Κερδίζει τα «μπράβο»

Με ένα μακροσκελές ρεπορτάζ, που επικαλείται «ευρωπαϊκές πηγές», η χτεσινή εφημερίδα «Εφημερίδα των Συντακτών» ενημερώνει ότι «Τσίπρας - δανειστές θέλουν εκλογές το 2019» και όχι νωρίτερα, καθώς «οι Ευρωπαίοι δεν επιθυμούν να κλονιστεί η υπάρχουσα κατάσταση στη χώρα μας». Σύμφωνα με όσα γράφει η εφημερίδα, «στο επίπεδο της υιοθέτησης των μεταρρυθμίσεων (οι Ευρωπαίοι) παρατηρούν πως η κυβέρνηση Τσίπρα πετυχαίνει τους δημοσιονομικούς στόχους και με το παραπάνω, ενώ καταφέρνει να αντισταθμίζει πολιτικά τις όποιες σκληρές περικοπές (...)». Σημειώνουν μάλιστα με νόημα ότι «η πολιτική σταθερότητα και η προσήλωση στους μεταρρυθμιστικούς στόχους είναι σημαντική, γιατί αυτοί θα αποδώσουν περισσότερο το 2019 και το 2020». Οι διαπιστώσεις αυτές δεν είναι κάτι νέο, αφού και στο παρελθόν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν εκφραστεί με τα καλύτερα λόγια για το «μεταρρυθμιστικό οίστρο» της κυβέρνησης και την ικανότητά της να προωθεί αντιλαϊκά μέτρα και παράλληλα να ενσωματώνει τις λαϊκές αντιδράσεις. Αυτά είναι, άλλωστε, τα «προτερήματα» της κυβέρνησης που της χαρίζουν εύσημα από το κεφάλαιο και τους Ευρωπαίους εκπροσώπους του, ενώ και ο Αμερικανός πρέσβης δεν λυπήθηκε ποτέ τα «καλά λόγια» για την κυβέρνηση. Είναι κι αυτό μια επιβεβαίωση για τη «βρώμικη δουλειά» που έχει αναλάβει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σε βάρος του λαού, παίρνοντας την μπουκιά από το στόμα της ΝΔ.

ΕΡΕ – Καραμανλής: Όταν ψήφιζαν μέχρι και τα δέντρα…

Κατιούσα
 

Με αφορμή την επέτειο ίδρυσης από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή της ΕΡΕ («Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις»), στις 4 του Γενάρη 1956, αντιγράφουμε από την «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους 1830-1974» του Βασίλη Ραφαηλίδη, αποσπάσματα σχετικά με τις εκλογές του 1961, που μέσα σε καθεστώς βίας και νοθείας οδήγησαν στον εκλογικό «θρίαμβο», της ΕΡΕ και του ιδρυτή της… Και για να θυμηθούμε τους λόγους που από τότε έμεινε στην ιστορία η φράση του τίτλου της ανάρτησης…

Η χρονιά του σκύλου

ΦΑΚΟΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΕΠΑΦΗΣ

Το 2018, να μου το θυμηθείτε, το φάντασμα του Στάλιν θα πλανάται πάνω απ’ τις μνημονιάδες, αριστερές και δεξιές…!

Λιάνα Κανέλλη
 

Το 2018, μας αρέσει ή όχι, θα είναι η χρονιά του Τσίπρα. Το ότι κατά το κινέζικο ημερολόγιο είναι η χρονιά του σκύλου, δε θεμελιώνει μεταφυσική αιτιώδη συνάφεια. Διότι ως γνωστόν σκυλιά υπάρχουν πολλά, άγρια, κυνηγόσκυλα, πουλόσκυλα, ράτσας, ημίαιμα, του δρόμου και του καναπέ. Τσίπρας όμως ένας. Και το σίγουρο είναι πως δεν είναι αδέσποτος.

Φέτος είναι η χρονιά που θ’ αποφασίσει ποιο κολάρο του κάνει. Όχι γιατί δε θα παλέψει να κερδίσει εκλογές, αλλά γιατί υπολογίζει τί θα κάμει άμα τις χάσει. Θα γίνει Βαλκανιάρχης, απλώς ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή ευρωκομισάριος με προοπτική να πληρώνεται τουλάχιστον όσο ο Γκορμπατσωφ ή η Κλίντον για ομιλίες περί πολιτικών θαυμάτων κι ελιγμών σε κορυφαία ιδρύματα χειραγώγησης της σκέψης ανά τον κόσμο;

Μισθοί στα Τάρταρα και «ευελιξία» στη «μεταμνημονιακή» ζούγκλα

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Κλιμακώνει την επιχείρηση «εικονικής πραγματικότητας» για την εργασιακή ζούγκλα που ενισχύει συνεχώς

 

 

Απάντηση στην κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική και τα κάλπικα «αφηγήματα» που την συνοδεύουν, δίνει η ενίσχυση της πάλης για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα

 

Την τελευταία βδομάδα του 2017, κυβερνητικά στελέχη, στο πλαίσιο του κάλπικου αφηγήματος για το «τέλος των μνημονίων», επιχείρησαν με ένα μπαράζ παρεμβάσεων και δηλώσεων να παρουσιάσουν ένα δήθεν φιλεργατικό έργο της κυβέρνησης μέχρι σήμερα, αλλά και τις ακόμα καλύτερες μέρες που περιμένουν τάχα τους εργαζόμενους με το τέλος του «Προγράμματος Δημοσιονομικής Προσαρμογής».

 Ειδικό ρόλο σε αυτήν τη νέα επιχείρηση παραπλάνησης των εργαζομένων ανέλαβε η υπουργός Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου, η οποία σε συνέντευξή της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ υποστήριξε πως «η δημιουργία θέσεων πλήρους απασχόλησης και η αύξηση των μισθών είναι διαρκές ζητούμενο για την κυβέρνηση», ενώ προς απόδειξη των «επιτυχιών» της κυβέρνησης και σε αυτόν τον τομέα, ισχυρίστηκε πως «τα τελευταία στοιχεία της "Εργάνης" σε ετήσια βάση έδειξαν ότι, το 2017, δημιουργήθηκαν 121.913 νέες θέσεις εργασίας και το 70% ήταν πλήρους απασχόλησης».

Μάλιστα, η υπουργός Εργασίας δεν έμεινε μόνο σε αυτά, αλλά κάνοντας ένα βήμα παραπέρα στην προσπάθεια χειραγώγησης των εργαζομένων, σε συνέντευξή της στον ρ/σ «Κόκκινο», είπε ότι πρέπει «να ξανασυζητήσουμε το επίπεδο του κατώτατου μισθού και ενδεχομένως μετά την έξοδό μας από το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής να είναι η πρώτη κίνηση στην οποία να πρέπει να προβούμε. Δηλαδή να δούμε, να συζητήσουμε τις προϋποθέσεις για μια αύξηση του κατώτατου μισθού».

Το «κρίσιμο οχτάμηνο»

Για ένα «κρίσιμο οχτάμηνο», που μόλις ξεκίνησε, κάνουν λόγο τα αστικά επιτελεία, στις αναλύσεις τους για τη νέα χρονιά, εστιάζοντας τόσο στις εξελίξεις στην καπιταλιστική οικονομία, όπου ως «ορόσημο» παρουσιάζεται η ολοκλήρωση του τρέχοντος μνημονίου, όσο και στην «άλλη όψη» τους, στο ζήτημα δηλαδή της ενεργού εμπλοκής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς.

Τα «κρίσιμα» διακυβεύματα, βέβαια, αφορούν αποκλειστικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που βλέπει τη νέα χρονιά ως «ευκαιρία» για την ανάκαμψη των κερδών του, μετά από 10 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης και ανελέητων αντιλαϊκών μέτρων.

Ο στόχος αυτός του κεφαλαίου είναι που χαρακτηρίζει «κρίσιμο» η κυβέρνηση και σ' αυτό συμφωνούν και τα άλλα αστικά κόμματα. Με μοιρασμένους ρόλους, εκβιάζουν το λαό να αποδεχτεί αμάσητα παλιά και νέα μέτρα, ώστε να μη διακινδυνεύσουν τα συμφέροντα των καπιταλιστών και η ανάκαμψη του κεφαλαίου, από την οποία θα ωφεληθούν τάχα οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.