Αφού τον ΣΥΡΙΖΑ τον κατηγορούν οι εχθροί του πάει να πει ότι κάνει καλά τη δουλειά του!

«Αφού τον ΣΥΡΙΖΑ τον κατηγορούν οι εχθροί του πάει να πει ότι κάνει καλά τη δουλειά του»!

Αυτό πάνω κάτω είπαν από το βήμα της Βουλής ορισμένοι Συριζαίοι βουλευτές πριν λίγο καιρό προσπαθώντας να εκτοξεύσουν την γελοιότητα σε ακόμα πιο μακρινό γαλαξία. Και ποιους υπονόησαν μιλώντας για τους εχθρούς τους χωρίς να λένε ονόματα αλλά δείχνοντας με τα χέρια;! Τη Νέα Δημοκρατία, τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ! Με τη Νέα Δημοκρατία ψήφισαν μαζί το τρίτο μνημόνιο κάνοντας το πολιτικό πραξικόπημα του 2015 και ανατρέποντας τις απανωτές και με μεγάλη πλειοψηφία ετυμηγορίες του Ελληνικού λαού! Παρέα με τη Χρυσή Αυγή προσπαθούν να κάμψουν το φρόνημα των απεργών ναυτεργατών και να εξυπηρετήσουν τα αφεντικά, αυτοί με τα κρατικά ρόπαλα και οι Χρυσαυγίτες με τα παρακρατικά ρόπαλα! Με τη Χρυσή Αυγή επίσης ανδρώθηκαν μαζί σ’ εκείνες τις περίφημες πλατείες, στις οποίες σηκώθηκε η πέτρα και το μάρμαρο, όχι για να πεταχτούν εναντίον αυτών που έπιναν το αίμα του Ελληνικού λαού και τους οποίους αριστεροί και χρυσαυγίτες τους έλεγαν «δοσίλογους» και «προδότες», αλλά για να πεταχτούν εναντίον των αγωνιστών, εναντίον των κομμουνιστών! Άρα ο μόνος που μένει ως εχθρός από αυτούς που υπονόησαν οι Συριζαίοι είναι το ΚΚΕ. Και όσον αφορά το ΚΚΕ έχουν δίκιο οι Συριζαίοι. Αφού το ΚΚΕ τους κάνει σκληρή κριτική και αντιπαλεύει την πολιτική τους είναι σίγουρο ότι οι Συριζαίοι κάνουν καλά τη βρωμοδουλειά για λογαριασμό της άρχουσας τάξης. Αν αφαιρέσει λοιπόν κανείς από το υπονοούμενο την εχθρότητα της δεξιάς και της ακροδεξιάς στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τα άλλα οι Συριζαίοι έχουν δίκιο.

Ο μόνος λόγος να τους εχθρεύονται οι δεξιοί είναι γιατί οι Συριζαίοι τους έχουν πάρει την πολιτική και το ψωμί και ο μόνος λόγος να τους μισούν οι ακροδεξιοί είναι γιατί οι Συριζαίοι καταφέρνουν και υλοποιούν αυτά που σε οποιοιδήποτε άλλη περίπτωση θα μπορούσαν να υλοποιηθούν μόνο με τα τανκς!

Σ. Σηρούς

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΛΑΓΚΑΔΑ - ΕΔΥΕΘ Αντιιμπεριαλιστική - Αντιπολεμική εκδήλωση στο Λαγκαδά (VIDEO - ΦΩΤΟ)

Με το σύνθημα «ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών» και πορεία στους δρόμους του Λαγκαδά ολοκληρώθηκε η αντιιμπεριαλιστική - αντιπολεμική εκδήλωση που διοργάνωσε σήμερα Κυριακή 3 Ιούνη η Επιτροπή Ειρήνης Λαγκαδά και την Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης.

Οι φίλοι και τα μέλη της ΕΔΥΕΘ έφτασαν στο Λαγκαδά με αυτοκινητοπομπή, που ξεκίνησε το πρωί μπροστά από το Στρατόπεδο «Παύλου Μελά» στη Θεσσαλονίκη.
Κορυφώνοντας τις εκδηλώσεις της ΕΔΥΕΘ δράσεις ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους πολέμους του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, διαμαρτυρήθηκαν για τη χρήση του Πεδίου Βολής Ασκού - Προφήτη ως πεδίου άσκησης του ΝΑΤΟ με όλες τις αρνητικές συνέπειες που έχει αυτό για το λαό της περιοχής.

Θυμίζουμε ότι η μακρόχρονη χρήση του Πεδίου Βολής Ασκού - Προφήτη έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην καθημερινή ζωή και την υγεία των κατοίκων της περιοχής.

Η ΕΔΥΕΘ υποστηρίζοντας το δίκαιο και χρόνιο αίτημα των κατοίκων της περιοχής για απομάκρυνση του πεδίου βολής. απαιτεί άμεσα να κλείσει και για τους ΝΑΤΟικούς δολοφόνους, που ασκούνται εκεί.

Η σημερινή εκδήλωση γίνεται και για να διαμαρτυρηθούμε για τη χρήση του Πεδίου Βολής Ασκού - Προφήτη ως πεδίο άσκησης του ΝΑΤΟ με όλες τις αρνητικές συνέπειες που έχει αυτό για το λαό της περιοχής.

Τι έλεγε η 21χρονη Παλαιστίνια νοσηλεύτρια, λίγες μέρες πριν δολοφονηθεί (Video)

03-06-2018

Η ίδια έλεγε πως είναι πιο θαρραλέα από κάθε άνδρα και θα έσπαγε την προκατάληψη της κοινωνίας προς τις γυναίκες που μάχονται. Το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ τη δολοφόνησε, μόλις στα 20 χρόνια της, και την έκανε αθάνατο σύμβολο του αγώνα των Παλαιστίνων για ελευθερία και επιβίωση.

Κατιούσα
 

Η Ραζάν Αλ Ναζιάρ, η 21χρονη εθελόντρια νοσηλεύτρια από την Παλαιστίνη που εκτέλεσε προχτές εν ψυχρώ ο Ισραηλινός στρατός ενώ προσπαθούσε να βοηθήσει ένα συμπατριώτη της διαδηλωτή, έγινε σύμβολο του αγώνα του λαού της με την αυταπάρνηση και τη θυσία της. Οι New York Times έφεραν στη δημοσιότητα ένα βίντεο στο οποίο καταγράφονται οι τελευταίες πιθανότατα δημόσιες δηλώσεις της Ραζάν.

Το σύντομο καλοκαίρι της εργοδοσίας

Βαγγέλης Ζέρβας3 Ιουνίου 20180

 

Όσο πλησιάζουμε προς την υποτιθέμενη “έξοδο” από το μνημόνιο, τόσο πληθαίνουν τα αντεργατικά χτυπήματα σε όλα τα επίπεδα. Η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα μαζί με τους κρατικούς θεσμούς,διοικητικούς και κατασταλτικούς, έχουν επιδοθεί σε κυνήγι των εργατικών δικαιωμάτων στον ιδιωτικό τομέα σε μια προσπάθεια να αξιοποιήσουν την δήθεν “έξοδο” από τα μνημόνια,,ακριβώς όπως έκαναν και με την “είσοδο”.

Ο ΣΥΡΙΖΑ η ΝΔ και τα αστικά κόμματα κρατάνε την μπαγκέτα σε αυτήν την μαύρη ορχήστρα και με κάλπικες αντιπαραθέσεις επιβεβαιώνουν την συμφωνία σε όλα τα αντεργατικά μέτρα (που έχουν ψηφίσει). Και τσακώνονται για το ποιός θα τα εφαρμόσει καλύτερα. Η παρουσία τους στην πρόσφατη συνέλευση του ΣΕΒ είναι αποκαλύπτικη. Άγρυπνοι φρουροί αυτού του πλαισίου είναι οι κρατικοί θεσμοί που είναι πάντα εκεί για να καταστείλουν και να παραμορφώσουν κάθε εργατική διεκδίκηση που θα τολμήσει να βγεί μπροστά. Απεργίες που βγαίνουν μόνιμα παράνομες, φιέστες “κοινωνικού εταιρισμού” μαζί με τους εργοδότες, εργατοπατέρες που εξαφανίζονται όταν χτυπιέται το δικαίωμα στην απεργία και εμφανίζονται μετά για να την ευτελίσουν, ΜΜΕ που θάβουν ή συκοφαντούν κάθε εργατική κινητοποιήση και στην θέση της βάζουν την πατριδοκαπηλία, την αποβλάκωση και την παραπληροφόρηση.

Ρούμελη: Στα βήματα των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας

Ενα τετραήμερο οδοιπορικό για μια πρώτη αναγνώριση του χώρου, με στόχο την καταγραφή και ανάδειξη τοποθεσιών και δρομολογίων

Στο χάρτη αποτυπώνονται τα 650 χιλιόμετρα των τεσσάρων βασικών διαδρομών

Διαβάζουμε: «Η 2η Μεραρχία του Διαμαντή, με την 144η Ταξιαρχία μας, βαδίζει προς Γραμμένη Οξυά, το βουνό που προσφέρεται για εξαίρετη τακτική χρήση. Με τα δάση του, τα ομαλά του πρανή και τη θέση να δεσπόζει στην κοιλάδα του Σπερχειού, θα γίνει η βάση εξόρμησης για το πέρασμα της δημοσιάς Λαμίας - Καρπενησίου, όπου θα σπάσει ο κλοιός της "Χαραυγής" και θα δημιουργηθούν συνθήκες για να περάσουμε στο χώρο των Αγράφων. Είναι ωραίοι χώροι ελιγμού. Οι αποστάσεις όμως που πρέπει να διανυθούν και στο χάρτη ακόμα φοβίζουν (...) χρέος μας βαρύ κι αποφασιστικό είναι να νικήσουμε την απόσταση (...) Οι γκρεμοί, τα φαράγγια, τα συμπλέγματα των βράχων και οι μυθικές αποστάσεις. Δερμάτι - Καστανιά, ώρες τρεις. Καστανιά - Πρόδρομος, ώρες τρεις. Πρόδρομος - Ρωσκά, ώρες δύο. Ρωσκά - Καστανούλα, ώρες δύο. Καστανούλα - Τσικλίτσα, ώρες δύο. Τσικλίτσα - Δομνίστα, ώρα μία. Δομνίστα - Σαράνταινα, ώρες τέσσερις. Περίπου πρέπει να βαδίσουμε πάνω από δεκαπέντε ώρες. Και καβαλάρης θα κουραζόταν».

 Η απόφαση πάρθηκε: «Σ' αυτά τα μονοπάτια θα βαδίσουμε». Σε πρώτη φάση να πάμε να δούμε το χώρο, να εξοικειωθούμε με τις ονομασίες, τους όγκους των βουνών, να βραχούμε στα ρέματα και τα ποτάμια, να βρούμε τα περάσματα και τα λημέρια. Ολες οι πρώτες πληροφορίες από την περιοχή αποτρεπτικές: «Δεν περνάει», «είναι κομμένος ο δρόμος», «έχει χαθεί το μονοπάτι», «τι είναι αυτός ο "Κούκος" που λέτε;». Μα η απόφαση έχει παρθεί. Κάθε τόπος όπου έζησαν και έδρασαν οι μαχητές του ΔΣΕ θα επανασηματοδοτηθεί, θα αναδειχθεί, θα καθοριστούν τα τοπόσημα για τις επόμενες γενιές, να μπορούν να περπατάνε τα παιδιά μας στον τόπο γνωρίζοντας πού και πώς δόθηκε η κορυφαία ταξική μάχη στον αιώνα που πέρασε, η ένοπλη αναμέτρηση με την αστική τάξη, το κράτος της, τους συμμάχους της.

Η ψευδαίσθηση της λαϊκής κυριαρχίας

Υπάρχουν δύο (τουλάχιστον) προσεγγίσεις για την εκλογική διαδικασία. Η μία υποστηρίζει ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία (δυτικού τύπου) είναι το καλύτερο δυνατό πολίτευμα για την όσο το δυνατόν πιο πιστή έκφραση της λαϊκής βούλησης. Υπάρχει, ωστόσο, και η άλλη άποψη, η οποία συνοψίζεται στη γνωστή φράση: Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, θα ήταν παράνομες.

 
Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ιταλία είναι μια καλή ευκαιρία για να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε αυτήν τη δεύτερη προσέγγιση. Στην ειδησεογραφία οι εξελίξεις στην Ιταλία καταγράφονται, λίγο – πολύ, ως εξής: «Τον ασκό του Αιόλου άνοιξε ο Ιταλός Πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα με την άρνησή του να αποδεχτεί ως υπουργό Οικονομικών τον καθηγητή Πάολο Σαβόνα, προκαλώντας την κατάθεση της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης από τα κόμματα της πλειοψηφίας και την ανάθεσή της στον άνθρωπο του ΔΝΤ και των οίκων αξιολόγησης Κάρλο Κοταρέλι».
Αυτή η σωστή, σε γενικές γραμμές, περιγραφή της κατάστασης στην Ιταλία, ωστόσο, ξεκινά με μια λάθος διαπίστωση: τον ασκό του Αιόλου δεν τον άνοιξε ο σημερινός Πρόεδρος Ματαρέλα. Τον έχουν ανοίξει άλλοι – αν ποτέ υπήρξε ερμητικά κλειστός…

 
Η παρέμβαση του Ιταλού Προέδρου για να… διορθωθεί η λαϊκή βούληση που προσφάτως διατυπώθηκε μέσα από την εκλογική διαδικασία δεν είναι μια πρωτοφανής κίνηση.

Συμμέτοχοι

Ανεξάρτητα απ' το αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναδειχτεί «πρωτομάστορας», δεν είναι ωστόσο ο μόνος που με το μανδύα της «κοινωνικής πολιτικής» και της «φιλολαϊκότητας» επιχειρεί να δώσει νέα προνόμια στο κεφάλαιο και να φτιάξει μηχανισμούς ενσωμάτωσης για λογαριασμό του. Μια ματιά στα όσα είπε τις προάλλες ο πρόεδρος της ΝΔ στους βιομηχάνους, για την ανάγκη να κάνουν τους εργαζόμενους «συμμέτοχους στην επιτυχία» τους, που βασίζεται βέβαια πάνω στην ένταση της εκμετάλλευσης, μπορεί να πείσει για το αντίθετο. Τα παραδείγματα που έφερε είναι αποκαλυπτικά: «Για παράδειγμα, προσλάβετε εσείς νέους συνεργάτες και εγώ θα αναζητήσω τρόπους να τους πριμοδοτήσω. Κάντε εσείς συμμέτοχους τους εργαζόμενους στην επιτυχία σας με stock-options ή με άλλους τρόπους διανομής κερδών, τονώστε την εταιρική κοινωνική ευθύνη και εγώ θα είμαι ανοιχτός σε φοροαπαλλαγές για να τα πραγματοποιήσετε. Προσφέρετε εσείς ιδιωτικά ασφαλιστικά προγράμματα, ιδιωτική ασφάλεια υγείας ή κάρτες κίνησης στα μέσα μεταφοράς και εγώ συζητώ τα έξοδα αυτά να εκπίπτουν από την εφορία». Με γυμνό μάτι διακρίνει κανείς ότι - πέρα από τις διατυπώσεις - τίποτα το διαφορετικό δεν έχουν οι προτάσεις αυτές απ' όσα υλοποιεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κι αυτή μια επιβεβαίωση για τις «αβυσσαλέες» διαφορές που τάχα χωρίζουν τους δύο, όσο και για το πραγματικό περιεχόμενο των μέτρων διαχείρισης της φτώχειας, που στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν θα προσφέρουν ανακούφιση από την αντιλαϊκή λαίλαπα, αλλά λειτουργούν και ως «δούρειος ίππος» για το σάρωμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων, το πέρασμα αντιδραστικών αλλαγών προς όφελος του κεφαλαίου.