσα προβλέπονται για τα Εργασιακά κ.λπ. Και στη μία
και στην άλλη περίπτωση, η όποια επιλογή προτείνουν είναι σε αντιλαϊκή
κατεύθυνση και χτυπά αλύπητα τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά. Γι' αυτό
και ο λαός δεν πρέπει να «τσιμπήσει» και να θεωρήσει ότι μία από τις δύο
πλευρές αυτής της κόντρας προτείνει λιγότερο αντιλαϊκά μέτρα. Ολες οι
πλευρές, και η ΕΕ και το ΔΝΤ και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που η κόντρα
τους κρύβει πολύ περισσότερα από το αφορολόγητο ή τα Εργασιακά,
συγκλίνουν στο τσάκισμα εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, πολύ απλά γιατί
αυτό απαιτεί ο στόχος της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου.
