Πιο ζωντανός κι από εμάς τους ζωντανούς
Γράφει ο Σφυροδρέπανος // ΑτέχνωςΞέρουμε ότι η ιστορία διαλέγει κι αναδεικνύει εκείνα τα πρόσωπα που μπορούν να εκφράσουν την εποχή τους, το πνεύμα και τις αντικειμενικές τάσεις των καιρών τους. Ακόμα κι αν κάποια σπουδαία προσωπικότητα εξέλιπε από το ιστορικό προτσές, αυτό θα προχωρούσε στο επόμενο ηγετικό πρόσωπο, που θα αναπλήρωνε το κενό της. Αλλά αν η Οκτωβριανή επανάσταση ήταν μια “επανάσταση ενάντια στο Κεφάλαιο του Μαρξ”, όπως είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου ο Γκράμσι (γιατί ο αδύναμος κρίκος της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας έσπασε στην ημιφεουδαρχική Ρωσία και όχι σε μια ανεπτυγμένη χώρα της καπιταλιστικής Δύσης), τότε ο Λένιν θα μπορούσε να είναι ο επαναστάτης ενάντια στα όρια του ρόλου της προσωπικότητας στην ιστορία.
Γιατί κανείς δε θα μπορούσε να φανταστεί τον κόκκινο Οχτώβρη, χωρίς τον ιθύνοντα νου που το “σκηνοθέτησε” και πρωταγωνίστησε στην υλοποίησή του, χωρίς τις θέσεις του Απρίλη, τη θεωρία για τον Ιμπεριαλισμό και τον αδύναμο κρίκο, χωρίς το βασικό δίδαγμα για το τσάκισμα της αστικής κρατικής μηχανής στο Κράτος κι Επανάσταση. Κανείς δεν ξέρει πόσο διαφορετική θα ήταν η ροή των γεγονότων κι η επανάσταση, ή αν θα γινόταν αυτή η τελευταία χωρίς τη δική του καθοριστική συμβολή, τη διορατική ανάλυση των συνθηκών και της συγκεκριμένης κατάστασης. Ή από την ανάποδη, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο παγκόσμιος συσχετισμός και πόσα θα άλλαζαν αν υπήρχε ένας δεύτερος Λένιν, πχ στη Γερμανία της ίδιας περιόδου.
Ο Λένιν μπορεί να μην ήταν ο μεγαλύτερος θεωρητικός, κυρίως γιατί τον απορροφούσαν τα πρακτικά καθήκοντα κι επέλεγε να γράφει εκλαϊκευτικές μπροσούρες για το ρώσικο προλεταριάτο, καταληπτές και από τον τελευταίο ρώσο εργάτη. Δεν ήταν ο πιο μπαρουτοκαπνισμένος πολεμιστής, με φυσεκλίκια, στολή και μπερέ ή γούνινο σκούφο -οι σύντροφοί του άλλωστε τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά “γέρο”, ήδη πριν από τον καιρό της επανάστασης- ούτε ο πιο φλογερός ρήτορας, όπως διηγούνται κάποιοι σύγχρονοί του.
Ήταν όμως ο φόβος και τρόμος του σάπιου κόσμου της εκμετάλλευσης και των παράσιτων, που προσπαθούν ακόμα να ξορκίσουν το όνομά του, και συνεχίζουν να τον φοβούνται, ακόμα και μέσα στο μαυσωλείο του. Ο επαναστάτης που συνδύαζε με τον πιο ιδανικό τρόπο επαναστατική θεωρία και δράση, και το παράδειγμά του ακτινοβολεί ως τις μέρες μας, καθώς παραμένει ανυπέρβλητος, πιο ζωντανός και από εμάς τους ζωντανούς, όπως έλεγε και ένας στίχος του Μαγιακόφσκι για το θάνατό του, μια μέρα σαν σήμερα, πριν από 92 χρόνια.
