Lenin: Για την επαναστατική τακτική και την επανάσταση ως τέχνη

 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο μαρξισμός-λενινισμός όχι μόνο θεμελιώνει θεωρητικά την ιστορική αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης, αλλά και τις νομοτέλειες της επαναστατικής πάλης.

Η επαναστατική κατάληψη της πολιτικής εξουσίας και η εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου είναι η βασική νομοτέλεια της σοσιαλιστικής επανάστασης1, χωρίς την οποία είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί το πέρασμα από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό.

Γι’ αυτό ο Λένιν τόνιζε ότι: «Το πέρασμα της κρατικής εξουσίας από τα χέρια μιας τάξης στα χέρια της άλλης είναι το πρώτο, το κύριο, το βασικό γνώρισμα της επανάστασης, τόσο με την αυστηρά επιστημονική όσο και με την πρακτικά πολιτική σημασία αυτής της έννοιας»2.

Ο σωστός προσδιορισμός του χαρακτήρα της επανάστασης είναι καθοριστικό ζήτημα, όμως δεν είναι αρκετό για να μπορεί το Κόμμα να έχει πραγματικά επαναστατική δράση. Οι μάζες της εργατικής τάξης προσελκύονται στην επαναστατική δράση, στην πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, μόνο στο βαθμό που πείθονται από την ίδια τους την πείρα γι’ αυτή την αναγκαιότητα.

Η κατάκτηση αυτής της πείρας είναι μια σύνθετη διαδικασία που αφορά την επίδραση αντικειμενικών εξελίξεων (επίδραση στη συνείδηση της εργατικής τάξης των εξελίξεων στην καπιταλιστική οικονομία αλλά και στο εποικοδόμημα) αλλά και της παρέμβασης του υποκειμενικού παράγοντα, με στόχο την αποκάλυψη της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και την οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.

Οι φραγκάτοι ΚΚΕδες του εξωτερικού και ο Οδυσσέας

31-05-2019

Η αμορφωσιά, ο αντικομμουνισμός και ο πανικός μπροστά στο υψηλό ποσοστό του ΚΚΕ μεταξύ των Ελλήνων ψηφοφόρων του εξωτερικού στις ευρωεκλογές δεν κρύβονται, αλλά τουλάχιστον βγάζουν γέλιο. 

Κατιούσα

 

Τα υψηλά ποσοστά του ΚΚΕ στους ψηφοφόρους του εξωτερικού, άνω του 14%, που το κατατάσσουν τρίτη δύναμη με διαφορά από τον τέταρτο, φαίνεται πως κάθισαν άσχημα σε κάποιους. Και φροντίζουν να το δείχνουν στα ΜΚΔ, μαζί με τη χαμηλή εγκυκλοπαιδική τους μόρφωση – τουλάχιστον, για να μην κάνουμε εικασίες για τον αριθμό ψηφίων του IQ τους – και την αλλεργία τους για τους κομμουνιστές.

Μα πώς είναι δυνατόν οι κάτοικοι των χωρών του εξωτερικού, που κατά κανόνα παίρνουν υψηλότερους μισθούς και έχουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο, να γίνονται κομμουνιστές; Μήπως είναι κομμουνιστές του σαλονιού,με δεξιές τσέπες, που ψηφίζουν εκ του ασφαλούς, για να τα έχουν καλά με τη συνείδησή τους;

ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΡΣΑΛ: Η αστική τάξη ανάβει ακόμα λαμπάδες στο όνομά του

Ο εκατομμυριοστός τόνος «βοήθειας» του Σχεδίου Μάρσαλ προς την Ελλάδα

1947. Η μία μετά την άλλη, οι καπιταλιστικές οικονομίες στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης προσπαθούν να πάρουν τα πάνω τους μετά από τις καταστροφές του ιμπεριαλιστικού Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Από την απέναντι ακτή του Ατλαντικού καταφτάνει το ισχυρό νόμισμα των ΗΠΑ, οι καπιταλιστές της οποίας βγαίνουν από τον πόλεμο διαρκώς ενισχυόμενοι. Οι ΗΠΑ ήταν η μοναδική δύναμη που εκείνη την περίοδο είχε τη δυνατότητα να δώσει οικονομική βοήθεια και, ταυτόχρονα, την ικανότητα να κυριαρχήσει στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

 Παράλληλα, στο ανατολικό τμήμα της ευρωπαϊκής ηπείρου δεσπόζει το κόκκινο αστέρι του σοσιαλισμού, των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής και της κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας της ΕΣΣΔ, που παρά την τεράστια καταστροφή της παραγωγικής βάσης της, έχει αναδειχθεί σε πόλο έλξης για τους λαούς (ήδη στα Βαλκάνια είχαν ανακηρυχθεί τέσσερις Λαϊκές Δημοκρατίες).

Στην Ελλάδα, που υπήρχε ακόμα επαναστατική κατάσταση, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση έχει αρχίσει η ένοπλη ταξική αναμέτρηση, παρά το γεγονός ότι η σχετική Απόφαση της 2ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (12 - 15.2.1946) πάρθηκε μισή: Προσανατόλιζε στην ένοπλη πάλη, ενταγμένη όμως στην στρατηγική της «ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης».

Είναι η στιγμή της αποφασιστικής παρέμβασης του αντιπάλου. Εξαγγέλλεται το Δόγμα Τρούμαν και ακολουθεί το Σχέδιο Μάρσαλ, τέτοιες μέρες, στις 5 Ιούνη 1947.
Θα δούμε αυτήν την εξέλιξη μέσα από στοιχεία που αντλήσαμε από το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (Β2 τόμος 1939-1946, Β' Τόμος 1949-1968), την ΚΟΜΕΠ (τ.5, 2007) και σχετικά αφιερώματα του «Ριζοσπάστη».

Μακριά από τα προβλήματα του λαού η παλαιοκομματικού χαρακτήρα διαμάχη για την ηγεσία της Δικαιοσύνης

To Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε το εξής σχόλιο για τη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση σχετικά με την ηγεσία της Δικαιοσύνης:

«Το γεγονός ότι εδώ και μέρες παρακολουθούμε μια παλαιοκομματικού χαρακτήρα διαμάχη, μακριά απ' τα προβλήματα του λαού, για το ποιος στην ουσία θα ελέγχει την ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων, αποδεικνύει το υποκριτικό ενδιαφέρον τους για τη δήθεν ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.

Ήταν τα ίδια κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΚΙΝΑΛ, που πριν λίγο καιρό απέρριψαν την πρόταση του ΚΚΕ, για να αλλάξει το σύνταγμα και να σταματήσει ο διορισμός της ηγεσίας των ανωτάτων δικαστηρίων απ' την εκάστοτε κυβέρνηση. Μια θέση που ήταν πολύ κοντά σ' αυτό που πρότειναν, με συντριπτική πλειοψηφία, οι ίδιοι οι δικαστικοί».

902gr