Κακόγουστη παράσταση

« Κήρυγμα μίσους», «διάγγελμα διχασμού», «Το πάθημα δεν έγινε μάθημα», «Η Ελλάδα δεν ευτύχησε, σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες που μπήκαν σε μνημόνια, να δει το πολιτικό της σύστημα να συνεννοείται σε κεφαλαιώδη». Με αυτό το στίγμα υποδέχτηκε ο αστικός Τύπος το πρωθυπουργικό διάγγελμα από την Ιθάκη και τις αντιδράσεις των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, κάνοντας «την τρίχα τριχιά» και επιχειρώντας να παρουσιάσει ένα σκηνικό «πόλωσης» ανάμεσα στους διαχειριστές του σάπιου συστήματος.

 

Το «φούσκωμα» βέβαια εξηγείται, στην προσπάθειά τους να ξαναζεστάνουν τη «σούπα» του χρεοκοπημένου δικομματισμού, να χαράξουν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές ή να υπερτονίσουν επιμέρους και δευτερεύουσες διαφορές, με στόχο τον εγκλωβισμό του λαού σε χρεοκοπημένα δίπολα, σε «προοδευτικά και αντιδεξιά» ή «αντιΣΥΡΙΖΑ» μέτωπα.

Ζητά συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων για την «επόμενη μέρα»

  Πηγή: Eurokinissi

Σύνθεση θέσεων και συμφωνία μεταξύ των αστικών κομμάτων για την αντιλαϊκή πολιτική της «επόμενης μέρας» ζητά ο Φραγκίσκος Κουτεντάκης, επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού του κράτους στη Βουλή.

Μιλώντας στο «Real FM», ανάφερε ότι η πολιτική αντιπαράθεση «πέρα από τις εντυπώσεις» πρέπει να γίνεται «επί της ουσίας και με γόνιμο τρόπο», προκειμένου τα κόμματα να έχουν «σκοπό να συνθέσουν κάτι». Πρόσθεσε πως «κάποια μίνιμουμ στοιχεία να είναι λίγο-πολύ συμφωνημένα μεταξύ των περισσότερων πολιτικών δυνάμεων».

“Θα ‘ναι σα να μπαίνει η άνοιξη…” – Η Τσεχοσλοβακία, ο Πρετεντέρης κι ένας διαφορετικός σοσιαλισμός

23-08-2018

Ο καπιταλισμός ή θα είναι καταπιεστικός κι εκμεταλλλευτικός ή δε θα υπάρξει…

Σφυροδρέπανος

 

Αν η διάσπαση του ΚΚΕ το 68′ είχε διεθνή διάσταση, αυτή θα ήταν η εμφάνιση του ρεύματος του ευρωκομμουνισμού. Και για κάποιους, η “άνοιξη της Πράγας”. Ίσως κάποιοι “ανανεωτές” βρήκαν σε αυτήν το ιδεολογικό άλλοθι που χρειάζονταν, για να καλύψουν τη διαφωνία τους, ενώ θα είχαν άλλη άποψη αν είχαν κερδίσει την υποστήριξη των Σοβιετικών. Ακόμα κι έτσι ωστόσο δεν παύει να υπάρχει ένας βαθύτερος οργανικός δεσμός, έστω κι αν συνειδητοποιήθηκε αργότερα στην πορεία.

Το βασικό θεωρητικό ζήτημα που τέθηκε -σύμφωνα με τις δικές τους διακηρύξεις- είναι ο περιβόητος τρίτος δρόμος, το ερώτημα αν μπορούσε να οικοδομηθεί ένα διαφορετικό μοντέλο σοσιαλισμού, που θα μπορούσαμε να το παραφράσουμε (διακωμωδώντας το) κι ως εξής: είναι εφικτός ένας άλλος άλλος κόσμος;

Τρία...

Τις «προτεραιότητες» της κυβέρνησης για μετά το «τέλος των μνημονίων» καταγράφει η «Αυγή». Ποιες είναι αυτές; Οι «Συλλογικές Συμβάσεις», η «αύξηση του κατώτατου μισθού» και η «δικαιότερη φορολόγηση». Μιλάμε δηλαδή για «τρία στα τρία» στην απάτη! Σε ό,τι αφορά τις Συλλογικές Συμβάσεις, ακόμα και η περίφημη επεκτασιμότητα όσων κλαδικών έχουν υπογραφεί δείχνει να «κολλάει» στην υποχρέωση των εργοδοτών να καταθέσουν στοιχεία από τα μητρώα των εταιρειών τους για τον αριθμό των εργαζομένων που απασχολούν, ώστε να πιστοποιηθεί η «αντιπροσωπευτικότητά» τους στον κλάδο. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι οχυρώνονται πίσω απ' αυτήν τη διάταξη της νομοθεσίας και με διάφορα προσχήματα αρνούνται να καταθέσουν στοιχεία, ακόμα και στις περιπτώσεις που η κλαδική Σύμβαση προβλέπει ελάχιστα παραπάνω από τις επιχειρησιακές ή τις ατομικές του κλάδου.

 

... στα τρία

 

Οσο για τις διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, η εργοδοσία προσέρχεται κατά κανόνα με πρόταση για κλαδικό μισθό ίσο με τον κατώτερο των 586 ευρώ, κάνοντας χρήση όλης της αντεργατικής νομοθεσίας που της πρόσφεραν απλόχερα η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Σημειωτέον, αυτόν τον απαράδεκτο κατώτερο μισθό, μετά από έξι χρόνια «παγωμάρας» στα σημερινά άθλια επίπεδα, η κυβέρνηση υπόσχεται να τον «αυξήσει», εφαρμόζοντας κι εδώ έναν από τους νόμους των μνημονίων! Οσο για τη «δικαιότερη φορολόγηση», εδώ γελάνε (πικρά) οι εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες, την ώρα που η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει το παραπέρα τσεκούρι στο αφορολόγητο, ακόμα και για εισοδήματα... 500 ευρώ. Πράγματι, λοιπόν, η κυβέρνηση έχει προτεραιότητες για τη «μεταμνημονιακή» εποχή. Μόνο που και αυτές, όπως και πριν, αφορούν το κεφάλαιο και όχι το λαό.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ Αφοσιωμένη στην αντικομμουνιστική της εκστρατεία

  Πηγή: Associated Press

Μια ακόμα αντικομμουνιστική φιέστα διοργανώνει σήμερα στο Ταλίν η κυβέρνηση της Εσθονίας, «τιμώντας» την 23η Αυγούστου, που στο πλαίσιο της αντικομμουνιστικής εκστρατείας της ΕΕ και της βρώμικης επιχείρησης ταύτισης του κομμουνισμού με το φασισμό - ναζισμό έχει ανακηρυχθεί σε «Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων»!

Μάλιστα, χτες με κοινή τους δήλωση, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Φ. Τίμερμανς και η επίτροπος Β. Γιούροβα απέτισαν «φόρο τιμής στα θύματα όλων των ολοκληρωτικών καθεστώτων», παρουσιάζοντας τον αντικομμουνισμό ως «καθήκον» απέναντι στη μνήμη τους και αναμασώντας τα ανιστόρητα κατασκευάσματα για το σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ και τις υπόλοιπες προπαγανδιστικές αθλιότητες της ιμπεριαλιστικής ένωσης.

Νέα βαρυχειμωνιά...

  Πηγή: Eurokinissi

Το κλισέ της «νέας εποχής», που υποτίθεται ότι ξεκίνησε την περασμένη Δευτέρα, επαναλαμβάνουν διαρκώς τα κυβερνητικά στελέχη, αναπαράγοντας τις αυταπάτες γύρω από το «τέλος των μνημονίων».

Βεβαίως, οι εργαζόμενοι γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι η «νέα εποχή» είναι μια ...τσουχτερή βαρυχειμωνιά, καθώς θεμελιώνεται στα αποκαΐδια των δικαιωμάτων τους.

Οι χιλιάδες μνημονιακοί εφαρμοστικοί νόμοι, οι οποίοι παραμένουν σε ισχύ, ψηφισμένοι από ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα τελευταία οκτώ χρόνια, η πολιτική δηλαδή στήριξης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής και αυτής της «νέας εποχής».

Το γνωρίζουν οι εργατοϋπάλληλοι, που ζουν την ένταση της εκμετάλλευσης και βλέπουν ότι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν στοιχειώδεις ανάγκες τους, όπως σε Υγεία και Παιδεία, την ίδια ώρα που αυξάνεται ο πλούτος που παράγουν με τη δουλειά τους. Το ξέρουν οι χιλιάδες άνεργοι, που έχουν ως «διέξοδο» κακοπληρωμένη ελαστική εργασία.