Τι κατάλαβαν τρολ και εργατοπατέρες από τον αγώνα των διανομέων της Ε-FOOD

 

27-09-2021

Και το Liberal; Και ο Βαξεβάνης; Και ο Καραγεωργόπουλος της ΓΣΕΕ; Όλοι τρέχουν να φέρουν τον αγώνα στα δικά τους μέτρα πριν να τους φέρει εκείνος στα δικά του.

Κατιούσα

Ο αγώνας των διανομέων της E-Food νίκησε. Και αυτή η νίκη δεν ήταν μόνο δική τους αλλά νίκη της τάξης μας, που έδειξε τη δύναμή της και πώς μπορεί να πετυχαίνει μικρές νίκες.

Αυτό είναι το πολύτιμο δίδαγμα του αγώνα των διανομέων και αυτό είναι το βασικό που θέλουν να κρύψουν οι αστικές δυνάμεις κάθε απόχρωσης. Ας δούμε ένα μικρό απάνθισμα από μερικές χαρακτηριστικές αντιδράσεις.

Το Liberal ως λίκνο φιλελευθερισμού ανέλαβε να μας δώσει τον ορισμό του αυθεντικού, του αληθινού καπιταλισμού, που δεν έχει σχέση με τις… εργασιακές ακρότητες της Efood. Έτσι από το επιχείρημα ότι η πρακτική της Efood δεν έχει καμία σχέση με τον νόμο Χατζηδάκη, φτάσαμε στο ότι δεν έχει άμεση σχέση και με τον καπιταλισμό.

Ανάσα ελευθερίας, νεανικού ενθουσιασμού και ελπίδας για τις μάχες που έρχονται

 

 

Μία απέραντη κόκκινη γιορτή, μια νεανική κοσμοπλημμύρα, που έσπασε κάθε ρεκόρ συμμετοχής, με αμέτρητες εικόνες αισιοδοξίας και δύναμης για τη συνέχεια. Βαθιά ανάσα ελευθερίας, ελπίδας και νεανικού ενθουσιασμού, παρακαταθήκη και ισχυρά θεμέλια για αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ. Τέτοιες συγκλονιστικές εικόνες μαζικής λαϊκής συμμετοχής αφήνει το 47ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή”.

Ποιος θα περίμενε ότι ακόμα και ολόκληρο το πάρκο Τρίτση θα έμοιαζε μικρό μπροστά σε αυτό το μεγαλειώδες πλήθος που φώναξε έτοιμο να ζήσει, να τολμήσει, να προχωρήσει εμπρός! Μετά από έναν δύσκολο 1,5 χρόνο, με μεγάλη πίεση στην εργατική τάξη, τα λαϊκά νοικοκυριά, κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες, η ανάγκη της νέας γενιάς να “ξεσπάσει”, να ψυχαγωγηθεί και να διασκεδάσει βρήκε πρωτοφανέρωτη έκφραση στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Μία όαση πολιτισμού και δημιουργίας μέσα στην έρημο της καπιταλιστικής σήψης.

Γράμμα στο πρόστυχο σύστημα

 

Τα μικρομάγαζα των αυτοαπασχολούμενων και οι μικρές επιχειρήσεις με δυο - τρεις εργαζόμενους πρέπει να συγχωνευτούν, είπε ο υπουργός! Οι σχολές και τα τμήματα που έμειναν άδεια από την ελάχιστη βάση εισαγωγής πρέπει να συγχωνευτούν, είπε η υπουργός!

Κι ο κολοσσός του ντελίβερι που χλαπάκιασε στην πανδημία τον άμπακο από κέρδη, θέλει λέει να κάνει συνεργάτες - επιχειρηματίες - συνεταίρους του (εδώ δε γελάνε, οργίζονται) πάνω από εκατό ξεζουμισμένους ταχυμεταφορείς που στύφτηκαν όπως κι εκατομμύρια «καθημερινοί» άνθρωποι.

Σ' αυτό το υπέροχο αναπτυξιακό φόντο, όπου ο Γαργαντούας της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου καταπίνει αμάσητα και τα κόκαλα των εργαζομένων, η παιδεία, η εκπαίδευση και γενικότερα η μόρφωση πρέπει να μείνουν προνόμιο όσο γίνεται λιγότερων, ώστε να μην προκόβουν και να μην ανοίγουν μυαλά που θέλουν να αντισταθούν στην καλοπουλημένη αστική βολική παραδοχή, «όπου φτωχός κι η μοίρα του».

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ Καλούμε όλο τον λαό σε συστράτευση ενάντια στον νέο γύρο ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ

 

Μόνο ο λαός μπορεί να αντιπαλέψει τη νέα επίθεση και όχι όσοι υλοποίησαν την πολιτική απελευθέρωσης

 

 

«Μόνο ο λαός μπορεί να αντιπαλέψει τη νέα αυτή επίθεση», τονίζει σε δήλωσή του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας και καλεί όλο τον λαό σε συστράτευση ενάντια στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. 

Αναλυτικά:

«Καλούμε τους εργαζόμενους, όλο τον λαό σε συστράτευση ενάντια στον νέο γύρο ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, στον οποίο προχωρά η κυβέρνηση της ΝΔ και τον οποίο θα πληρώσουν ακριβά τόσο οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες με νέες αυξήσεις στο ρεύμα, όσο και οι εργαζόμενοι στον κλάδο της Ενέργειας. Μόνο ο λαός μπορεί να αντιπαλέψει τη νέα αυτή επίθεση και όχι όλοι όσοι υιοθέτησαν και υλοποίησαν βήμα-βήμα την πολιτική απελευθέρωσης της Ενέργειας της ΕΕ που οδήγησε στη νέα αυτή εξέλιξη, ενώ τώρα εμφανίζονται δήθεν αθώοι του εγκλήματος.

ΔΕΗ: Από την ιστορική αναγκαιότητα της ανάπτυξης στη φιλελεύθερη αντεπανάσταση και την ιδιωτικοποίηση

Του Νίκου Αστρουλάκη - Από το energypress.gr

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Οικονομια Πολιτικη 27 Σεπτεμβρίου 2021

 

 

Του Νίκου Αστρουλάκη*

Εισαγωγή

Δεν συναντάμε συχνά αναλύσεις που να θέτουν σε αμφισβήτηση τον κεντρικό πυρήνα του κυριάρχου φιλελεύθερου επιχειρήματος των ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων επιχειρήσεων, επιχείρημα που εδράζεται στις έννοιες της «εξυγίανσης» και της «αποτελεσματικότητας». Πότε, όμως, ενισχύεται η προβολή της εικόνας των δημοσίων επιχειρήσεων ως ζημιογόνων; Είναι, άραγε, η εξυγίανση και η αποτελεσματικότατα εφικτές μέσω της ιδιωτικοποίησης σε αντίθεση με το υπό δημόσιο έλεγχο ιδιοκτησιακό καθεστώς; Γιατί, λοιπόν, αγαθά απαραίτητα για την οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητα οφείλουν να βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο παραγωγής, παροχής και τιμολόγησης; Γιατί συγκεκριμένα αγαθά, όπως η ενέργεια, να θεωρούνται ως κοινωνικά αναγκαία; Μπορεί, πράγματι, ο μηχανισμός της αγοράς να ρυθμίσει αποτελεσματικά και κοινωνικά δίκαια την παραγωγή και τη διανομή τέτοιων αγαθών; Υπάρχει, εν τέλει, ιδεολογική και ταξική μεροληψία στη συζήτηση για τον ιδιωτικό ή τον δημόσιο έλεγχο των κοινωνικών αναγκαίων αγαθών και των επιχειρήσεων που τα παράγουν;