Οι
ίδιοι που αποθεώνουν τον Πομπέο και την αναβάθμιση της αμερικανικής
στρατιωτικής παρουσίας στην Ελλάδα, προσπαθούν να απαξιώσουν και να
συκοφαντήσουν τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική κινητοποίηση συνδικάτων και
φορέων το Σάββατο, παρουσιάζοντάς την περίπου ως «μάχη με τα αγάλματα». Η
μαζική πορεία πέρασε δίπλα από το άγαλμα του μακελάρη Τρούμαν, το οποίο
διαδηλωτές σε μια συμβολική κίνηση έλουσαν με κόκκινη μπογιά, σύμβολο
του αίματος με το οποίο έχει βαμμένα τα χέρια του ο αμερικανικός
ιμπεριαλισμός σε όλο τον κόσμο, αλλά και στην Ελλάδα. Θυμίζουμε ότι ο
33ος Πρόεδρος των ΗΠΑ βαρύνεται με τη ρίψη της ατομικής βόμβας τον
Αύγουστο του 1945, την αμερικανική επέμβαση ενάντια στον ΔΣΕ την περίοδο
1947 - 1949, την ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Κορέα το 1950. Διακήρυξε
επίσης το αντισοβιετικό «δόγμα Τρούμαν» και έβαλε κάτω από τις φτερούγες
των ΗΠΑ το μετεμφυλιακό καθεστώς των αντικομμουνιστικών διώξεων στη
χώρα μας.
Επομένως, το λαϊκό κίνημα έχει κάθε λόγο να εκφράζει απέχθεια
για το άγαλμα που βρωμίζει την Αθήνα. Ας μας πουν όμως αυτοί που μιλάνε
ειρωνικά για «γινάτι» απέναντι στο άγαλμα, γιατί τέτοια πρεμούρα να το
διασώσουν και να το περιφρουρήσουν από τη λαϊκή αγανάκτηση, όπως γινόταν
άλλωστε και επί ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί έστειλαν ξανά τα ΜΑΤ να το φυλάνε,
διατάσσοντας μάλιστα τις δυνάμεις καταστολής να επιτεθούν σε μια πορεία
με εκατοντάδες γυναικόπαιδα και να την πνίξουν στα δακρυγόνα, με το που
έπεσε η πρώτη μπογιά στο αίθριο μπροστά από το άγαλμα; Και γιατί τέτοιο
άγχος να ξεπλυθεί το άγαλμα από τα συνεργεία του δήμου, μέσα στα μαύρα
μεσάνυχτα; Μήπως περίμεναν το ξημέρωμα καμιά επιθεώρηση του αγάλματος
από τον Πάιατ και δεν τους κολλούσε ύπνος;