Η Κρίση Δεν Έχει Καν Ξεκινήσει

πηγή: FT.com via Παραναγνώστης/ Rraxis
Από τους Financial Times το απόλυτο ΜΜΕ της Διεθνούς Μπουρζουαζίας. Κι αν επιμένει να ονομάζει την δομική καπιταλιστική κρίση «κρίση χρέους» δεν διστάζει εντούτοις να ομολογήσει κυνικά, ότι ακόμα δεν άρχισε το κακό για . . . . τα κεφάλαια των μπουρζουάδων. Οι FT μας μιλούν - με τα δικά τους λόγια - για την παρατεταμένη περίοδο προεπαναστατικών και επαναστατικών καταστάσεων που έρχεται . . . .

Παραναγνώστης

«Η εκχώρηση κυριαρχίας μόνη οδός για την εμβάθυνση της ΕΕ»

Τι υποστήριξε ο Γιεργκ Άσμουσεν σε σεμινάριο στις Βρυξέλλες

Η ευρωζώνη θα πρέπει να διαθέτει εξουσίες που να της δίνουν τη δυνατότητα να περιορίζει την έκδοση χρέους των μελών της, να επεμβαίνει στους εθνικούς προϋπολογισμούς και να μεταβάλλει την νομισματική πολιτική με στόχο την οικοδόμηση μίας βαθύτερης οικονομικής ένωσης, υποστήριξε σήμερα το μέλος του ΔΣ της ΕΚΤ Γιεργκ Άσμουσεν.
«Ο πυρήνας του σημερινού διαλόγου για το μέλλον της οικονομικής ένωσης έχει ένα όνομα: την περαιτέρω εκχώρηση της κυριαρχίας», τονίζει ο Άσμουσεν σε ομιλία που προόρισται να δωθεί σε σεμινάριο στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πολιτικών στις Βρυξέλλες.
«Αυτό σημαίνει να εκχωρηθούν στην ευρωζώνη εξουσίες που θα αποτρέπουν αποτελεσματικά και θα διορθώνουν μη βιώσιμες πολιτικές σε κάθε κράτος μέλος της», τονίζει.
«Συγκεκριμένα, αυτό θα σημαίνει πως οι αρχές της ευρωζώνης θα έχουν τη δικαιοδοσία να περιορίζουν τις δυνατότητες κάθε χώρας να διευρύνει το χρέος της και θα έχουν δικαίωμα παρέμβασης στους εθνικούς προϋπολογισμούς και να αναγκάζουν τα κράτη μέλη να διορθώνουν τις πολιτικές τους, είτε στον χρηματοοικονομικό, στον διαρθωτικό, είτε στον δημοσιονομικό τομέα», προσθέτει.
Αναφερόμενος στην πρόσφατη απόφαση των ηγετών της ευρωζώνης να εμβαθύνουν την τραπεζική, δημοσιονομική και οικονομική ένωση, ο Άσμουσεν τονίζει πως «αυτό είναι ένα σαφές μήνυμα προς τις αγορές: εάν υποτιμάτε τον βαθμό της πολιτικής δέσμευσης στο ενιαίο νόμισμα το κάνετε με δική σας ευθύνη».
Ο ίδιος τονίζει επίσης πως η ΕΕ και οι θεσμοί της πρέπει να γίνουν αυστηρότεροι για τις χώρες που δείχνουν μεγαλύτερη βραδύτητα στο να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά τους προβλήματα και με τον τρόπο αυτό θέτουν σε κίνδυνο και τις οικονομίες των άλλων χωρών.