Κοινοβουλευτική Λοβοτομή – Κοινή Νοημοσύνη: Σημειώσατε 1!

02-02-2020

Δε χρειάζεται πολλή φαντασία για να δει κανείς την εικόνα της παραδομένης αμαχητί στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς Ελλάδας του εικοστού πρώτου αιώνα. 

Κατιούσα

Λιάνα Κανέλλη

 

Η πιο επικίνδυνη κι απ’ την τεταμένη κατάσταση στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο ήταν η συζήτηση στη Βουλή για τον πολλαπλασιασμό των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα! Για να είμαστε ακριβείς, δεν πρόκειται περί πολλαπλασιασμού, αλλά για ανέμισμα της αστερόεσσας απ’ άκρου εις άκρο της χώρας, σε όποια στρατιωτική δομή ως χτες αμιγώς ελληνική, αλλά και πέριξ αυτής κρίνουν οι φίλοι μας ότι μπορεί άμα θέλουν να εγκατασταθούν.

Και λέω επικίνδυνη, γιατί μες στην αμηχανία τους αντί να ενημερώσουν τον ελληνικό λαό οι κύριοι Μητσοτάκης και Τσίπρας, σ’ ένα παιχνίδι αμήχανο και στημένο, απ’ αυτά που δεν καταδέχεται να πιάσει ούτε η μακρόβια τηλεοπτική εκπομπή δίκη της Δευτέρας, έπαιξαν μπάλα στις πλάτες μας. Γιατί, ως γνωστόν, στον εικοστό πρώτο αιώνα του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει, αλλά μπάλα πολλή, ακόμα και με κεφάλια ανθρώπων απ’ τη Συρία και την Παλαιστίνη ως την Τρίπολη και τ’ Αλγέρι.

Σύγχρονες ενσαρκώσεις φασισμού

03-02-2020

Η κύρια διαφορά μεταξύ του φασισμού του μεσοπολέμου και των σύγχρονων ενσαρκώσεών του είναι ότι η εκδοχή που παρατηρούμε σήμερα λειτουργεί μέσα στα δημοκρατικά συστήματα και όχι έξω από αυτά, χωρίς μεγάλες αντιστάσεις από την κυρίαρχη εξουσία, ακριβώς γιατί υποστηρίζει τον πυρήνα του καπιταλιστικού συστήματος.

 Κατιούσα

Dies Brumalis

 

Σχεδόν πριν από έναν αιώνα ο φασισμός στην Ευρώπη εγκατέλειψε τις δημοκρατικές ελευθερίες, προκειμένου να επιδιώξει στις χώρες εσωτερική καθαρότητα και εξωτερική επέκταση χωρίς ηθικούς ή νομικούς περιορισμούς. Παρόλο που ο Μουσολίνι, ο Χίτλερ, ο Φράνκο ακολούθησαν αυτούς τους εσωτερικούς και εξωτερικούς στόχους με διαφορετικούς τρόπους, όλοι τους θεώρησαν τους ίδιους ως εχθρούς και ως παρίες που δεν ήταν μόνο ιδεολογικοί, όπως οι κομμουνιστές, αλλά και εθνοτικοί όπως οι Εβραίοι, οι Ρομά και άλλες μειονότητες.

Στα τωρινά χρόνια, αν και ηγέτες και ευρωπαϊκά κόμματα συνωστίζονται κάτω από την ομπρέλα της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων, αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να αποκαλύπτουν κάποια από τα χαρακτηριστικά των φασιστών στη ρητορική τους και, όταν μπορούν, στις πράξεις τους να χρησιμοποιούν φασιστικές τεχνικές για την τόνωση της βάσης τους. 

Θρασύτατη ομολογία για τη χιονοστιβάδα πλειστηριασμών οι δηλώσεις του Αδ. Γεωργιάδη

Σε σχόλιο για τις δηλώσεις του υπουργού Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδη σχετικά με την προστασία της πρώτης κατοικίας το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

«Οι δηλώσεις του Υπουργού Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδη ότι "η προστασία της α' κατοικίας είναι ζημία για την οικονομία" αποτελούν πρόκληση απέναντι στα εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά που βλέπουν την θηλιά των τραπεζών και των funds να σφίγγει όλο και πιο πολύ γύρω τους. Παράλληλα, αποτελεί μία κυνική και θρασύτατη ομολογία εκ μέρους της κυβέρνησης για τη χιονοστιβάδα πλειστηριασμών που έρχεται.

Να εξασφαλιστεί εδώ και τώρα η προστασία της α' κατοικίας, να δυναμώσει η πάλη ενάντια στους πλειστηριασμούς, να καταργηθεί το "ιδιώνυμο", που ποινικοποιεί τις λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς, που νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ και διατηρεί η κυβέρνηση της ΝΔ».

Βord de l'eau!

 Του Αεροπεζοναύτη

«Βord de l'eau στα γαλλικά, Προκυμαία η μετάφραση στα ελληνικά.
Μπουρδέλο, στη γλώσσα του λιμανιού.

Βord de l'eau la Trumpa, θα λεγόταν η Τρούμπα, τη δεκαετία του '60.

Η "ναυμαχία" της οδού Νοταρά με τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα στα σοκάκια της Τρούμπας, δόθηκε την εποχή που ξεχαρμάνιαζε ο 6ος Αμερικάνικος Στόλος επιδεικτικά, δείχνοντας ποιος είναι ο επικυρίαρχος, ο επιβήτορας, και ποιος κάνει κουμάντο δηλαδή τελικά σε αυτή τη χώρα.

Και επειδή το αστικό κράτος και οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις που το υπηρετούν, έχουν συνέχεια ως σήμερα, έκαναν σινιάλο για να έρθουν και να δέσουν για ξένα συμφέροντα οι Νατοϊκές αρμάδες στον Πειραιά, μιλώντας "για επωφελή σχέση".

Βαρύς ο χαρακτηρισμός Βord de l'eau η σχέση "Συμμάχων και εταίρας", που παραπέμπει δυστυχώς, επιεικώς θα έλεγα στο "Μπέστε σκύλοι, αλέστε και τα αλεστικά δικά μας" για να μη πω, τίποτε χειρότερο.