Κι ύστερα από το δημοψήφισμα για ανεξαρτησία της Καταλονίας
και τη χρήση βίας από την κεντρική κυβέρνηση της Μαδρίτης ο
πρωθυπουργός της Κάρλες Πουιτζδεμόντ μοιάζει
να εξαντλεί την πολιτική του σε επικοινωνιακά παιχνίδια –απείλησε με ανακήρυξη
της ανεξαρτησίας που τη μετέφερε από μέρα σε μέρα αφού τη μετέτρεψε από
Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας σε Υπογραφή Πρόθεσης και Αναστολή Διακήρυξης- και
επιστολικές απειλές για ανακήρυξη ανεξαρτησίας στην περίπτωση εφαρμογής του
άρθρου 155 του συντάγματος που καταλύει αυτόνομους θεσμούς αυτής της
περιφέρειας, ενώ επιχειρήσεις και τράπεζες απομακρύνουν την έδρα τους από την
Καταλονία.
Και επειδή
μέσα από τις συγκεκριμένες πολιτικές αναλύσεις είτε για τα
ταξικά συμφέροντα είτε για τα
πολιτικά παιχνίδια είτε για τις αυτονομιστικές
φιλοδοξίες που εκφράζονται μέσα από δαιδαλώδεις διαδρομές σ’ αυτήν την
κόντρα περιφέρειας και κέντρου στο Βασίλειο της Ισπανίας αναδεικνύεται ο τρόπος
που χρησιμοποιείται η εθνική ταυτότητα,
για να δώσει ένα συναισθηματικό βάθος στην πολιτική και να συσκοτίσει
συμφέροντα, το κείμενο του Δ. Γληνού «Η Οχτωβριανή επανάσταση και το εθνικό
πρόβλημα», δημοσιευμένο το Νοέμβρη του 1943, δεν μοιάζει ανεπίκαιρο.