Υψηλές αποδόσεις

Ανοδο 87% (!) καταγράφουν τα κέρδη των εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών κατά το α' εξάμηνο του 2021 σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2019, πριν δηλαδή τη νέα κρίση και την επίδραση που άσκησε η πανδημία στην οικονομία. Οπως επισημαίνεται, μάλιστα, το «θετικό αποτέλεσμα» για την πλειονότητα των ομίλων οφείλεται μεταξύ άλλων στη μείωση του φορολογικού συντελεστή από το 24% στο 22%, αλλά και στην άνοδο των τιμών, σε μια συγκυρία που οι επιχειρήσεις είχαν ήδη «στοκάρει» με χαμηλό κόστος. Να λοιπόν πού στηρίζονται οι «υψηλές αποδόσεις» της καπιταλιστικής κερδοφορίας: Στην ακρίβεια που μαστίζει τον εργατόκοσμο και στις φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Στο παραπάνω «ευνοϊκό περιβάλλον» βέβαια προστίθενται και οι διάφοροι «επενδυτικοί νόμοι» και προφανώς οι αντεργατικές αλλαγές που φέρνει η εφαρμογή των νόμων των τελευταίων ετών, όπως και το πρόσφατο έκτρωμα που απαλλάσσει την εργοδοσία από ακόμα περισσότερες υποχρεώσεις και κυρίως τη «θωρακίζει» απέναντι στις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Ετσι, διασφαλίζεται μια «πολλά υποσχόμενη» ανάπτυξη, που όπως αποδεικνύεται για άλλη μια φορά προϋποθέτει τα συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων, την υποβάθμιση συνολικά της ζωής του λαού και των παιδιών του.

Παραστάσεις διαμαρτυρίας στην Αμερικανική Πρεσβεία και το Αμερικανικό Προξενείο την Πέμπτη

 

 

Παραστάσεις διαμαρτυρίας στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα και το αμερικανικό προξενείο στην Θεσσαλονίκη, διοργανώνει η ΚΝΕ την Πέμπτη 14 Οκτώβρη, ενάντια στην ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσεις.

Στην Αθήνα η κινητοποίηση θα πραγματοποιηθεί στις 7.30 μ.μ. με προσυγκέντρωση στο Πάρκο Ελευθερίας, ενώ στην Θεσσαλονίκη στις 6.30 μ.μ.

Η ΚΝΕ αναφέρει:

Η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας το «στρατηγικό διάλογο» με τις ΗΠΑ, που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ, προωθεί την ανανέωση της Συμφωνίας Ελλάδας – ΗΠΑ για τις βάσεις, με ισχύ 5ετίας και στη συνέχεια τη μετατροπή σε αορίστου διαρκείας, αλλά και την εγκατάσταση κι άλλων στρατιωτικών βάσεων σε πολλές περιοχές.

Ενα χρόνο μετά τη δίκη της Χρυσής Αυγής: Στο ίδιο έργο θεατές

 

 

Από τη μεγάλη αντιφασιστική συγκέντρωση - συναυλία που έγινε την Πέμπτη στο Σύνταγμα

 

Του Αντώνη Αντανασιώτη*

Ενα χρόνο μετά, τα συμπεράσματα και τα διδάγματα από τη δίκη της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής επιβεβαιώνονται πανηγυρικά. Ενώ ακόμα δεν έχει καθαρογραφεί η καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου, τα πρόσφατα γεγονότα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα υπενθυμίζουν με χειροπιαστό τρόπο το εγκληματικό πρόσωπο του φασισμού, την ανοχή που απολαμβάνει η δράση του από την αστυνομία και τον κρατικό μηχανισμό, τη συνειδητή προσπάθεια αθώωσής της από τους αστούς πολιτικούς και δημοσιογράφους, μέσω της ανιστόρητης θεωρίας των «δύο άκρων». Στο ίδιο έργο θεατές, θα μπορούσε να πει κανείς.

Επιβεβαιώνουν, όπως είχαμε επισημάνει από την πρώτη στιγμή ως Πολιτική Αγωγή των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, ότι η δικαιολογημένη ικανοποίηση που ένιωσε ο λαός μας για την καταδικαστική απόφαση δεν πρέπει να οδηγήσει σε κανέναν εφησυχασμό. Με τον φασισμό δεν τελειώσαμε, αφού δεν τελειώσαμε με το εκμεταλλευτικό σύστημα που τον γεννά και τον τρέφει επειδή τον έχει ανάγκη. Για να τον αξιοποιεί πολύπλευρα ως δύναμη κρούσης ενάντια στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, ως πολιτική εφεδρεία για δύσκολες καταστάσεις, όπως η καπιταλιστική οικονομική κρίση, ως εργαλείο για τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας και τη διάδοση του αντικομμουνισμού, ως φόβητρο για την ανοχή και στήριξη φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων, με βάση τη λογική του «μικρότερου κακού».

Πριν καλά καλά «στεγνώσει το μελάνι» από τη Συμφωνία με τη Γαλλία

 

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

 

Ετοιμάζει την αποστολή Ελλήνων στρατιωτών στο Σαχέλ

Φωτ. από την επέμβαση της Γαλλίας στο Σαχέλ

Πριν καλά καλά «στεγνώσει το μελάνι» στην υπογραφή της επικίνδυνης Ελληνογαλλικής Συμφωνίας που εμπλέκει τη χώρα βαθύτερα στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ο υπουργός Αμυνας Ν. Παναγιωτόπουλος προανήγγειλε την αποστολή Ελλήνων στρατιωτών στην περιοχή του Σαχέλ, που φλέγεται από την όξυνση των ανταγωνισμών.

Συγκεκριμένα, σε συνέντευξή του στα «Νέα», επιβεβαιώνοντας τη σημασία της εν λόγω ζώνης για τους ευρωενωσιακούς επιχειρηματικούς ομίλους και με «προβιά» τα γνωστά προσχήματα που αξιοποιούνται για τις επεμβάσεις, τόνισε ότι «η περιοχή της υποσαχάριας Αφρικής και η κατάσταση εκεί αποτελεί δυνητική απειλή αστάθειας για ζωτικά γεωπολιτικά συμφέροντα της ΕΕ, λόγω γειτνίασης με τη Βόρεια Αφρική και τη Μεσόγειο».

Ξεπλένοντας εξάλλου τον γαλλικό και ευρύτερα τον ευρωενωσιακό ιμπεριαλισμό, ισχυρίστηκε ότι «οι εκκολαπτόμενες εστίες αστάθειας με ομάδες τρομοκρατικών οργανώσεων και τζιχαντιστών που αναλαμβάνουν δράση στην περιοχή» δεν έχουν σχέση «με κάποιο αποικιοκρατικό παρελθόν, αλλά με ένα ζοφερό μέλλον αστάθειας και απειλών ασφαλείας».

Περί βίας (από το καράβι της επιστροφής από τη Γυάρο)

 

«Δύο χιλιάδες εφτακόσιες μέρες σ' αυτό το νησί του διαβόλου, εννιά μίλια ανατολικά απ' τη Σύρο, άγονο, άνυδρο με μόνους κάτοικους τους αρουραίους, τους σκορπιούς και τα γαϊδουράγκαθα, να σε δέρνει μερόνυχτα εκείνος ο δαιμονισμένος άνεμος, να σε τυφλώνει η αντάρα του αγριεμένου πελάγου και να μη βλέπεις καΐκι για παρηγοριά μέρες πολλές, σκασμένος από τη δίψα, νηστικός και άρρωστος χωρίς γιατρό και περίθαλψη καμιά και από πάνω να λυσσομανάει ο βούρδουλας - τα μπαμπού - του Γλάστρα, φορτωμένος πέτρες και βράχια ολημέρα στην ανηφόρα προς το ''Ιστίμπεη'', να σπαρταράς κρεμασμένος στη "Συκιά" για "παραδειγματισμό"».

(Μαρτυρία του Γιάννη Κατσαντώνη, κρατούμενου στη Γυάρο, χαραγμένη στο Μνημείο «Ρωγμή» που έστησε η ΚΕ του ΚΚΕ στο νησί)

Δεν φταίει η «κακιά η ώρα»

 

 

Από τις τελευταίες πλημμύρες στο Αχλάδι της Βόρειας Εύβοιας

Πηγή: Associated Press

 

Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου στη Βόρεια Εύβοια, εκείνο που αναδείχτηκε ως ζήτημα αιχμής από τους πυρόπληκτους και τις Επιτροπές Αγώνα ήταν να γίνουν άμεσα έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης και προστασίας, για να μην πνιγούν με τις πρώτες βροχές. Στους δύο μήνες που μεσολάβησαν, η κυβέρνηση παρουσίασε τα «ολιστικά» της σχέδια για την περιοχή, διαφημίζοντας μεταξύ άλλων και τα αντιδιαβρωτικά - αντιπλημμυρικά έργα που «θα ξεκινούσαν άμεσα».

Όλα αυτά όμως, πνίγηκαν, στην πρώτη νεροποντή, που αποκάλυψε για μια ακόμη φορά τη γύμνια του κράτους, όταν πρόκειται για τις ανάγκες του λαού. Οι συμβάσεις με τους ανάδοχους, που μέσω των «αποκαταστάσεων» και των αναδασώσεων διεκδικούν να έχουν λόγο στην «αξιοποίηση» των καμένων δασών, προχώρησαν ταχύτατα, όχι όμως και τα αναγκαία έργα για την προστασία του λαού της περιοχής.