Να ποια είναι η Ευρώπη σας! 

Γράφει ο Νίκος Μόττας  απο Ατέχνως

«Η ΕΕ είναι το κοινό μας σπίτι».

Αλέξης Τσίπρας, Φλεβάρης 2015

Υπάρχει ζωή άραγε έξω απ” την Ευρωπαϊκή Ένωση; Προφανώς για τους διαδηλωτές που υπό το σλόγκαν «Μένουμε Ευρώπη» συγκεντρώθηκαν πριν λίγες μέρες στο Σύνταγμα η απάντηση είναι αρνητική. Γι” αυτούς η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη, κατά το γνωστό «ανήκομεν εις τη Δύσιν». Ποιά είναι όμως αυτή η Ευρώπη, αυτή η ΕΕ, το «κοινό μας σπίτι», στο οποίο, σύμφωνα με ορισμένους, η Ελλάδα οφείλει με νύχια και με δόντια να παραμείνει;
Εν έτει 2015, είναι λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ένωση:

• Των 120.000.000 ανθρώπων (25% του συνολικού πληθυσμού της) που ζουν κάτω απ” το όριο της φτώχειας.
• Των 30.000.000 ανέργων.
• Των 20.000.000 παιδιών που ζουν σε καθεστώς φτώχειας και εξαθλίωσης.
• Του 9,6% των ευρωπαίων πολιτών που στερούνται βασικά καθημερινά αγαθά.
• Των περισσότερων από 4.000.000 αστέγων που κοιμούνται στους δρόμους των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, την ίδια στιγμή που υπάρχουν περισσότερες από 11.000.000 απούλητες κατοικίες.
• Των 12.500.000 γερμανών πολιτών (δηλαδή πολιτών της οικονομικής «ατμομηχανής» της Ένωσης) που βρίσκονται στο όριο της φτώχειας. Ο αντίστοιχος αριθμός στη Γαλλία ξεπερνά τα 8.000.000 πολίτες.
• Των περισσότερων από 7.500.000 γερμανών που αμείβονται με μισθό 400 ευρώ μηνιαίως.
• Της ενεργό συμμετοχής, απο κοινού με το ΝΑΤΟ, σε φονικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις («ανθρωπιστικές» σύμφωνα με τα γεράκια της ΕΕ) σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία κλπ.

Είναι επίσης η Ελλάδα της ΕΕ, η «ευρωπαϊκή» Ελλάδα:

• των περισσότερων από 1.500.000 ανέργων ελλήνων.
• των μισθών και συντάξεων πείνας, των συσσιτίων και των χαρατσιών.
• των αστέγων, των αμέτρητων «λουκέτων» σε μικρομάγαζα και μικρές επιχειρήσεις.
• Της εργοδοτικής ασυδοσίας, των απολύσεων, των περισσότερων από 60 προκλητικών φοροαπαλλαγών για τους εφοπλιστές (Νόμος 27/1975).

Είναι επίσης στην «Ελλάδα της Ευρώπης», της ΕΟΚ και αργότερα της ΕΕ, στην οποία θα τρώγαμε με «χρυσά κουτάλια», όπου συνέβη το εξής:

• Σε περίοδο 17 χρόνων (1990-2007) τα κέρδη των ιδιωτικών επιχειρήσεων αυξήθηκαν κατά 28 φορές. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έφταναν τα 575 εκατομμύρια ευρώ και το 2007 είχαν αγγίξει τα 16 δισεκατομμύρια ευρώ (Πηγή: ICAP).

• Κατά την ίδια περίοδο (1990-2007), την ώρα που τα κέρδη των μονοπωλίων μεγεθύνονταν με γοργούς ρυθμούς, οι εργαζόμενοι είδαν αύξηση των κατώτατου μισθού κατά…1%. Δηλαδή στα επίπεδα της δεκαετίας του 1980. Σε μια δεκαπενταετία (1984-1997, κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και πάλι ΠΑΣΟΚ) η μείωση των πραγματικών αποδοχών του εργαζόμενου λαού άγγιξε το 17,3%, παρά τις σύντομες περιόδους ονομαστικών αυξήσεων της αγοραστικής δύναμης των μισθών.
• Κατά την περίοδο της κρίσης οι 500 μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις είδαν αύξηση των κερδών τους! Το 2011 είχαν κέρδη 25 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα σε σχέση με το 2010 (18,2% αύξηση).