Τρύπιο

Την ώρα που η κυβέρνηση καμαρώνει για τα μέτρα διαχείρισης της φτώχειας που φέρνει, ότι τάχα δίνουν «ανάσα» σε χιλιάδες, ένα αποκαλυπτικό δείγμα για το τι πραγματικά σημαίνουν όλα αυτά για το λαό, είναι τα στοιχεία για τις «οφειλές» των λαϊκών νοικοκυριών που δεν μπορούν να πάρουν ανάσα από τη φοροληστεία. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ, 4,2 εκατ. φορολογούμενοι - πάνω από ένας στους δύο - έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη, με τα 1,1 εκατομμύρια από αυτούς να βρίσκονται «υπό αναγκαστικά μέτρα είσπραξης», δηλαδή με το μαχαίρι στο λαιμό για να δώσουν και την τελευταία πεντάρα, κόβοντας από άλλες ανάγκες. Μάλιστα, ο αριθμός αυτός, που αυξάνεται σταθερά όλη την τελευταία τριετία, μόνο το πρώτο δεκάμηνο αυξήθηκε κατά 100.000! Αυτό το μικρό μόνο δείγμα δείχνει γλαφυρά το «βάθος αμέτρητο» της κυβερνητικής κοροϊδίας, αφού κανένα εφάπαξ ψίχουλο για τους πιο εξαθλιωμένους, που πέφτει στο «τρύπιο καλάθι» των λαϊκών νοικοκυριών, δεν μπορεί να ανακόψει τη συνολική πορεία φτωχοποίησης του λαού, που φορτώνεται τόσο τα παλιότερα όσο και τα νέας κοπής μέτρα για να ανακάμψει το κεφάλαιο. Η πάλη για την ανάκτηση όλων όσα έχασαν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, η διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών τους, σε σύγκρουση με την πολιτική κυβέρνησης και κεφαλαίου, μπορούν να βάλουν τέλος στον κατήφορο για το λαό.

Οι Πλαστογράφοι της ιστορίας – Η αλήθεια για την εκτέλεση της Ελένης Παπαδάκη

21-12-2018

Η εντατική αξιοποίηση του φόνου της Ελένης Παπαδάκη, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, απέδοσε, περισσότερο από κάθε τι άλλο, πλούσιους πολιτικούς καρπούς

 

Κατιούσα

 

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, επέτειο της εκτέλεσης της ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη, αναβιώνει και η σχετική φιλολογία για τις “ωμότητες” του ΕΛΑΣ στα Δεκεμβριανά. Είναι γεγονός πως η συγκεκριμένη εκτέλεση αξιοποιήθηκε όσο λίγες στο οπλοστάσιο της πτωματολογίας της αντίδρασης, παραβλέποντας πως η συγκεκριμένη εγκληματική ενέργεια όχι μόνο καταγγέλθηκε από το ίδιο το ΚΚΕ, δια στόματος Νίκου Ζαχαριάδη μάλιστα, αλλά οι δράστες του βρέθηκαν και τιμωρήθηκαν από τον ίδιο τον ΕΛΑΣ. Ένα χρονικό αυτής της “αυτοκάθαρσης”, που αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, μας δίνει και η αφήγηση του δημοσιογράφου Γιάννη Κάτρη, ο οποίος ως γνωστόν δεν ανήκε στο χώρο του ΚΚΕ, αλλά αργότερα έλαβε υψηλόβαθμες θέσεις με την εκλογή του ΠΑΣΟΚ. Το κείμενο γράφτηκε το 1979 και αναδημοσιεύτηκε στο έργο του Βασίλη Μπαρτζιώτα “Η Εθνική Αντίσταση στην αδούλωτη Αθήνα” απ’όπου και μεταγράφουμε το μεγαλύτερο μέρος του.

Η πλαστογράφηση της ιστορίας έχει γίνει θεσμός για την κυρίαρχη ιδεολογία. Χρησιμοποιήθηκε δε στο έπακρο για να διατηρείται επί μισό σχεδόν αιώνα στην εξουσία η παράταξη, που είχε συνθηκολογήσει με τον ξένο κατακτητή, μεταμορφωμένη σε αρχάγγελο του “καλού” και τιμωρό των “κακών” αντιπάλων της, που είχαν διαλέξει το δρόμο της Εθνικής Αντίστασης, δηλαδή το δρόμο της τιμής.

Για τις ΜΚΟ και τον εθελοντισμό: “Οι ιεραπόστολοι είναι νεοφιλελεύθεροι” – Της Arundhati Roy

21-12-2018

Μακροπρόθεσμα, οι ΜΚΟ λογοδοτούν στους δωρητές τους κι όχι στους ανθρώπους για τους οποίους δραστηριοποιούνται. Αποτελούν αυτό που οι βοτανολόγοι ονομάζουν “δείκτη είδους”. Όσο μεγαλύτερη είναι η καταστροφή που προκαλεί ο καπιταλισμός, τόσο μεγαλύτερη εξάπλωση γνωρίζουν.

 

Μάνος Δούκας

 

Η Arundhati Roy είναι Ινδή συγγραφέας, με βραβείο Booker για το βιβλίο της “Ο θεός των μικρών πραγμάτων”. Αριστερή ακτιβίστρια υπέρ των φτωχών στη χώρα της. Εδώ είναι ένα άρθρο της που δημοσιεύτηκε στην ελληνική έκδοση της Le Monde diplomatique, στις 24/10/2004. Αφορά στο ρόλο των ΜΚΟ και του καθοδηγούμενου πληρωμένου εθελοντισμού, που τους παρουσιάζει σαν κίνδυνο και εχθρό των λαών και των μαζικών κινημάτων. Σας το παρουσιάζω:

Οι εταιρείες κλείνουν, οι «ευεργέτες» μένουν

    Το ρεύμα στην Χαλυβουργική κόπηκε λόγω χρεών προς της ΔΕΗ που ξεπερνούσαν τα 30 εκατ. ευρώ. Τα δημοσιεύματα για τον κύκλο μιας ιστορικής επιχείρησης που κλείνει ως θύμα της κρίσης αλλά και εσωτερικών διαμαχών στην εταιρεία δίνουν μια εικόνα τελείως διαφορετική από την πραγματικότητα.

    Πέρα από το γεγονός ότι περίπου 170 εργαζόμενοι, που έχουν μείνει στην επιχείρηση και τα τελευταία χρόνια δουλεύουν εκ περιτροπής για τη συντήρηση του εργοστασίου, βρίσκονται στον αέρα αυτό που χρειάζεται να τονιστεί είναι «τι εστί Χαλυβουργική». 

Αντί άλλων σχολίων αναδημοσιεύουμε δύο παλιότερα κείμενα από τον «Ριζοσπάστη» από τον μακρινό Σεπτέμβριο του 1997.

 

Οικογένεια Αγγελόπουλου 

 

Χτες πληροφορηθήκαμε από τον Π. Παναγιωτόπουλο, στον “Πλάνετ”, ότι η οικογένεια Αγγελόπουλου, ιδιοκτήτρια της “Χαλυβουργικής”, είναι μια οικογένεια που έχει προσφέρει πολλά στον τόπο! Οτι ο Παν. Αγγελόπουλος, πατέρας του συζύγου της κυρίας Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, είναι ένας αυτοδημιούργητος Αρκάς, που δημιούργησε αυτή τη μεγάλη επιχείρηση…

Ούτε λίγο ούτε πολύ, πρέπει να τους χρωστάμε και ευγνωμοσύνη!

Ποιος κλείνει λοιπόν τα εργοστάσια;

Εξι χρόνια πριν, όταν βρισκόταν σε εξέλιξη η μεγάλη απεργία των εργαζομένων στην «Ελληνική Χαλυβουργία», η βρώμικη επίθεση που δέχονταν από την εργοδοσία, τους λιγοστούς απεργοσπάστες, την κυβέρνηση και τη συνδικαλιστική πλειοψηφία, είχε για αιχμή το «οι αγώνες κλείνουν τα εργοστάσια». Ηταν η περίοδος που η προπαγάνδα των αφεντικών οργίαζε, έδειχνε τους εργάτες ως υπεύθυνους για το διαφαινόμενο κλείσιμο του εργοστασίου, με τα αστικά κανάλια και τις εφημερίδες να κουνούν το σκιάχτρο των «λουκέτων», απειλώντας τους εργαζόμενους να δεχτούν αδιαμαρτύρητα κάθε θυσία για να «σωθούν οι επιχειρήσεις», δηλαδή τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνταν και ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, που στο κάλεσμα αλληλεγγύης των απεργών απαντούσε ότι «εμείς δεν θα καταντήσουμε "Χαλυβουργία", αντίθετα θα βάλουμε πλάτη για να μείνουν ανοιχτά τα εργοστάσια...». Αυτά έλεγε και η πλειοψηφία της διοίκησης στο σωματείο της «Χαλυβουργικής», τα ίδια έλεγε και η πλειοψηφία στην Ομοσπονδία Μετάλλου, ρίχνοντας νερό στο μύλο της βρώμικης επίθεσης της εργοδοσίας. Σήμερα μένουν στο δρόμο και οι εργάτες της «Χαλυβουργικής», παρόλο που στο συγκεκριμένο εργοστάσιο εφαρμόστηκαν σχεδόν χωρίς κανένα εμπόδιο όλες οι αξιώσεις της εργοδοσίας: Απολύσεις, διαθεσιμότητες, εκ περιτροπής εργασία, μειώσεις μισθών κ.ά. Ολα εκείνα δηλαδή τα μέτρα που υποτίθεται ότι θα έσωζαν την επιχείρηση και στο όνομα αυτής της «σωτηρίας» οι εργάτες τα αποδέχονταν, με τις ευλογίες των συνδικαλιστών της πλειοψηφίας.

Ο κίνδυνος «φωνάζει»

Η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας σε Νοτιοανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο, οι αξιώσεις της Τουρκίας, οι αμφισβητήσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου, αποτελούν εξελίξεις που ξεχωρίζουν τις τελευταίες μέρες, άλλοτε με τις δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων περί «γαλάζιας πατρίδας» και άλλοτε με τις παραβιάσεις που κάνουν κατά κόρον η Αεροπορία και το Ναυτικό της γείτονος.

Στην ένταση που συντηρεί σταθερά η Τουρκία σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο αντανακλώνται οι πάγιες, απαράδεκτες διεκδικήσεις της αστικής τάξης στον ανταγωνισμό της με την ελληνική, προκειμένου να διασφαλίσει και να επεκτείνει τα συμφέροντά της στην περιοχή. Αντανακλώνται όμως και τα παζάρια που διεξάγει με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, κυρίως σε ό,τι αφορά το σχεδιασμό τους για τη Συρία και τη Μέση Ανατολή, όπου τα συμφέροντά τους αποκλίνουν.