-Πως τον θέλετε τον κομμουνιστή σας;

 

Ανάμεσα στις απόψεις που με τόση κουτοπονηριά διαδίδουν οι διάφοροι καλοθελητές επαναστάτες του καναπέ, ανιστόρητοι και αγράμματοι καθώς είναι, η πιο αηδιαστική είναι εκείνη για το πως πρέπει να είναι ο κομμουνιστής:

1.Ο κομμουνιστής πρέπει να είναι ρακένδυτος γιατί είναι ένα είδος ερημίτη

2.Να ζει σε παγκάκια ή σε υπόγεια

3.Ο κομμουνιστής πρέπει να τρώει φακές γιατί τα κοψίδια είναι για τους πλούσιους, το ιδανικό θα ήταν να τρώει ακρίδες χωρίς μέλι(βλ1)

4.Ο κομμουνιστής πρέπει να πηγαίνει με τα πόδια στη δουλειά, για να δίνει το καλό παράδειγμα,

5.Ο κομμουνιστής πρέπει να τους σώσει ενώ αυτοί θα κάνουν διακοπές,

6.Ο κομμουνιστής πρέπει να περάσει από το σπίτι τους να τους πάρει από το χεράκι,

7.Ο κομμουνιστής πρέπει να τους λέει αυτά που θέλουν να ακούσουν με τρόπο που να καταλαβαίνουν και τα νήπια,

8.Ο κομμουνιστής πρέπει να είναι ο κομπάρσος σε μιούζικαλ του Δαλιανίδη,

9.…Βάζει ο καθείς ότι νομίζει…

Μια άλλη ματιά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων

 

 

Μια άλλη ματιά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων – Μέρος Α’

Επιμέλεια Βασίλης Κρίτσας //

Εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο, που ξεκινάν μες στη βδομάδα που έρχεται, το Ατέχνως κάνει μια μικρή αναδρομή στο (αρχαίο αλλά κυρίως το σύγχρονο) παρελθόν του θεσμού, με τη βοήθεια μιας μικρής μπροσούρας των εκδόσεων Α/συνέχεια, που είχε κυκλοφορήσει πριν από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Η αναδρομή θα γίνει σε δύο μέρη. Σήμερα παρουσιάζουμε το πρώτο, που φτάνει μέχρι το μεταίχμιο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

 

Αρχαιότητα: οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν ήταν άλλο από μια ακόμη θρησκευτική γιορτή. Οι προσκυνητές είχαν ασυλία προκειμένου να εισέλθουν και να μπορέσουν να διασχίσουν εχθρικές περιοχές για να παραστούν στις τελετές, αλλά οι μάχες κάθε άλλο παρά σταματούσαν.

Ο μύθος λέει πως οι αρχαίοι αγώνες ήταν ερασιτεχνικοί και το μόνο έπαθλο ήταν ο κότινος. Οι αθλητές όμως σε κάθε νίκη τους λάμβαναν πλούσια δώρα από τους χορηγούς  της πόλης και χρηματοδοτούνταν κατά τη διάρκεια της τετραετίας, ώστε να αφιερώνονται αποκλειστικά στην προετοιμασία για τους αγώνες.

 

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ

Μπορεί να αποτελεί έκπληξη για πολλούς που κατακεραυνώνουν την εμπορευματοποίηση των Ολυμπιάδων ότι οι 2οι και 3οι αγώνες διοργανώθηκαν ως παραρτήματα-συμπληρωματικά θεάματα στο πλαίσιο διεθνών εμπορικών εκθέσεων και ήταν η αποτυχία τους που οδήγησε στη διεξαγωγή τους ως αποκλειστικά αθλητικού γεγονότος.

1896 – Αθήνα: το αρχικό κόστος των αγώνων υπολογίζεται σε 200 δραχμές. Τελικά κοστίζουν πάνω από 1 εκατομμύριο. Υπό καθεστώς πτώχευσης, το ελληνικό κράτος αντιμετωπίζει δυσκολίες στη διοργάνωσή τους. Τελικά ο πρίγκιπας Κωνσταντίνος συγκροτεί οργανωτική επιτροπή και “προσελκύει δωρητές” με κυριότερο το Γ. Αβέρωφ, ο οποίος “δωρίζει” 900 χιλιάδες χρυσές δραχμές για την ανακατασκευή του Παναθηναϊκού Σταδίου.

Η αστυνομία έρχεται σε συμφωνία με τις συμμορίες κλεφτών, τόσο για να αναστείλουν τη δράση τους τις μέρες των αγώνων όσο και για να επιτηρούν τους ξένους “συναδέλφους” τους.

 

Έλληνες “επιχειρηματίες” είχαν υποσχεθεί μια σειρά χρηματικά και βραβεία στον Έλληνα που θα νικούσε στο μαραθώνιο. Ο Λούης όμως λέγεται πως δε δέχτηκε τις προσφορές.

Παράλογες μέρες

1. Η ανεργία δεν πλήττει μόνο το εισόδημα αλλά και την ψυχή. Ο μαρασμός κατοικεί τον άνεργο, του οποίου η αξιοπρέπεια δεν του επιτρέπει να εμφανίζεται δεξιά κι αριστερά. Συνηθισμένοι οι αστοί με τους εκπροσώπους τους να ανακηρύσσουν την επαιτεία ως δικαίωμα στη ζωή, σαστίζουν μπροστά στο θέαμα των ανέργων που συνεχίζουν να κατεβαίνουν στο πεζοδρόμιο.
2. Το ΠΑΜΕ δεν είναι μια ακόμη παρουσία μέσα στο κίνημα. Παρακολουθεί τα πάντα από κοντά, και η εμφάνισή του στο προσκήνιο έδωσε μια άλλη κριτική ματιά στα γεγονότα. Ετσι απέκτησε το πλεονέκτημα να είναι παρόν από την αρχή κάθε διεκδίκησης, σπάζοντας το εμπάργκο της πληροφόρησης που οι καναλάρχες φροντίζουν με επιμέλεια να επιβάλλουν.

3. Δυστυχώς δεν διαλέγουμε τους εχθρούς μας. Στην περίπτωσή μας, πρόκειται για ανθρώπους που πλούτισαν στην επταετία, δημιούργησαν οικογένειες με εξουσία, με προσβάσεις στο κράτος, το οποίο χρησιμοποιούν με ασέβεια, χωρίς να ορρωδούν προ ουδενός. Οι πολιτικοί κύκλοι των αστικών κομμάτων - με αφέλεια που σηκώνει πολλαπλές αναγνώσεις - παραμυθιάζονται ότι έχουν τους πάντες υπό τον έλεγχό τους.