“Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με τον λαό της Τουρκίας” – Φαντάροι αντιδρούν ενάντια στα εθνικιστικά συνθήματα στη μονάδα τους

 

19-01-2021

“Πατριωτισμός δεν είναι να καλλιεργείς το μίσος ανάμεσα στους λαούς, βγάζοντας “λάδι” τις αστικές τάξεις.” – Φαντάροι από την Ι Μεραρχία Πεζικού στη Βέροια, αντιδρούν σε συνθήματα κατά της Τουρκίας και στην εξύμνηση του δικτάτορα Παπαδόπουλου…

Κατιούσα

Επιστολή φαντάρων από τη Βέροια, που δημοσιεύτηκε στο Alt.gr.

Είμαστε φαντάροι που υπηρετούμε τη θητεία μας στην Ι Μεραρχία Πεζικού, στην Βέροια.

Μπορεί επισήμως απ’ το ΓΕΣ να απαγορεύονται ορισμένα συνθήματα εξαιτίας του εθνικιστικού τους περιεχομένου, και σωστά, όμως αυτό στην πράξη δεν ισχύει.

Αρκετά συχνά, γινόμαστε μάρτυρες διάφορων περιστατικών με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, ακούμε συνθήματα με αλυτρωτικό – εθνικιστικό περιεχόμενο, υμνείται από ορισμένους ο Παπαδόπουλος κι αυτό συμβαίνει υπό την ανοχή της διοίκησης.

Καταγγέλλει την απόφαση των ΗΠΑ που χαρακτηρίζει την Κούβα «χορηγό της τρομοκρατίας»

 

Η Κούβα και στην πανδημία απέδειξε τη διεθνιστική της αλληλεγγύη σε όποιον λαό της τη ζήτησε, με τους γιατρούς της Διεθνούς Μπριγάδας «Χένρι Ριβ»

Με ανακοίνωσή του ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης καταγγέλλει την πρόσφατη προκλητική απόφαση των ΗΠΑ, που επαναφέρει την Κούβα στη λίστα των κρατών «χορηγών της τρομοκρατίας». Σημειώνει: «Ηταν μια από τις τελευταίες κινήσεις του απερχόμενου Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, πριν εγκαταλείψει τον προεδρικό θώκο. Οσο όμως κι αν προσπαθούν ορισμένοι να την αποδώσουν στις ιδεοληψίες του "νεοφιλελεύθερου λαϊκιστή" και πάλαι ποτέ "διαβολικά καλού" Τραμπ, δεν μπορούν να συσκοτίσουν την ουσία: Η Κούβα ήταν και είναι στο στόχαστρο του διεθνούς ιμπεριαλισμού! Οι σοσιαλιστικές κατακτήσεις και τα επιτεύγματά της "ενοχλούν" τον καπιταλιστικό κόσμο. Ιδιαίτερα σήμερα, μάλιστα, η ανωτερότητά τους στον τομέα της Υγείας φωτίζει ακόμα περισσότερο τη σαπίλα του.

Η σύγκριση των εικόνων είναι αποκαλυπτική της σύγκρουσης των δύο κόσμων: Τα περήφανα πρόσωπα των γιατρών της Διεθνούς Ιατρικής Μπριγάδας "Χένρι Ριβ" από τη μια πλευρά, οι μαζικοί ανώνυμοι τάφοι στην κοιτίδα της αμερικανικής μητρόπολης Νέα Υόρκη από την άλλη. Τα χαμόγελα των πρωτομαγιάτικων συγκεντρώσεων των εκατομμυρίων Κουβανών κάθε χρόνο από τη μια πλευρά, το στρατοκρατούμενο σημερινό Καπιτώλιο από την άλλη.

Ψεύτικο δίλημμα

 

Φωτό αρχείου

 

Αν κανείς πιστέψει όσα λένε τα κυβερνητικά στελέχη και όσα γράφονται αυτές τις μέρες για το άνοιγμα και άλλων τομέων της οικονομίας, το δίλημμα για τον λαό είναι λίγο πολύ το εξής: «Διάλεξε αν θα ρισκάρεις την υγεία σου και θα αρρωστήσεις, ή αν θα χάσεις τη δουλειά σου, το μαγαζί σου, το σπίτι σου».

Ούτε συζήτηση φυσικά για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στα σχολεία, για μέτρα ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας, τη θωράκισή του, ώστε και οι εμβολιασμοί που προχωράνε με τον αραμπά να «πιάνουν τόπο», για μαζικά και επαναλαμβανόμενα τεστ, την ώρα μάλιστα που ένα τρίτο κύμα της πανδημίας θεωρείται δεδομένο.

Κατά την κυβέρνηση, όποιος θέτει αυτά τα ζητήματα δεν βλέπει ότι «εκτός απ' την υγεία υπάρχει και η οικονομία», ότι «τα ταμεία αδειάζουν» (σίγουρα όχι για τους επιχειρηματικούς ομίλους) και ότι το δημοσιονομικό πλήγμα είναι «πάνω από 3 δισ. ευρώ κάθε μήνα».

Η αυτονόητη καταδίκη δεν αρκεί...

 

Την αυτονόητη καταδίκη του φαινομένου της σεξουαλικής και κάθε άλλης μορφής βίας και κακοποίησης σε βάρος των γυναικών προκάλεσαν οι καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου για τον βιασμό της από μέλος της διοίκησης της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας (ΕΙΟ), στα πρώτα βήματα της αθλητικής της σταδιοδρομίας. «Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι στον αθλητισμό θα αντιμετώπιζα τη βία, πόσο μάλλον τη σεξουαλική», τόνισε η Ολυμπιονίκης, φέρνοντας με τη δημόσια παρέμβασή της στην επιφάνεια ένα φαινόμενο που, όπως φαίνεται από καταγγελίες που ακολούθησαν, κάθε άλλο παρά μεμονωμένο είναι.

Ο χώρος του αθλητισμού, κάτω από τη διαβρωτική επίδραση της εμπορευματοποίησης, του ανταγωνισμού και της μετατροπής του σε πεδίο δράσης των πάσης φύσεως «παραγόντων», λειτουργεί ως «θερμοκήπιο» που θρέφει το φαινόμενο. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν αρχίζει ούτε τελειώνει στα όριά του. Αντιμέτωπες με πολύμορφη βία, που περιλαμβάνει την παρενόχληση και την κακοποίηση, βρίσκονται εργαζόμενες σε χώρους δουλειάς, φοιτήτριες και σπουδάστριες σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, γυναίκες ακόμα και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.

Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τα αποτελέσματα παλιότερης έρευνας του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ (FRA), το 22% των γυναικών έχουν βιώσει σωματική ή σεξουαλική βία, ενώ το 43% έχουν υποστεί ψυχολογική κακοποίηση. Ωστόσο, οι διαπιστώσεις για την έκταση που έχει το φαινόμενο, η γενικόλογη καταδίκη του και οι ανέξοδες υποσχέσεις για μέτρα που θα οδηγήσουν τάχα στην εξάλειψή του δεν συμβάλλουν στην αποκάλυψη αλλά αντίθετα οδηγούν στη συσκότιση των αιτιών του.