Αναδημοσίευση από το ατέχνως Γράφει ο Cogito Ergo Sum
Ανάμεσα στα πολλά «ωραία» που υιοθέτησε η απερχόμενη συγκυβέρνηση (η πιο αντιδημοκρατική και πιο αντιλαϊκή κυβέρνηση της μεταπολιτευτικής περιόδου αλλά και μια από τις πιο αντιλαϊκές κυβερνήσεις που γνώρισε τούτος ο τόπος στα 185 χρόνια που υπάρχει ως Ελλάδα), είναι και η περίφημη θεωρία των δυο άκρων.
Βέβαια, η θεωρία των δυο άκρων δεν αποτελεί εφεύρημα των κυβερνώντων μας. Πρόκειται για μια θεωρία η οποία επινοήθηκε μεν από τους γερμανούς σοσιαλδημοκράτες στα τέλη τής δεκαετίας τού 1920 αλλά τελειοποιήθηκε στα σκοτεινά εργαστήρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο όπου στηρίζεται ο γνωστός, πιασάρικος αφορισμός που λέει πως «καταδικάζουμε την βία απ’ όπου κι αν προέρχεται». Αυτή η γενικευμένη καταδίκη της βίας είναι το ποθούμενο συμπέρασμα για χάρη του οποίου η ευρωπαϊκή εξουσία οικοδόμησε και η εγχώρια υιοθέτησε την θεωρία των δυο άκρων: έχοντας εξασφαλίσει για λογαριασμό τους την «νόμιμη βία», εκείνο που φοβούνται περισσότερο είναι η «άλλη βία», η οποία μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή τους.
