Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Δημοψηφισματική ήττα Πάχτα στον Δήμο Αριστοτέλη

Aπό omniatv μέσω antigoldgr

Με ποσοστό 51,13% και 8.031 ψήφους εξελέγη δήμαρχος Αριστοτέλη ο Γιάννης Μίχος που υποστηρίχθηκε από τις δυνάμεις του αντιμεταλλευτικού κινήματος, έναντι 46,95% και 7.374 ψήφων του Χρήστου Πάχτα, από τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών της 18ης Μαΐου.
Παρά το ότι ο Γ. Μίχος υποστήριξε προεκλογικά πως «οι δημοτικές εκλογές δεν αποτελούν δημοψήφισμα για τα μεταλλεία», ο Χρ. Πάχτας είχε ήδη δώσει σαφή χαρακτήρα στην συγκεκριμένη ψηφοφορία υποστηρίζοντας ότι αν δεν επανεκλεγεί, «θα καούν χωριά».
Ο Γ. Μίχος είχε αναδειχθεί υποψήφιος για τις δημοτικές εκλογές με την διαδικασία της εκλογής από τους δημότες, την οποία είχε προτείνει η Ενωτική Πρωτοβουλία Δήμου Αριστοτέλη και την υποστήριξε το αντιμεταλλευτικό κίνημα, δεχόμενος – μεταξύ άλλων – τα εξής σημεία:
να αποτρέψουμε την εγκατάσταση και λειτουργία της μεταλλείας και μεταλλουργίας χρυσού-χαλκού στις Σκουριές και τις άλλες θέσεις της περιοχής.
να διεκδικήσουμε ουσιαστικό έλεγχο για παρανομίες και περιβαλλοντική υποβάθμιση για όσο διάστημα συνεχίζει η μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή.
να επιτύχουμε τον αποχαρακτηρισμό της ΒΑ Χαλκιδικής ως «Μεταλλευτικής» και την σταδιακή της αποκατάσταση.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Χρ. Πάχτας, ορκισμένος υπέρμαχος της διατήρησης και επέκτασης της μεταλλευτικής δραστηριότητας, συγκέντρωσε υψηλό ποσοστό μόνο στην δημοτική ενότητα Αρναίας, ενώ το χαμηλότερο ποσοστό πήρε στην δημοτική ενότητα Σταγείρων-Ακάνθου.
b2ap3_thumbnail_img8.pngb2ap3_thumbnail_img9.pngb2ap3_thumbnail_img10.png
Διάφορα μέσα που δέχονται διαφήμιση από την Ελληνικός Χρυσός, όπως το πόρταλ «iefimerida», έσπευσαν να δημιουργήσουν εντυπώσεις το βράδυ της Κυριακής. Το iefimerida δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Εσπασε ρεκόρ ο Πάχτας – 66,8% συγκέντρωσε στο α” γύρο» το οποίο και κατέβασε αργότερα αντί να αναρτήσει διόρθωση ή να ζητήσει συγγνώμη για την παραπληροφόρηση.



Ο Πάχτας, δήμαρχος Αριστοτέλη με ...68 % ! (ηχητικό)

Το Μάη θα 'μαστε καλά

Η παραπάνω ατάκα ανήκει στον άγγελο αναστασιάδη, που με τη βοήθεια του θεού και της παναγίας φαίνεται πως συμφώνησε να αναλάβει για τέταρτη φορά, αν δεν χάνω το μέτρημα, τον παοκ –χαράς ευαγγέλια για τον ρα και λοιπά αγγελόσκυλα. Την ίδια στιγμή: οι παοκτσήδες έκαναν συλλαλητήριο στην καμάρα για τα χρέη και το προπονητικό κέντρο της ομάδας τους· οι αρειανοί γκρίνιαζαν, γιατί δεν τους συνάντησε ο σαμαράς· οι παναθηναϊκοί έστειλαν στο δημοτικό συμβούλιο το παν.κι.· και οι ολυμπιακοί έβγαζαν πρώτο τον (α)μώραλη, που στο δεύτερο γύρο έχει απέναντι το μιχαλολιάκο των ρέιντζερς και τον κενταύρων, σε μια σχεδόν ενδομαφιόζικη κι ενδοχουντική αντιπαράθεση, όπως στις συμμορίες της νέας υόρκης· ενώ τα ξαδελφάκια τους στο βόλο έδωσαν ακόμα μεγαλύτερη διαφορά στον αχιλλέα μπέο του ολυμπιακού βόλου. Ο ολυμπιακός δηλ να κερδάει κι όλοι οι άλλοι…

Κι εσύ έψαχνες να βρεις ένα στήριγμα εκτός χώρας, στους παίκτες της μπεσίκτας και τοφόρο τιμής τους για τους νεκρούς ανθρακωρύχους στην πατρίδα τους, για να επιβεβαιώσεις τον χαμένο λαϊκό χαρακτήρα του αθλητισμού και τους πολύ δυνατούς συμβολισμούς που μπορεί να προσφέρει. Και εμείς σφε, με ποιον είμαστε σε βόλο και πειραιά στο δεύτερο γύρο; Ψηφίζουμε νίκη βόλου σε πρώτο και δεύτερο γύρο. Αλλά ο τρίτος με τα πλέι οφ είναι ο τελικός. Αν κι εμείς βλέπουμε κάθε αγώνα σαν τελικό, που συνδέεται με τη στρατηγική μας πρόταση.

Το φαινομενικά παράδοξο της υπόθεσης είναι πως ενώ ο βλαδίμηρος είχε μιλήσει για την αστική δημοκρατία ως το ιδανικό, το πιο ασφαλές σύστημα για την αστική τάξη και την εξουσία της, που την ασκεί έμμεσα, δια αντιπροσώπων, τα δεδομένα εσχάτως ανατρέπονται. Προκειμένου να συγκρατήσουν οι αστοί την «πολιτική κρίση» του συστήματος (ως απόρροια της οικονομικής), επαναφέρουν στο προσκήνιο τη φασιστική εφεδρεία ή βάζουν μπροστά προβεβλημένα στελέχη τους να αναλάβουν, χωρίς άλλη διαμεσολάβηση. Κι εδώ φαίνεται η χρεοκοπία ενός «πολιτικού λόγου» που στοχοποιεί τις ανίκανες ηγεσίες και την κακή διαχείριση, αφήνοντας στο περιθώριο την ταξική-κοινωνική ανάλυση και τον πυρήνα της εκμετάλλευσης. Μια μεγάλη αγανακτισμένη μερίδα κόσμου δείχνει πρόθυμη να κρεμάσεις τους τρακόσιους στο γουδί, θεωρεί όμως ευεργέτες κι επενδυτές τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους επικεφαλής μονοπωλιακών ομίλων.

Αυτό φάνηκε εν μέρει και στην περίπτωση του δημοψηφίσματος για το νερό, που απασχόλησε χτες τη συμβασιλεύουσα και το απαγόρευσε τυπικά η κυβέρνηση αλλά το αγκάλιασαν οι τοπικές δημοτικές αρχές, φτιάχνοντας ένα ωραίο τεχνητό δίλημμα, χωρίς ουσία. Γιατί το ζήτημα δεν είναι προφανώς να επιλέξουμε μεταξύ μιας ιδιωτικής εταιρίας ή μιας δημόσιας, που θα λειτουργεί στο υπάρχουν πλαίσιο με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια κέρδους. Εξάλλου το χαρακτηριστικό γνώρισμα του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού (κμκ) είναι η σύμφυση κράτους και μονοπωλίων, όχι ο διαχωρισμός τους. Κι αυτή είναι κι η σύγχρονη τάση-μοντέλο «ανάπτυξης», με τα σδιτ και την από κοινού διαχείριση ενός οργανισμού, ώστε να παραμείνουν στο κράτος και να μην επιβαρύνουν τους ιδιώτες, αλλά τους φορολογούμενους, μια σειρά μη κερδοφόροι τομείς, όπως πχ η συντήρηση του δικτύου.

Έρχονται στο καπάκι και τα αποτελέσματα σε δήμο και περιφέρεια, η πρωτιά του.. πετυχημένου επιχειρηματία μπουτάρη κι ο δεύτερος γύρος με δυο πατενταρισμένους δεξιούς που ετοιμάζονται να διαλύσουν, μεταξύ άλλων, την κυριακάτικη αργία, και καταλαβαίνεις πως ζεις σε μια από τις χειρότερες, τις πιο αντιδραστικές ελληνικές γωνιές.

Συντριπτικό "Όχι" στην ιδιωτικοποίηση του νερού

"Όχι", δηλαδή κατά της ιδιωτικοποίησης, δήλωσαν οι 12.613 (ποσοστό 98,03%)

Απο vote4water