Πηγή:
Associated Press
Της Κάλι Καρά
Δεν έχουν τέλος ανεξόφλητοι λογαριασμοί των γυναικών της εργατικής τάξης, της λαϊκής οικογένειας με την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της, με τόση «ισότητα» που τους μοίρασαν οι πολιτικές της ΕΕ από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη στρατηγική της Λισαβόνας μέχρι τη στρατηγική «Ευρώπη 2020».
Ό,τι και να πλασάρουν εν όψει εκλογών στις γυναίκες ψηφοφόρους, που θα φτάσουν στις κάλπες του Μάη, στις άνεργες, στις ευελικτοαπασχολούμενες, στις φτωχές αγρότισσες, στις γυναίκες του μικρομάγαζου με το λουκέτο στο χέρι ή σε αναμονή, στις συνταξιούχες, στις νέες της λαϊκής οικογένειας, αυτές βλέπουν ότι τα χρυσά κουτάλια της ΕΕ έχουν σκουριάσει και ότι ο καπιταλισμός έχει φτάσει στο τέλος της διαδρομής του ως κοινωνικό σύστημα, γι' αυτό γίνεται όλο και πιο επιθετικός στις κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους, όλο και πιο βάρβαρος, με όλο και πιο εμφανές το ταξικό του μίσος.