Θυμάστε το κοριτσάκι της Χίλαρυ από την Πιονγιάνγκ;

Σημειώνει ο Νίκος Κλειτσίκας
http://nikosklitsikas.gr/

"Όταν συζητάς με έναν αντίπαλο δοκίμασε να έλθεις

στη θέση του. Θα τον κατανοήσεις καλύτερα κι ίσως θα...

αντιληφθείς λιγότερο ή περισσότερο τη λογική του".

Ακολούθησα για κάποια περίοδο αυτή τη συμβουλή των σοφών.

 Όμως τα ρούχα των αντιπάλων μου βρωμούσαν τόσο πολύ που

συμπέρανα: καλύτερα να είμαι άδικος ορισμένες φορές παρά να

υπομένω αυτή την ανυπόφορη βρώμα που σε κάνει να λιποθυμάς

Αντόνιο Γκράμσι

 

Κοντέψαμε να ξεχάσουμε εκείνο το γλυκό κοριτσάκι που έκανε να δακρύσουν μικροί και μεγάλοι σ' ολόκληρο, όταν διηγήθηκε την τραγική της ιστορία σε όλα τα δυτικά τηλεοπτικά δίκτυα και συγκίνησε αφάνταστα την κυρία Κλίντον, όπως συγκίνησαν τα "νεκρά" παιδάκια στη Συρία από τα "χημικά του δικτάτορα Άσαντ" τον Τραμπ κι εξαπέλυσε πυραυλική επίθεση: "Δραπέτευσε με τα πόδια από την Πιονγιάνγκ και περπάτησε μέχρι την Κίνα... διέτρεξε χιλιάδες χιλιόμετρα διασχίζοντας ναρκοπέδια σε βουνά και κάμπους, κυνηγημένη από τους αδίστακτους κομμουνιστές στρατιώτες της Βόρειας Κορέας, που είχαν βιάσει την αγαπημένη της μητέρας...".

Όχι άλλο σώσιμο!

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Βλέποντας αυτή την εικόνα του Γιώργου Παπανδρέου (ΓΑΠ), 7 χρόνια μετά, εξοργίζεσαι και βάζεις τα γέλια μαζί… Είναι και οι βαρκούλες που αρμενίζουν την ώρα που …έσωζε τη χώρα. Τι φταίνε κι αυτές που το επιτελείο του ΓΑΠ επέλεξε το Καστελόριζο και τα συγκεκριμένα πλάνα, για να ξεκινήσει τη διαδικασία των μνημονίων…  Ήταν επτά ολόκληρα χρόνια πριν, 23 Απριλίου του 2010.

Βενεζουέλα: Λίγες αλήθειες και πολλά ψέματα

Αντιπολίτευση, «αυταρχισμός», αόρατοι Τσαβίστας και άλλα παραμύθια

 

 

 

Γράφει: Ελένη Μαυρούλη - Kοινωνία + Κινήματα,

Η Βενεζουελάνικη οπερέτα δεν φαίνεται να έχει τέλος. Μεθοδευμένα ψέματα και μισές αλήθειες διαμορφώνουν ένα παράλληλο, πλην ανύπαρκτο, σύμπαν. Την ώρα που κάποιοι καταπίνουν την κάμηλον (σε Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Αφγανιστάν, Τουρκία, Ουκρανία κ.λπ.), διυλίζουν τον κώνωπα στη Βενεζουέλα ξεπερνώντας τα όρια του θυμού και αγγίζοντας το γελοίο. Είναι εντυπωσιακή η ευκολία με την οποία προσπερνάται διαρκώς ότι πρόκειται για απολύτως δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση η οποία έχει ακόμη, όπως αποδεικνύουν οι μαζικές φιλο-κυβερνητικές διαδηλώσεις που ΔΕΝ βλέπουμε ποτέ, την πλειοψηφία του λαού με το μέρος της.

Ο πραγματικός δημιουργός δεν έχει καμία ανάγκη από την κολακεία για να αναδείξει το έργο του.

Περί κολακείας

 

 

1. Ικανοί κόλακες είναι εκείνοι που τρελαίνουν τον εκάστοτε πρωθυπουργό. Οσο καιρό σέρνονται μαζί του, τους βλέπεις και νομίζεις πως είναι συνένοχοι σε όλα. Οταν, όμως, μια κάποια συνηθισμένη μέρα, αρχίζει να πέφτει ο «μέγιστος», βλέπει τους κολλητούς, τους κόλακες να μετακομίζουν στον απέναντι υποψήφιο για το χρίσμα. Στερνή μου γνώση, λέει ο πρωθυπουργός, αλλά είναι ήδη κουρέλα. Οι κόλακες αρχίζουν τις έκτακτες εμφανίσεις μπροστά στον «σίγουρο ανερχόμενο», που προσποιείται ότι χαίρεται την παράσταση, φροντίζοντας να δείχνει αρκούντως μελαγχολικός (όπως και ο προηγούμενος) για τον σταυρό που ετοιμάζεται να σηκώσει.