Ποιος Χρειάζεται τα Τηλεοπτικά Κανάλια

 

ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ)  

 

 

«Ποταμοί» μελάνης χύθηκαν και χύνονται και ατέρμονες λογομαχίες λαμβάνουν χώρα μεταξύ κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου με αφορμή τις τηλεοπτικές άδειες και το νέο τοπίο που διαμορφώνεται στην τηλεοπτική πίτα. Ας θυμηθούμε, πως τις άδειες αυτές τις διεκδίκησαν μια χούφτα ανθρώπων που ελέγχουν ήδη τηλεοπτικά κανάλια, το μεγαλύτερο μέρος του έντυπου τύπου, ραδιοσυχνότητες, ασφαλιστικές, εφοπλιστικές και κατασκευαστικές εταιρείες, εταιρείες φυσικού αερίου και πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας, ποδοσφαιρικές ομάδες, τα δικαιώματα για αναμεταδόσεις αθλητικών αγώνων και μέσω διασταυρωμένων συμμαχιών, τράπεζες, χρηματιστηριακές και κατασκευαστικές εταιρείες, γενικά, σχεδόν όλους τους τομείς της οικονομικής ζωής.

«Προσωρινή κανονικότητα»...

Το νέο αντεργατικό χτύπημα που ετοιμάζουν η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις για την κατάργηση του σταθερού χρόνου εργασίας πρέπει να βρει τοίχο στην οργανωμένη αντεπίθεση της εργατικής τάξης που θα διεκδικεί την ολόπλευρη κάλυψη των σύγχρονων αναγκών της

Μια γεύση του οράματος της συγκυβέρνησης για τη λεγόμενη «παραγωγική ανασυγκρότηση» δίνει η «Αυγή» με ολοσέλιδο άρθρο της, αφιερωμένο στην επισκευή του Δημοτικού Κολυμβητηρίου Περάματος, η οποία γίνεται από ανέργους των προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας. Η κυβέρνηση ομολογεί ουσιαστικά ότι η μεγάλη δεξαμενή των χιλιάδων ανέργων που δημιουργεί η πολιτική της θα τροφοδοτεί, μέσω των προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας, όποιο έργο ή δουλειά εμφανιστεί. Δεν υπάρχουν ειδικότητες, δεν υπάρχουν εργασιακές μόνιμες σχέσεις, δεν υπάρχουν αντικείμενα εργασίας. Υπάρχουν μόνο άνεργοι που, αν και εφόσον το επιτρέπουν οι «αντοχές» της οικονομίας, μπορεί να βρίσκουν για λίγο καιρό μια δουλειά «του ποδαριού».

ΕΥΡΩΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ - ΕΕ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ: Αποφασίζουν βάρδιες και ζωή - «λάστιχο» για τους εργάτες

Το Δικαστήριο της ΕΕ ετοιμάζεται να νομιμοποιήσει τη δυνατότητα της εργοδοσίας να υποχρεώνει τους εργαζόμενους μέχρι και σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς χωρίς ρεπό!

Ακόμα ένα χτύπημα στα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα επιχειρεί να καταφέρει η ΕΕ, μέσω του Δικαστηρίου της, αυτή τη φορά με την κατάργηση του σταθερού χρόνου εβδομαδιαίας εργασίας.
Ο αντεργατικός ρόλος του Δικαστηρίου της ΕΕ είναι γνωστός, όπως π.χ. με τις αποφάσεις του ενάντια στο απεργιακό δικαίωμα, όταν αποφάσισε ότι εμποδίζει την «ελευθερία κίνησης των επιχειρήσεων», τις αποφάσεις του για τον χαρακτηριζόμενο «ανενεργό» και επομένως μη αμειβόμενο χρόνο δουλειάς. Γνωστή είναι και η απόφασή του υπέρ των ομαδικών απολύσεων στην υπόθεση των «Τσιμέντων Χαλκίδας», πάνω στην οποία «πάτησε» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και κατ' απαίτηση του κεφαλαίου γενίκευσε την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, με το νόμο του 4ου μνημονίου.