Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2016

Οι εργαζόμενοι στα τηλεοπτικά κανάλια δεν θριαμβολογούν



Οι εργαζόμενοι στα τηλεοπτικά κανάλια δεν θριαμβολογούν

Γράφει ο Οικοδόμος //
Μετά τη λήξη της δημοπράτησης των τεσσάρων τηλεοπτικών αδειών  οι εμπλεκόμενοι, λίγο-πολύ,  εμφανίζονται όλοι ως νικητές.

Η κυβέρνηση θριαμβολογεί για… τη συντριβή της διαπλοκής και για τα 246 εκ. που απέφερε στα ταμεία του κράτους η διαδικασία και υπόσχεται να τα μοιράσει στις ευπαθείς ομάδες· αυτές δηλαδή που αυξάνονται και πληθύνονται από την αντιλαϊκή πολιτική που η κυβέρνηση εφαρμόζει.

Ο Αλαφούζος (δια του εκπροσώπου του) παρουσιάζεται από το πρωί, απ’ όλες τις εκπομπές του ΣΚΑЇ ως ο μάγκας που κέρδισε την πρωτιά πληρώνοντας τα λιγότερα απ’ τους άλλους.

Ο Κυριακού από τις εκπομπές του ΑΝΤΕΝΝΑ ως ο μεγάλος νικητής που κράτησε ζωντανό το κανάλι και υπεράσπισε το δικαίωμα των εργαζομένων του στη δουλειά.

Καλογρίτσας και Μαρινάκης τρίβουν τα χέρια τους αδημονώντας για την είσοδό τους σε μια ακόμα αγορά από την οποία, πέρα από το γόητρο και τις κερδισμένες εντυπώσεις, προσδοκούν επιχειρηματικά και άλλα οφέλη.
Οι καναλάρχες που δεν κατάφεραν να αποχτήσουν μια άδεια καταστρώνουν τα επόμενα επιχειρηματικά τους σχέδια, μέσα από πιθανές συμμαχίες-συγχωνεύσεις ή άλλες κινήσεις στη νέα κατάσταση, ή ακόμα και αλλαγή πορείας προς άλλες αγορές (το μεροκάματο να βγαίνει).

«Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» για χιλιάδες συνταξιούχους λόγω των περικοπών



Την πολιτική της κυβέρνησης που υπαγορεύεται από την ΕΕ και το κεφάλαιο σε βάρος των συνταξιούχων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων καταγγέλλει η Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΙΚΑ με αφορμή τις περικοπές στις επικουρικές συντάξεις.

Σε ανακοίνωσή της σημειώνει: «Η 2α Σεπτέμβρη όπως και η 2α Αυγούστου θα μείνουν στην ιστορία σαν “νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου” με τις εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους να βλέπουν τη νέα σφαγή των συντάξεών τους να συνεχίζεται και να φτάνει συνολικά στο 1,785 δισ. Αν υπολογίσουμε και την επιβάρυνση των εργαζομένων (με τη βίαια αύξηση των εισφορών που επέβαλε η κυβέρνηση) που είναι 1,251 δισ., το συνολικό κόστος της βάρβαρης αυτής πολιτικής θα είναι 3 δισ. στην 4ετία που θα τα αρπάξουν από τις τσέπες μας.

Πόσο μ’ αρέσεις τελεβιζιόν





Πόσο μ’ αρέσεις τελεβιζιόν


Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //
Η πορεία της ΔΦΑ (Δεύτερη Φορά Αριστερά) στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών θυμίζει κάτι από Λεβέντη, που πρώτα φώναζε ενάντια στα… βοθροκάναλα, αλλά τώρα που άλλαξαν τα κόζια και τον καλούν σε καθημερινή βάση, έχει πιάσει στασίδι για να ξεδιπλώνει τις βαρυασήμαντες αναλύσεις του.

14141532_523654614512332_7029576646160040516_n 

Ό,τι δεν μπορείς να πολεμήσεις, αγάπησέ το.

Αυτό πρέπει να σκέφτηκε η κυβέρνηση, που υποτίθεται πως θα έβαζε τέλος στη διαπλοκή, εκτός κι αν το εννοούσε όπως το λέει ο σκιτσογράφος μας, ο Πάνος Ζάχαρης, στο παραπάνω σκίτσο. Ο Σύριζα δείχνει πως θα μπορούσε να τα πάρει από παντού κι οποιονδήποτε. Ακόμα κι από το… επάρατο Μέγκα που λέει ο λόγος -αν είχε να τα δώσει- ή από το ΚΟΛΑΝ-TV του Σπύρου στους Απαράδεκτους, που σατίριζε το Λεβέντη (και όχι μόνο).


ΕΕ για παιδικούς σταθμούς: Εκτός χρηματοδότησης ό,τι δεν βγάζει κέρδη για το κεφάλαιο


 
 
 ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΚΕ
 
 
Αυτές τις μέρες 48.000 παιδιά κόπηκαν από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ και οι γονείς τους, που μένουν ξεκρέμαστοι και σε απόγνωση, καλούνται τώρα για να μη στερηθεί το παιδί τους τον παιδικό σταθμό να βάλουν όσοι μπορούν βαθιά το χέρι στην έτσι και αλλιώς δοκιμαζόμενη άδεια τσέπη τους.

Με αυτήν την αγωνία και τα αδιέξοδα παίζει προκλητικά η ΕΕ καθώς η επίτροπος Απασχόλησης της ΕΕ Μαριάνε Τάισεν σε Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ «γιατί η ΕΕ δεν θεωρεί επιλέξιμες τις λειτουργικές δαπάνες των παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών» απαντά χωρίς περιστροφές ότι η ΕΕ «παρέχει στήριξη μόνο σε επενδύσεις, σε παραγωγικές επενδύσεις και σε δραστηριότητες για τη δημιουργία ικανοτήτων. Ως εκ τούτου, τα λειτουργικά έξοδα δεν εντάσσονται στο πεδίο της συνδρομής της» μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ).

Πρόκειται για κυνική ομολογία της ΕΕ πως ό,τι δεν έχει άμεση σχέση με επενδυτικά σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου και την κερδοφορία του περισσεύει και δεν χρηματοδοτείται. Έτσι και τα λειτουργικά έξοδα για τους παιδικούς σταθμούς θεωρούνται κόστος που πρέπει να το επωμιστούν και πάλι οι εργαζόμενοι ξαναπληρώνοντας απευθείας οι ίδιοι κι ενώ ήδη πληρώνουν αβάσταχτους φόρους.

Στην ίδια κατεύθυνση στήριξης της επιχειρηματικότητας εντάσσεται και το ότι ακόμη και τα όποια κονδύλια του ΕΣΠΑ δίνονται για τους παιδικούς σταθμούς, δίνονται με όρους και προϋποθέσεις που οδηγούν στην ενίσχυση των ιδιωτικών παιδικών σταθμών και στην απαξίωση των δημοτικών.