Δυναμική συγκέντρωση και μαχητική πορεία ενάντια στην καρκινογόνα καύση σκουπιδιών (VIDEO - ΦΩΤΟ)

 

 

 Δυναμική συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου και μαχητική πορεία «αναπνοής» στο υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης πραγματοποίησε σήμερα το μεσημέρι η Πρωτοβουλία Συλλόγων Σωματείων και Φορέων ενάντια στην καύση απορριμμάτων στην «ΤΙΤΑΝ» στην οποία συμμετείχαν μεταξύ άλλων, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, γονείς, συνταξιούχοι και σύλλογοι γυναικών της πόλης.  

Η σημερινή κινητοποίηση ήταν μία ακόμα αγωνιστική «ανάσα» των σωματείων και φορέων που διαμαρτύρονται για την ατμοσφαιρική ρύπανση και τη δυσοσμία στις γειτονιές.

Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης χαιρετισμό απηύθυναν ο Θ. Τασιούδης από το Σωματείο Εργαζομένων Νοσοκομείου «Παπαγεωργίου» (δείτε εδώ βίντεο), η Στ. Δημητριάδου από τους «Φίλους της Γης» (δείτε εδώ βίντεο), ο Μ. Παλάντζας από το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Κ. Μακεδονίας (δείτε εδώ βίντεο), ο Θ. Κοκονάς πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Κ. Μακεδονίας (δείτε εδώ βίντεο), ο Π. Κολογκούνης πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Κ. Μακεδονίας (δείτε εδώ βίντεο), η Α. Μ. Ηλιού εκπρόσωπος των φοιτητών (δείτε εδώ βίντεο) και ο Α. Λέκκας εκ μέρους της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών (δείτε εδώ βίντεο).

Η Ιστορία διδάσκει...

 Με στοιχεία από παλιότερα δημοσιεύματα της εφημερίδας και από δύο πολύτιμα βιβλία - εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», το «Φασισμός και Κοινωνική Επανάσταση» του Ρατζάνι Πάλμε Ντατ και το «Ποιος βοήθησε τον Χίτλερ;» του Ιβάν Μιχαΐλοβιτς Μάισκι

Το βιβλίο του Μάισκι, με εξώφυλλο φωτο

γελοιογραφία που σατιρίζει το σύνθημα του Χίτλερ

«Με ακολουθούν εκατομμύρια» ...

δείχνοντας ποιοι τον στήριξαν

Με αφορμή την καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής, επανέρχεται με ποικιλόμορφη αρθρογραφία στον αστικό Τύπο η προσπάθεια ο φασισμός να εμφανιστεί ως κάτι ξένο και εχθρικό προς την «αστική δημοκρατία», ως αποτέλεσμα ενδυνάμωσης του «αντισυστημισμού» και του «λαϊκισμού», και βέβαια ως ένα από τα «δύο ολοκληρωτικά άκρα που απειλούν τις σύγχρονες ελεύθερες δημοκρατικές κοινωνίες...».

Εχει όμως ενδιαφέρον να κοιτάξουμε πίσω στην Ιστορία, η οποία διδάσκει, δίνει χρήσιμα συμπεράσματα για την άνοδο, τη στήριξη αλλά και την πολύμορφη αξιοποίηση του φασισμού - ναζισμού από τον καπιταλισμό, το γιατί έγινε κυβερνητική επιλογή σε συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες.

1. Φανατικός εχθρός του εργατικού κινήματος...

Οι ιδέες του φασισμού - ναζισμού δεν ήταν καινούργιες τις δεκαετίες του 1920 και του 1930. Ο ρατσισμός, ο μυστικισμός, οι αντιδραστικές αντιλήψεις ενισχύθηκαν σε συνθήκες που ο καπιταλισμός έχασε τον προοδευτικό του ρόλο στην κοινωνική εξέλιξη, άρχισε να σαπίζει, πέρασε στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξής του. Μέσα στις συνθήκες αυτές δυνάμωσε ο εθνικισμός, ο οποίος εγκατέλειψε τις απελευθερωτικές διακηρύξεις της εποχής των αστικών επαναστάσεων και έγινε σημαία του αλυτρωτισμού και των ιμπεριαλιστικών βλέψεων. Αυτές οι τάσεις ενισχύθηκαν στις συνθήκες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και βέβαια αγκάλιασαν όλο το φάσμα των αστικών πολιτικών δυνάμεων, ακόμα και τα ρεφορμιστικά και οπορτουνιστικά κόμματα. Η άνοδος του εργατικού κινήματος, η νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης και της εργατικής εξουσίας στη Ρωσία, η επαναστατική περίοδος που ακολούθησε το τέλος του πολέμου και η αντεπανάσταση που εκδηλώθηκε σε βασικά ευρωπαϊκά κράτη, η συγκρότηση του Κομμουνιστικού Κινήματος, ήταν αυτά που οδήγησαν στην επιλογή διαμόρφωσης ενός μαζικού αντιδραστικού ρεύματος, με το καθήκον να αντιμετωπίσει την άνοδο του κομμουνισμού μέσα στην κοινωνία, με όρους κινήματος, και ταυτόχρονα να αποτελέσει εφεδρεία και για κυβερνητικές λύσεις, εκεί που η εναλλαγή κυβερνήσεων των παραδοσιακών αστικών κομμάτων δεν λειτουργούσε αποτελεσματικά.

Η θεσμοθετημένη βία της δικτατορίας του κεφαλαίου

«Το ιστορικό συμπέρασμα είναι ότι οι θεσμοί είναι ισχυροί (...) Πρέπει να μάθει το πολιτικό σύστημα να απαντάει ενιαία στους εχθρούς του πολιτεύματος»¹.

Μετά την καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου για τη ΧΑ, οι αστικές δυνάμεις έχουν ξεδιπλώσει μια μεγάλη ιδεολογική και πολιτική εκστρατεία με δύο αλληλένδετες επιδιώξεις:

α) Από τη μία να εξαγνίσουν την αστική δημοκρατία, προβάλλοντας ότι το λεγόμενο «κράτος δικαίου» επιβάλλει μέσα από τους θεσμούς του τη νομιμότητα, αποτελώντας τον εγγυητή της πολιτικής «ομαλότητας».

Κρύβεται έτσι ότι η ΧΑ γαλουχήθηκε και γιγαντώθηκε στους κόλπους της αστικής δημοκρατίας, μέσα από τα πολυπλόκαμα φανερά και κρυφά νήματα που τη συνδέουν με τους κρατικούς μηχανισμούς, τις αστικές πολιτικές δυνάμεις και την εργοδοσία. Επιβεβαιώνεται η επισήμανση που είχε κάνει το ΚΚΕ από την πρώτη φάση της εκλογικής ανόδου της ΧΑ (σε συνθήκες αναδιάταξης του αστικού πολιτικού συστήματος και αναγκαίων ελιγμών για τον εγκλωβισμό και το χτύπημα της λαϊκής αγανάκτησης), ότι ο φασισμός ως μακρύ χέρι του κεφαλαίου αποτελεί δύναμη που άλλοτε ενισχύεται και άλλοτε «αποσύρεται» από το σύστημα, με γνώμονα τις συνθήκες και τις ανάγκες της καπιταλιστικής διαχείρισης.

Κλάψα – Ποινή – Χρυσή Αυγή

 

16-10-2020

Κ. Παπαδάκης: “Αυτοί που πριν μερικά χρόνια περηφανεύονταν ότι περπατούσαν και έτρεμε η γη, τώρα τρέμουν οι ίδιοι μπροστά στην απόρριψη της αναστολής και προσπαθούν να παραστήσουν τους άγιους.”

Κατιούσα

Η χώρα μας έχει μια μακρά ιστορία πολιτικών δικών, πολιτικών διώξεων και αστυνομιών σκευωριών. Η συμπεριφορά των κατηγορουμένων που κατήγγελλαν πολιτικές διώξεις χαρακτηριζόταν από μία υπερασπιστική συνέπεια και αξιοπρέπεια, που συχνά ενέπνεε και δίδασκε. Δεν είναι τυχαίο το σύνθημα της αριστεράς και του αντιδικτατορικού αγώνα «οι δίκες δεν λυγίζουν τους αγωνιστές». Γιατί πράγματι οι αγωνιστές δεν λύγιζαν και έφευγαν με το κεφάλι ψηλά από το εδώλιο, είτε για να πάνε στο σπίτι τους, είτε για να μπούν στη φυλακή, ακόμα και για να πάνε παλιότερα για εκτέλεση. Αλλά ακόμα και κατηγορούμενοι «του κοινού ποινικού δικαίου» συνήθως φέρονται με αυτοσυγκράτηση και αξιοπρέπεια σε ανάλογες περιστάσεις.

Με «ραβασάκι» του ΣΕΒ φέρνουν τα νέα αντεργατικά μέτρα

Με «πυξίδα» τα «ραβασάκια» και τις αξιώσεις του ΣΕΒ και των άλλων ενώσεων της μεγαλοεργοδοσίας, η κυβέρνηση ετοιμάζει τη νομοθέτηση νέων βάρβαρων αντεργατικών ανατροπών, στο επίκεντρο των οποίων βρίσκονται το παραπέρα χτύπημα στον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και η ψήφιση νέου συνδικαλιστικού νόμου, που θα συνιστά ουσιαστικά νόμο δίωξης της συνδικαλιστικής δράσης.

Μέσα στη νέα οικονομική κρίση, η κυβέρνηση «τρέχει» πάγιες αξιώσεις του κεφαλαίου, επιδιώκει να μετατρέψει όλη τη χώρα σε μια... «ειδική οικονομική ζώνη», με παραπέρα κατακρεούργηση των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Ανεξάρτητα από το χρόνο και τον τρόπο - σε ξεχωριστά νομοσχέδια ή όλα μαζί - που θα μεθοδεύσει τελικά η κυβέρνηση για την ψήφιση των παραπάνω χτυπημάτων, το βέβαιο είναι ότι η νέα αντεργατική επίθεση πρέπει να βρει τα συνδικάτα και όλους τους εργαζόμενους «επί ποδός πολέμου», σε πλήρη αγωνιστική ετοιμότητα, για να δοθεί ισχυρή απάντηση.