Το ατσάλι δένεται στη μεγάλη φωτιά και στο δυνατό ψύχος. Τότε γίνεται δυνατό και τίποτα δεν φοβάται. Έτσι ατσαλώθηκε και η δική μας γενιά και έμαθε να μην παραδίδεται! Νικολάϊ Οστρόφσκι EΠIKOIΝΩΝΙΑ drasistooraiokastro@gmail.com
Τρίτη 14 Μαρτίου 2023
Γκανιάν
Εγιναν ατυχήματα και στη Σοβιετική Ενωση...
Με αυτήν τη διαπίστωση προσπάθησε να απαντήσει μια γνωστή για τον αντισοβιετισμό της αρθρογράφος στη λαϊκή κατακραυγή για τις συνεχείς θυσίες που γίνονται στον βωμό του καπιταλιστικού κέρδους. Το επιχείρημα θα ήταν για γέλια αν δεν αφορούσε το ζήτημα της καταδίκης των συνενόχων για τη μεγάλη τραγωδία στα Τέμπη. Ας δούμε όμως ορισμένα στοιχεία για τα περίφημα «σιδηροδρομικά ατυχήματα του σοσιαλισμού», στα οποία αναφέρεται το άρθρο...
Πότε έγιναν;
Το άρθρο κάνει αναφορά σε συγκεκριμένα ατυχήματα έως το 1936, σε ένα το 1989 και σε ένα το 1962. Δηλαδή, το ίδιο το άρθρο τεκμηριώνει ότι όσο προχωρούσε η εδραίωση του σοσιαλισμού, όσο επικρατούσε η εργατική εξουσία στην ταξική πάλη που διεξαγόταν τις πρώτες δεκαετίες, όταν ξεκίνησε η εδραίωση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής και ξεπερνιούνταν οι μεγάλες καταστροφές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και του εμφυλίου, καθώς και τα προβλήματα του τσαρικού προεπαναστατικού σιδηροδρόμου, τόσο μειώνονταν τα ατυχήματα.
Επίσης, ακόμα και από στοιχεία του άρθρου τεκμηριώνεται ότι όσο γίνονταν βήματα υποχώρησης από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και υιοθετούνταν εργαλεία του καπιταλισμού, με την αντίληψη του «σοσιαλισμού με αγορά», τόσο φτάναμε ξανά σε συνθήκες εκδήλωσης σοβαρών ατυχημάτων. Η υποχώρηση του σοσιαλισμού, άλλωστε, επέδρασε και σε μια σειρά από άλλες πλευρές της ζωής του λαού, όπως και στις υποδομές, ενώ αποτέλεσμα των αγοραίων μεταρρυθμίσεων και των αντιφάσεων ήταν το φρενάρισμα στην οικονομική ανάπτυξη και η στασιμότητα στη δεκαετία του 1970.
Η ΔΑΣ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΓΣΕΕ Οι αγώνες της τάξης μας θα βάλουν την τελική σφραγίδα!
Αποσπάσματα από την παρέμβαση του Γιώργου Πέρρου
Το λέμε και μέσα στο συνέδριο: Το έγκλημα στα Τέμπη δεν πρέπει να ξεχαστεί. Δεν ήταν ούτε δυστύχημα ούτε ατύχημα, αλλά ένα προδιαγεγραμμένο και διαρκές έγκλημα.
Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω για τη στάση της ΓΣΕΕ. Το κύρος της ηγεσίας της ΓΣΕΕ στους εργαζόμενους έχει ξεπεράσει τον πάτο, συναντά την απόλυτη απαξίωση. Η ανακοίνωση της ΓΣΕΕ που βγήκε για να δικαιολογήσει την προχτεσινή στάση της ενάντια στην απεργία ίσως είναι η μόνη ανακοίνωση της τριτοβάθμιας οργάνωσης που διακινήθηκε τόσο πλατιά στους εργαζόμενους, πήγε από στόμα σε στόμα δημιουργώντας συναισθήματα απέχθειας και ειρωνείας.
Να αποσυρθεί τώρα το τερατούργημα!
Σημείωσε ότι είναι μεγάλη η αγωνία των εργαζομένων, «που με ένα στόμα λένε πως αυτό που σήμερα προωθείται με το νομοσχέδιο - τερατούργημα για το νερό είναι τα "καλά" του ΟΣΕ που οδήγησαν στην πολύνεκρη τραγωδία, είναι τα "καλά" της Ενέργειας που οδήγησαν στην ενεργειακή ακρίβεια για τα λαϊκά νοικοκυριά και τα τεράστια κέρδη για το καρτέλ των ενεργειακών επιχειρήσεων και τα κομμένα ρολόγια για τη φτωχολογιά».
Η Δ. Μανωλάκου μετέφερε τη διαμαρτυρία των αρμόδιων φορέων που καταγγέλλουν τη διαδικασία - παρωδία, οι οποίοι δεν ρωτήθηκαν για το νομοσχέδιο, αν και τους αφορά, και ζητούν την απόσυρσή του, επιβεβαιώνοντας ότι προωθείται η παραπέρα ιδιωτικοποίηση του νερού, η οποία ξεκίνησε από το 1999.
Τόνισε ότι ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ συμφωνούν στην ίδια στρατηγική ιδιωτικοποιήσεων, που αποτελεί πολιτική κατεύθυνση της ΕΕ. «Εχετε δέσμευση όλοι σας απέναντι στην ΕΕ, στην οποία υποκλίνεστε», σημείωσε και πρόσθεσε: «Ξεδιάντροπα στηρίζετε τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, για το κέρδος τους, σε βάρος της λαϊκής ανάγκης για φτηνό, ποιοτικό και σε επάρκεια νερό, όπως και σε φτηνή Ενέργεια με τη χρήση εγχώριων πηγών».
Ώρα μάχης για την απεργία!
Την Πέμπτη απεργούμε! Με χιλιάδες εργαζόμενους, νέους και νέες στους δρόμους, η πρωτοφανής αγωνιστική δράση που συνεχίζεται εδώ και δύο βδομάδες για το έγκλημα στα Τέμπη, θα δώσει «βήμα» στις ευρύτερες διεκδικήσεις, για να πάψουν οι ζωές των εργαζομένων να αποτελούν «κόστος».
Από τα συλλαλητήρια σε κάθε πόλη και τη μεγάλη απεργία της προηγούμενης Τετάρτης, μέχρι τις πολυπληθείς κινητοποιήσεις του Σαββατοκύριακου και τη νέα πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση που ήδη ετοιμάζεται, η οργή για τους πραγματικούς ενόχους του εγκλήματος γίνεται μαζική, οργανωμένη συλλογική δράση.