Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

Με αφορμή ένα σκίτσο του Αρκά



Με αφορμή ένα σκίτσο του Αρκά

και ολίγη από Τζήμερο
Γράφει ο Φραγκίσκος Λαγωνικάκης //
Είδα πριν από λίγο αυτή τη γελοιογραφία του Αρκά και αποφάσισα να γράψω μερικές παραγράφους σε σχέση με την αντίληψη, περί κρίσης, που αποτυπώνεται σε αυτή τη γελοιογραφία. Δεν θα έκανα τον κόπο αν και εφόσον η αντίληψη αυτή δεν ήταν διαδεδομένη σε ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, η θεώρηση αυτή θέλει αιτία για την [Ελληνική] κρίση να είναι ο καταναλωτισμός, ή ο υπερκαταναλωτισμός αν θέλετε, των Ελλήνων. 

Πέραν του ότι αυτή η οπτική αγνοεί παντελώς τις διεθνείς εξελίξεις που πυροδότησαν το ελληνικό φαινόμενο (κατάρρευση αμερικανικών τραπεζών και φούσκα στεγαστικών), είναι και λειτουργικά λανθασμένη. Ο καπιταλισμός, αν το καλοσκεφτούμε, είναι ένα σύστημα που βασίζεται στον καταναλωτισμό, στην πραγματοποίηση της εμπορικής συναλλαγής, στην συνεχή κυκλοφορία της αγοράς. Η ζήτηση πρέπει με κάθε τρόπο να τροφοδοτείται και οι εταιρίες συχνά, φτιάχνουν προϊόντα με τέτοια υλικά, ώστε να έχουν ημερομηνία λήξης προκειμένου να τα αντικαθιστούμε ή να τα επισκευάζουμε συχνά. Στα τεχνολογικά είδη, η εξέλιξη της τεχνολογίας χρησιμοποιείται έτσι ώστε να είναι must να αλλάζουμε κινητό κάθε χρόνο, και υπολογιστή κάθε δύο με τέσσερα χρόνια. Οι εταιρίες παραγωγής λογισμικού «βαραίνουν» τα προγράμματα τους επίτηδες (κυρίως τα παιχνίδια), ή τα κάνουν ασύμβατα με τα παλιότερα μοντέλα συσκευών προκειμένου να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη κατανάλωση κλπ. Τα παραπάνω δεν είναι θεωρίες συνωμοσίας, υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις που έχουν αποκαλυφθεί και οι οποίες αποτελούν μεθόδους δημιουργίας τεχνητής ζήτησης.

«Και να στο βήμα ανεβαίνει ο Λένιν» – 99 χρόνια μετά



lenin

Αλλοι δρόμοι, ίδιος προορισμός


Μεγάλη προβολή δόθηκε στις δηλώσεις που έκανε την περασμένη Παρασκευή, στη Βουλή, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Χουλιαράκης, σχετικά με την πορεία της οικονομίας. Θυμίζουμε ότι ο Γ. Χουλιαράκης είπε, ανάμεσα σε άλλα, ότι «η απομείωση του χρέους δεν αποτελεί πανάκεια», αλλά «απαιτείται επίσης η αντιμετώπιση των χρόνιων παθογενειών της ελληνικής οικονομίας», ότι υπάρχουν «ενδογενείς μεταβλητές για τη βιωσιμότητα του χρέους», όπως «ο ρυθμός μεγέθυνσης της οικονομίας», που προϋποθέτει «αντιμετώπιση των παθογενειών». 
 
Η τοποθέτηση αυτή παρουσιάστηκε ως «αποκλίνουσα» από την κεντρική γραμμή της κυβέρνησης για το χρέος, πολύ περισσότερο που την ίδια μέρα ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας δήλωνε ότι το χρέος δεν μπορεί να περιμένει και ότι χρειάζεται άμεσα εξειδίκευση των μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων, ως προϋπόθεση για την ανάκαμψη. 
 
Σίγουρα ανάμεσα στις δύο διατυπώσεις υπάρχουν αποχρώσεις. Η ουσία όμως παραμένει ίδια για το λαό. 
 
Σύμφωνα με τον Γ. Χουλιαράκη, η απομείωση του χρέους δεν είναι πανάκεια, αλλά οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις είναι αδιαπραγμάτευτες, ως προϋπόθεση για ανάκαμψη και για αύξηση του ΑΕΠ, που με τη σειρά τους θα βοηθήσουν στην καλύτερη εξυπηρέτηση του χρέους και θα μειώσουν το λόγο χρέος προς ΑΕΠ. 
 
Αλλά, σύμφωνα και με τον Γ. Στουρνάρα, για να γίνει άμεσα η διευθέτηση του χρέους, οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις πρέπει να εφαρμοστούν πλήρως. Επομένως, από άλλους (παράλληλους) δρόμους, οδηγούν το λαό στο ίδιο αποτέλεσμα.