ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ Ένα παράδειγμα «ιατρικοποίησης» κοινωνικών συμπεριφορών

ΗΛΙΑΣ ΜΙΧΑΛΑΡΕΑΣ* • 6 Δεκεμβριου 2016

 

Με αφορμή την συμπλήρωση οκτώ χρόνων από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και με δεδομένο ότι, χρόνια τώρα εκτυλίσσεται μια προσπάθεια ιατρικοποίησης κοινωνικών συμπεριφορών, κρίνεται σκόπιμη η αναδημοσίευση σχετικού άρθρου που δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη την 1/1/2009. Mέσα σε συνθήκες μιας γενικευμένης κοινωνικής και οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού οξύνονται οι αντιθέσεις του συστήματος και δημιουργούνται προϋποθέσεις ρήξεων και ανατροπών. Ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός και οι ανάγκες για περισσότερο κέρδος οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία, διαλύουν ακόμα και αυτό το αστικό κράτος πρόνοιας, ιδιωτικοποιούν την Παιδεία και την Υγεία και κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Το αστικό κράτος, αντιμέτωπο με την κρίση του, ενισχύει την πολιτική του εξουσία με τρομονόμους και κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν να πέσει νεκρός από τη σφαίρα των δυνάμεων καταστολής και ο 15χρονος Αλέξης. Ο θάνατος του άτυχου Αλέξη εξοργίζει κάθε υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο. Εκείνο όμως που εξοργίζει περισσότερο είναι η προσπάθεια που γίνεται, ώστε να δικαιολογηθεί ο φόνος από κάποιες υποτιθέμενες παρεκκλίνουσες συμπεριφορές του 15χρονου παιδιού.

Αυτή η προσπάθεια πρέπει να μας ανησυχεί ιδιαίτερα γιατί δε γίνεται τυχαία. Κρύβει βαθιά μέσα της φασιστικές απόψεις για «καθαρές» κοινωνίες. Ο βασικός στόχος είναι η αντιμετώπιση του οργανωμένου εργατικού – λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος με τρόπους και τεχνικές που θα διασφαλίζουν ταυτόχρονα τη χειραγώγηση των μαζών. Έτσι, η έννοια των «καθαρών» κοινωνιών αφορά σε μια πρώτη φάση τους ξένους οικονομικούς μετανάστες, τους φτωχούς, τους αλκοολικούς, τους ανέργους, τους άστεγους, τους τοξικομανείς, τους τρελούς, τα παιδιά που εκφράζουν το θυμό τους με τρόπους που η κυρίαρχη ιδεολογία έχει καθορίσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα μαθήματα του αστικού Τύπου προς τους μαθητές για τους τρόπους εφόδου στα αστυνομικά τμήματα. Αυτός ο αστικός Τύπος στο παρελθόν, σήμερα, αύριο δε διστάζει να βαφτίζει αυτά τα ίδια παιδιά σαν παιδιά με παραβατικές και αποκλίνουσες συμπεριφορές και να τα ανάγει σε εξιλαστήρια θύματα της κοινωνίας που υπηρετεί. Δημιουργούνται δηλαδή οι προϋποθέσεις ώστε ο αστυνομικός έλεγχος και η καταστολή όσων εξεγείρονται να νομιμοποιούνται από την ιατρικοποίηση και ψυχολογικοποίηση κοινωνικών συμπεριφορών και φαινομένων.

 

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ • 6 Δεκεμβριου 2016 

 

Προς ΣΥΡΙΖΑ: Υπάρχει πάτος; – Θα γίνετε και «πλυντήριο» των ναζί;;;!!!

    Κανονικά το ερώτημα που θα έπρεπε να τεθεί εισαγωγικά είναι «αν υπάρχει φιλότιμο». Αλλά το ερώτημα αυτό έχει απαντηθεί («δεν υπάρχει»). Αφήστε που ζούμε και σε εποχές που να μιλάς για φιλότιμο θεωρείται «πασέ». Εκτός αν ακούγεται από το στόμα του Ομπάμα. Τότε μόνο η λέξη «φιλότιμο» αποκτά περιεχόμενο και όσοι τους τρέχουν τα σάλια από δουλοπρέπεια, σπεύδουν γεμάτοι συγκίνηση να χειροκροτήσουν. Κατά τα λοιπά η χρήση της από οποιονδήποτε άλλον θεωρείται… λαϊκισμός.

   Ας αφήσουμε, λοιπόν, το φιλότιμο κι ας έρθουμε στα καθέκαστα. Ο Καμμένος είναι ο υπουργός Άμυνας.

    Εδώ να θυμίσουμε ότι ο Τσίπρας που βγάζει επικήδειους για τον Κάστρο είναι ο ίδιος που γλύφει την Μέρκελ. Που λατρεύει τον Ομπάμα. Που ψηφίζει Μνημόνια με τον Μητσοτάκη. Και που συγκυβερνάει με τον Καμμένο.

«ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ

Καταγγέλλει την παραχώρηση του πρώην στρατοπέδου «Παύλου Μελά» στους επιχειρηματίες

 

 

 

Την είσοδο των επιχειρηματικών συμφερόντων στο πρώην στρατόπεδο «Παύλου Μελά» και με τη «βούλα» της Δημοτικής Αρχής, καταγγέλλει η παράταξη της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο Δήμο Παύλου Μελά.

Υπενθυμίζεται ότι μετά από διαβουλεύσεις πάνω από δύο χρόνων για την παραχώρηση του πρώην στρατοπέδου, η διοίκηση του δήμου έφερε την Πέμπτη 1 Δεκέμβρη για συζήτηση και ψήφιση στο Δημοτικό Συμβούλιο τη σύμβαση.

Στην ανακοίνωση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» τονίζεται:

«Μετά από διαβουλεύσεις πάνω από δύο χρόνια για την "παραχώρηση" του πρώην στρατοπέδου "Παύλου Μελά", η διοίκηση του δήμου έφερε την 1η Δεκέμβρη για συζήτηση και ψήφιση στο Δημοτικό Συμβούλιο τη σύμβαση παραχώρησης.

Τελικά, κάτω από τις διαμαρτυρίες και τη δυναμική παρέμβαση πολιτών ματαιώθηκε η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, χωρίς να ακουστούν οι απόψεις και οι θέσεις κάθε παράταξης. Επί της ουσίας όμως οι θέσεις των παρατάξεων είναι λίγο πολύ εκφρασμένες και πέρα από επιμέρους διαφοροποιήσεις που μπορεί να εκφραζόταν κατά την συζήτηση, η πορεία της δήθεν παραχώρησης του στρατοπέδου έχει ήδη δρομολογηθεί.

Την ... προπονεί το κεφάλαιο

«Ισοπαλία» στα Εργασιακά διαπιστώνει η κυριακάτικη «Αυγή», αναφερόμενη στην τροπή που (όπως όλα δείχνουν) θα πάρει η διαπραγμάτευση σε ό,τι αφορά κομβικά σημεία της μεταρρύθμισης στην αγορά εργασίας. Ποια ακριβώς είναι η ισοπαλία; Οτι η κυβέρνηση θα συμφωνήσει να παραμείνει ως έχει τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβρη ή το Νοέμβρη του 2017 το σημερινό άθλιο καθεστώς, όπου δεν ισχύει η επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων και η αρχή της ευνοϊκότερης σύμβασης, με αποτέλεσμα οι ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις με μισθό στο ύψος του κατώτερου να διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό τις αμοιβές σε επίπεδο κλάδου. Σε τι άλλο συνίσταται η «ισοπαλία»; Στο ότι η μεταρρύθμιση για τις ομαδικές απολύσεις θα αναμένει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, την οποία άλλωστε η κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι θα σεβαστεί. Επομένως: Οπως όλα δείχνουν, στα άλλα κεφάλαια της συζήτησης για τα Εργασιακά (π.χ. συνδικαλιστικός νόμος) κυβέρνηση και «θεσμοί» έχουν συμφωνήσει για νέες ανατροπές. Και στα «ανοιχτά» μέτωπα, η κυβέρνηση δείχνει διάθεση να παρατείνει το σημερινό άθλιο καθεστώς μέχρι να «ωριμάσουν» οι συνθήκες για νέα μέτρα, σ' έναν περίπου χρόνο από σήμερα. Μετά από αυτά, η «Αυγή» πανηγυρίζει για ισοπαλία! Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση ποτέ δεν «έπαιξε μπάλα» για λογαριασμό του λαού στη διαπραγμάτευση, αφού την ...προπονεί το κεφάλαιο. Οσο για το σκορ, ο καημός του κουαρτέτου και της κυβέρνησης είναι να σκοράρουν από τα αποδυτήρια σε βάρος του λαού, που καλείται να παίξει επίθεση, όχι με όρους ποδοσφαιρικούς, αλλά με την οργανωμένη συμμετοχή του στους αγώνες, όπως η απεργία μεθαύριο Πέμπτη.