Ένα ποίημα που παρέμενε στα συρτάρια για σχεδόν έναν αιώνα, μελοποιεί η συνδικαλιστική οργάνωση DISK για να τιμήσει τη φετινή Εργατική Πρωτομαγιά.
Το ατσάλι δένεται στη μεγάλη φωτιά και στο δυνατό ψύχος. Τότε γίνεται δυνατό και τίποτα δεν φοβάται. Έτσι ατσαλώθηκε και η δική μας γενιά και έμαθε να μην παραδίδεται! Νικολάϊ Οστρόφσκι EΠIKOIΝΩΝΙΑ drasistooraiokastro@gmail.com
Ένα ποίημα που παρέμενε στα συρτάρια για σχεδόν έναν αιώνα, μελοποιεί η συνδικαλιστική οργάνωση DISK για να τιμήσει τη φετινή Εργατική Πρωτομαγιά.
Το χρονικό μιας εποποιίας
Είναι η περίοδος που ο αστικός στρατός έχει βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο με το φανταχτερό όνομα «Terminous», γράφοντας στη σχετική διαταγή: «Σκοπός των επιχειρήσεων αυτών είναι η ΕΞΟΝΤΩΣΙΣ (σ.σ. δικά τους τα κεφαλαία) των συμμοριτών» (χρειάστηκαν, βέβαια, άλλα τρία χρόνια πολέμου, χωρίς τελικά να γευτούν την αιμοβόρα χαρά της «εξόντωσης»...). Εκείνη τη στιγμή είναι τόσο βέβαιοι για την «εξόντωσιν», ώστε στην έδρα της 71ης Ταξιαρχίας του αστικού στρατού στην Καρδίτσα ετοιμάζουν δεξίωση για τη νίκη. Την ίδια ώρα, το 617 τάγμα της 72 Ταξιαρχίας, που επιχειρεί από την πλευρά του Καρπενησίου προς τα Αγραφα, έχει χάσει κάθε επαφή με δύο λόχους του που χτυπιούνται ήδη από σφοδρή χιονοθύελλα.
Παράλληλα, ένα τάγμα του Αρχηγείου Αγράφων του ΔΣΕ (το τάγμα Σοφιανού), που έχει ήδη δώσει με επιτυχία σειρά μαχών στο χώρο του οροπεδίου της Νευρόπολης (η σημερινή λίμνη Πλαστήρα), ετοιμάζεται για έναν μεγάλο ελιγμό, ώστε να βρεθεί στα μετόπισθεν του αντιπάλου. Στόχος το πέρασμα από τα Πετρίλια των βόρειων Αγράφων στο χώρο της Βουλγάρας, στα ανατολικά Αγραφα. Μαζί τους έχουν και μια ομάδα στελεχών του ΚΚΕ από την Καρδίτσα, καθώς και ομάδα αμάχων που κάτω από το βάρος των αεροπορικών βομβαρδισμών έχουν εγκαταλείψει τα χωριά τους και ζήτησαν προστασία στις ελευθερωμένες από τον ΔΣΕ περιοχές.