Τα τελευταία γράμματα του στελέχους του ΚΚΕ και ποδοσφαιριστή του Παναιτωλικού, Πάνου Αλεξιά, πριν από την εκτέλεσή του το 1949
Διαβάζοντας τα υλικά που συνεχίζουν να φτάνουν ως προσφορά στο Αρχείο του ΚΚΕ και παρουσιάζονται στην ιστοσελίδα http://arxeio.kke.gr/, ξεχωρίσαμε και παρουσιάζουμε σήμερα μια τέτοια «μικρή σελίδα». Είναι δυο γράμματα που στάλθηκαν από έναν 24χρονο κομμουνιστή λίγο πριν από την εκτέλεσή του.
«Ζητώ να συνεχίσουν τον αγώνα που άφησα μεσοστρατής»
«Σεβαστοί μου γονείς
ίσως και χωρίς αμφιβολία ύστερα από λίγες ώρες θα βρίσκομαι μπροστά στο απόσπασμα.
Και μια και φέρνω από σας υποχρεώσεις τόσες όσες όχι τ' άλλα τα παιδιά σας, είμαι υποχρεωμένος προτού πέσω να σας πω την καρδιά μου.
Στον αγώνα, που μπήκα, μπήκα χωρίς να ξέρω πού πηγαίνω. Ομως τον καιρό που κρατούσα το ντουφέκι πείστικα ότι ο αγώνας είναι τίμιος και γι' αυτόν πεθαίνω.
Κάνοντας απολογισμό της όλης ζωής που έζησα βλέπω ότι κανέναν δεν πείραξα και ότι κανένα κακό δεν έκανα. Γι' αυτό κι αν ζούσα τον ίδιο δρόμο θ' ακολουθούσα. Δεν θέλω να λυπηθείτε για τον άδικο σκοτομό μου. Στα δε πολυαγαπημένα μου αδέρφια πέστε τους ότι δεν ατίμασα ούτε το Αλεξέικο ούτε το Αγγελοπλέικο όνομα. Επεσα σαν άνδρας και σαν Ελληνας. Ζητώ από αυτούς να συνεχίσουν τον αγώνα που εγώ άφησα μεσοστρατής.
Ζήτω το ΚΚΕ
Σας φιλώ για τελευταία φορά
Πάνος».