Αγωνιστικά και εορταστικά περνάμε στην αντεπίθεση

Αγωνιστική κινητοποίηση των Συνεργαζόμενων Συνταξιουχικών  Οργανώσεων Θεσσαλονίκης έξω από το ΙΚΑ στην Αριστοτέλους (βίντεο-φωτο)

Η κινητοποίηση ξεκίνησε με την ανάρτηση ενός γιγαντοπανό στο κτίριο του ΙΚΑ που ανέγραφε το σύνθημα: «Κάτω τα χέρια από τις συντάξεις - Περνάμε στην αντεπίθεση - Ολοι στον αγώνα!». ΚΑΙ..

Στο πνεύμα των γιορτών, εύχονται Χρόνια Πολλά, προσφέρουν κρασί και εδέσματα.

Απειλή και πρόκληση

Φωτό αρχείου

Οπως όλα δείχνουν, τη δεύτερη βδομάδα του Γενάρη η κυβέρνηση θα καταθέσει στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο με τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της τρίτης «αξιολόγησης». Σε αυτά περιλαμβάνονται η διάταξη για την παρεμπόδιση της απεργίας καθώς και άλλα μέτρα ενάντια σε εργαζόμενους, συνταξιούχους και αυτοαπασχολούμενους. Περιλαμβάνεται επίσης η μεταφορά στο ΤΑΙΠΕΔ μιας νέας παρτίδας από πρώην ΔΕΚΟ.

Συνολικά, η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα την επίθεση σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, υπηρετώντας το στρατηγικό στόχο της ανάκαμψης του κεφαλαίου, στον οποίο συγκλίνουν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, παρά τη μεταξύ τους αντιπαράθεση για πλευρές της αντιλαϊκής πολιτικής.

Για τα πανηγύρια

Πανηγυρίζει η χτεσινή «Αυγή» για τις δηλώσεις Ραχόι ότι σκοπεύει να αυξήσει τον κατώτερο μισθό σταδιακά από το 2018. Πού βρίσκεται η αλήθεια; Στην Ισπανία, όπως και στην Ελλάδα, ο κατώτερος μισθός καθορίζεται από το κράτος και, σύμφωνα με δημοσιεύματα, βρίσκεται σήμερα καθηλωμένος στα 707 ευρώ. Ο Ραχόι υπόσχεται να δώσει αυξήσεις τα επόμενα τρία χρόνια, ώστε ο κατώτατος μισθός να φτάσει το 2020 στα 850 ευρώ. Με ποιες προϋποθέσεις; Η ανάπτυξη να ξεπερνάει το 2,5% κατ' έτος και να δημιουργούνται 450.000 νέες θέσεις εργασίας κάθε χρόνο. Εννοείται, βέβαια, ότι το ρημαγμένο λαϊκό εισόδημα θα συνεχίσει να συμπιέζεται από τους φόρους, τη «δημοσιονομική πειθαρχία» για το κεφάλαιο και πάει λέγοντας. Σε κάθε περίπτωση, η πιθανή αύξηση του κατώτερου μισθού δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εφαρμογή μιας νομοθεσίας παρόμοιας με αυτήν που ισχύει στην Ελλάδα, η οποία θυμίζουμε ότι προβλέπει τη διαμόρφωση του μισθού (αυξήσεις ή μειώσεις) με κριτήριο «την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της για ανάπτυξη από την άποψη της παραγωγικότητας, των τιμών και της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης, του ποσοστού της ανεργίας, των εισοδημάτων και μισθών». Δηλαδή, η ανάκαμψη της οικονομίας θα δίνει λίγα ευρώ παραπάνω στον κατώτερο μισθό και αυτά σε βάθος χρόνου, ενώ μια ενδεχόμενη κατρακύλα του ΑΕΠ θα οδηγεί σε ακαριαίες μειώσεις, όπως αυτή του 22% και 32% που υπέστη ο κατώτερος μισθός στην Ελλάδα με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου του 2012. Πράγματι, λοιπόν, οι αυξήσεις στην Ισπανία, όπως και αυτές για τις οποίες δεσμεύτηκε στην Ελλάδα η υπουργός Εργασίας για μετά το 2018, είναι για τα πανηγύρια.