Η αμαρτωλή κόκα-κόλα και ο καπιταλισμός
Απο Ατέχνως Γράφει ο 2310net
Κόκα κόλα. Ένα ποτό-αμαρτία. Η ιστορία που τη συνοδεύει είναι γεμάτη μύθους, αλήθειες και υπερβολές, όπως υπερβολική είναι η αγάπη που δείχνουν για αυτή μικροί και μεγάλοι. Η κόκα κόλα μοιάζει σαν να είναι το ποτό που καλύπτει διαφορετικές ανάγκες, διαφορετικών ανθρώπων, σε διαφορετικές στιγμές και εποχές. Από το μικρό παιδί που ενθουσιάζεται με τη γεύση της, στον νέο που δεν ικανοποιείται αν το γεύμα του δεν συνοδεύεται από μια παγωμένη, μέχρι και στον ηλικιωμένο που την χρειάζεται για να ξυπνήσει, η κόκα κόλα είναι παρούσα σε κάθε στιγμή της ζωής μας.Όταν στις αρχές των 90s η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία να διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 από την Ατλάντα, κυκλοφορούσε έντονα η φράση «Ολυμπιακοί της Κόκα-Κόλα». Αρκετά προχωρημένο σύνθημα για μια εποχή πλήρους επικράτησης των Δυτικών αξιών και του υποτιθέμενου τέλους της Ιστορίας. Τότε από στόμα σε στόμα και με μια εμφανώς λαϊκίστικη προσέγγιση, ο κόσμος καλούνταν να μην ξαναπιεί κόκα-κόλα για να μάθουν αυτοί οι Αμερικάνοι να μας παίρνουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες που εμείς τους ανακαλύψαμε. Η κόκα-κόλα ήταν το ποτό σύμβολο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα αντιπαθής στη χώρα μας, όχι μόνο από τους κομμουνιστές. Μάλιστα το αναψυκτικό αυτό ήταν τόσο ταυτισμένο με τον καπιταλισμό, ώστε η κατανάλωση του από κάποιον αριστερό ή κομμουνιστή θεωρούνταν περίπου αμαρτία ή έγκλημα.
